H κατεστραμμένη Ισλανδία του 2008 επιστρέφει στις αγορές - Τι έκαναν αυτοί που δεν έκανε η Ελλάδα

ΠΑΥΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ. Το φωτεινό παράδειγμα μιας χώρας που αντιστάθηκε και νίκησε ενάντια στις Αγορές αποτελεί η Ισλανδία η οποία μετά την πλήρη αποκατάστασή της θα άρει τους κεφαλαιακούς ελέγχους που επιβλήθηκαν μετά την κατάρρευση των τραπεζών της το 2008  Σταδιακή άρση των κεφαλαιακών ελέγχων που επιβλήθηκαν μετά την κατάρρευση των τραπεζών της το 2008 αναμένεται να προτείνει σήμερα η Ισλανδία..
σε μια προσπάθεια να σηματοδοτήσει το τέλος της κρίσης.

Για την Ισλανδία, η άρση των κεφαλαιακών ελέγχων θα συμβολίζει την αποκατάστασή της μετά την κατάρρευση. Θα βοηθήσει ακόμη την αξιολόγηση της πιστοληπτικής της ικανότητας και στη μείωση του κόστους δανεισμού, ενώ θα ανοίξει τον δρόμο προς την ανάπτυξη και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης για τους 330.000 κατοίκους της. 

Μια τέτοια κίνηση, που ίσως περιλάβει την επιβολή φόρου σε κεφάλαια που μεταφέρονται εκτός χώρας, αναμένεται να προκαλέσει επικρίσεις από ξένους πιστωτές που έχουν περιουσιακά στοιχεία «παγιδευμένα» στις τράπεζες που κατέρρευσαν.

Tι έκανε όμως η Ισλανδία που δεν έκανε η ελληνική κυβέρνηση του Κ.Καραμανλή το 2008; Πολύ απλά κρατικοποίησε τις τράπεζες, αποφεύγοντας έτσι να "φορτώσει" τις ζημιές στις πλάτες των Ισλανδών, κάτι που έκανε η κυβέρνηση ΓΑΠ αμέσως μετά αφού η ανακαιφαλιοποίηση των 50 δισ.ευρώ με εγγυητές όλους τους Έλληνες πολίτες στην ουσία πήγε στα χέρια των ιδιωτών.

Εκεί εθνικοποίησαν τις τράπεζες και αφού τις εξυγίαναν, τις επιστρέφουν πίσω στον ιδιωτικό τομέα.

Φυσικά πολύτιμος αρωγός ήταν ο ίδιος ο ισλανδικός λαός ο οποίοις ξεσηκώθηκε και δεν επέτρεψε να τον "Αυτοκτονήσουν", κάτι που εδώ δεν έγινε καθώς ο Έλληνας προτίμησε να δεχθεί τις ιστορίες που διέδιδαν τα ελληνικά ΜΜΕ και να κάτσει στον καναπέ του το πιο πολύτιμο έπιπλο του ελληνικού νοικοκυριού όπως φάνηκε.

Σημειώνεται ότι τότε είχε προτείνει η Ρωσία τον δανεισμό της Ισλανδίας με 20 δισ.δολάρια καθώς πρόκειται για μια κομβική αγορά στον Β.Ατλαντικό και χώρα μέλος του ΝΑΤΟ. Η Ισλανδία το είχε αρνηθεί τότε γιατί φοβήθηκε να ανόιξει ένα ακόμα μέτωπο.

Πριν από επτά χρόνια, η χώρα επέβαλε ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων μετά την κατάρρευση των τριών μεγαλύτερων τραπεζών της -- Glitnir, Landsbanki και Kaupthing - υπό το βάρος των χρεών τους.

Το διακύβευμα, εκτός από την ανάκαμψη της χώρας, είναι δισεκατομμύρια δολάρια ξένων επενδύσεων και χρέους που ανακτήθηκαν από τις τράπεζες και τα οποία παραμένουν «παγωμένα» στην Ισλανδία.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της κυβέρνησης τον Μάρτιο, τα ανακτηθέντα κεφάλαια, τα οποία οι πιστωτές των χρεοκοπημένων τραπεζών έχουν στα χέρια τους και ενδεχομένως θέλουν να επαναπατρίσουν, ανέρχονται περίπου σε 500 δισ. ισλανδικές κορώνες (3,75 δισ. δολάρια), περίπου το ένα τέταρτο του ΑΕΠ της χώρας.

Παράλληλα, μπλοκαρισμένα παραμένουν και κεφάλαια ίσα με το 15% του ΑΕΠ της χώρας που επένδυσαν ξένοι σε ισλανδικά περιουσιακά στοιχεία και τίτλους, όπως κρατικά ομόλογα.

Η κυβέρνηση και η κεντρική τράπεζα έχουν υποστηρίξει ότι οι κεφαλαιακοί έλεγχοι πρέπει να αρθούν με τέτοιο τρόπο, που να μην προκαλέσουν μαζική εκροή επενδύσεων, καθώς κάτι τέτοιο θα οδηγούσε το εθνικό νόμισμα σε κατάρρευση και την ισλανδική οικονομία σε αποσταθεροποίηση, άλλωστε αυτός ήταν και ο λόγος που η χώρα επέβαλε των έλεγχο των κεφαλαίων την πτώτη φορά.

Προκειμένου να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, οι πολιτικοί έχουν μιλήσει για το ενδεχόμενο επιβολής φόρου «σταθερότητας» ή «εξόδου» έως 40% για τα χρήματα που μεταφέρονται εκτός Ισλανδίας από τους πιστωτές των χρεοκοπημένων τραπεζών.

Οι ίδιοι οι πιστωτές εναντιώνονται σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και μια πιθανή αντιπαράθεση ίσως λάβει διαστάσεις νομικής διαμάχης που θα μπορούσε να διαρκέσει χρόνια και να καθυστερήσει την επιστροφή της Ισλανδίας στις διεθνείς οικονομικές προδιαγραφές, όμως είναι ήδη μια χώρα που βρίσκεται στο σωστό δρόμο, γιατί επέλεξε να πάρει την μοίρα της στα χέρια της.