Aυτό δεν είναι πόλεμος. Αυτό είναι ντροπή.

Εν μέσω πολιτικής κρίσης, η είδηση της δημιουργίας επιτροπής που θα μοιράσει δικαιώματα έρευνας για υδρογονάνθρακες πέρασε κάτω από τα ραντάρ.
Πριν από περίπου ένα χρόνο, η κυβέρνηση, μέσω του Αντιπροέδρου από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων, ενημέρωνε τον Ελληνικό λαό ότι δεν υπάρχουν επιβεβαιωμένα ευμεγέθη αξιοποιήσιμα αποθέματα. Κάποιους μήνες μετά εισήγαγε αβεβαιότητα.

Ο αρμόδιος υφυπουργός ΠΕΚΑ ανέφερε ότι στο απώτερο μέλλον ίσως υπάρξει η πιθανότητα να μπορέσουμε να καλύψουμε το 1/3 των αναγκών μας από το σύνολο των αποθεμάτων που ελπίζουμε να αξιοποιήσουμε. Πριν από μερικές ημέρες, είπε ότι εκτιμούμε την ύπαρξη 3 Πρίνων μόνο από δύο οικόπεδα στο Ιόνιο. 

Τυχαίο; Δε νομίζω. 

Με αδιανόητα μεγάλη καθυστέρηση, η κυβέρνηση ανήρτησε στις 21/12/2010 το σχέδιο νόμου ‘Σύσταση Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων Α.Ε.’ (εφεξής ‘ΕΔΕΥ’). Αξιοπρεπέστερο από όσα σχέδια νόμου έχουν αναρτηθεί για δημόσια διαβούλευση μεν, εντελώς έωλο και εσκεμμένα εκτός λειτουργικής πληρότητας για το συγκεκριμένο ζήτημα δε. Το πλήθος των σχολίων που υποβλήθηκαν δεν θα παίξουν κάποιον ρόλο, μιας και ποτέ δεν έχει τροποποιηθεί ουσιαστικά κάποιο σχέδιο νόμου βάσει της δημόσιας διαβούλευσης: είναι μια τυπική διαδικασία που ρίχνει στάχτη στα μάτια των τυπολατρών εντός και εκτός χώρας, πράγμα το οποίο είναι πλέον κοινός τόπος.

Τι έχει μεσολαβήσει όλο αυτό το διάστημα; Υπόγειες συζητήσεις των αρμοδίων με διεθνείς συμβουλευτικές εταιρίες, οι οποίες προφανώς εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα, και φανερές κινήσεις της Τουρκίας για την εκμετάλλευση οικοπέδων εντός των Ελληνικών και Κυπριακών ΑΟΖ. Αφήνοντας το κρίσιμο ζήτημα της οριοθέτησης της Ελληνικής ΑΟΖ εκτός της παρούσας συζήτησης, αξίζει να επικεντρωθούμε στο σημείο ισορροπίας που προκύπτει ως αποτέλεσμα των Ελληνικών πράξεων και παραλείψεων.

Οι αποφάσεις τις κυβέρνησης επί των προς υλοποίηση ενεργειών είναι, σύμφωνα με τις επίσημες-ανεπίσημες διαρροές, συγκλίνουσες στη δημοπράτηση οικοπέδων κατόπιν της ολοκλήρωσης των διαδικασιών ερευνών από αλλοδαπές εταιρίες μέσω του γνωστού συστήματος χρηματοδότησης συλλογής πληροφοριών. Η τραγελαφική αυτή προσέγγιση αποδεικνύει έκδηλα τα εξής:

1. Οι αποφάσεις που επιθυμεί να υλοποιήσει δεν επηρεάζονται ούτε από κάποια γνωμοδότηση της ΕΔΕΥ ούτε από κάποια άλλης μορφής εγχώρια ειδική γνώμη: οι αλλοδαποί σύμβουλοι έχουν οριοθετήσει τον ζωτικό χώρο των αποφάσεων για την αξιοποίηση της περιουσίας του Ελληνικού κράτους κατά το δικό τους δοκούν.

2. Χωρίς την ύπαρξη και αποτελεσματική λειτουργία οιουδήποτε αξιόπιστου συστήματος διασφάλισης των παραγομένων πληροφοριών εθνικής σημασίας, η κυβέρνηση θεωρεί ότι ένα συμβατικό κείμενο δύναται να προασπίσει per se το εθνικό συμφέρον. Για τη βέλτιστη αξιοποίηση των εν λόγω πληροφοριών, καλύτερα ας μη συζητήσουμε: το πάσης μορφής νεφέλωμα που ενίοτε ‘προκύπτει’, είτε με τον μανδύα κάποιου ειδήμονα-‘παπαγάλου’ είτε ως ‘ειδικού χειρισμού’ από άτομα που αποδεικνύονται ‘ειδικών ικανοτήτων’, εξασφαλίζει την αδυναμία απόδειξης της θλιβερά φτωχής, ακόμα και για χομπίστα ερασιτέχνη, αντιμετώπισης.

3. Η ΕΔΕΥ περιορίζεται σε έναν ρόλο γραφειοκρατικού διεκπεραιωτή από αχυρανθρώπους – στην πιο αθώα περίπτωση, πολιτικών. Λαμβάνοντας δε υπ’όψιν ότι το μέρισμα του κράτους υπολογίζεται επί των εσόδων κατόπιν της αφαίρεσης των εξόδων έρευνας και εξόρυξης κατ’εκτίμηση των αλλοδαπών εταιριών, τα πράγματα είναι σαφές ότι γίνονται εθνικά επιζήμια.

4. Οι αποφάσεις για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων θα δεσμεύσουν οικονομικά και γεωπολιτικά την Ελλάδα για πολλές γενιές, συνεπώς οιαδήποτε λανθασμένη απόφαση ή καθυστέρηση στη λήψη ορθής απόφασης θα έχει τρομακτικές συνέπειες για την υπεράσπιση των πολιτικών, οικονομικών και άλλων συμφερόντων της χώρας.

5. Η εξωθεσμική προετοιμασία και υλοποίηση πολιτικών αποτρέπει τη δημιουργία εθνικής ενεργειακής στρατηγικής, η οποία είναι υποσύνολο της γενικότερης εθνικής στρατηγικής.

6. Η υλοποίηση στρατηγικών έργων απαιτεί ειδική σχετική γνώση, όχι υποκατάστασή της με σύστημα κατάτμησης και ένα μάτσο από άσχετα με το συγκεκριμένο αντικείμενο πτυχία. Η πατρίδα έχει ανάγκη από εθνικά επικερδή αποτελέσματα, όχι από εύσχημες δικαιολογίες για την κάλυψη προδιαγεγραμμένης αποτυχίας μέσω χτισίματος άλλοθι.

Η επιτυχία των επιλογών της κυβέρνησης, οι οποίες προέκυψαν κατόπιν παρασκηνιακών διαβουλεύσεων με αλλοδαπούς που προφανώς λειτουργούν υπέρ της προάσπισης των δικών τους συμφερόντων, είναι πλέον γνωστή: μια ματιά στα αποτελέσματα της εφαρμογής του Μνημονίου είναι αρκετή. Ανεξαρτήτως των όποιων προθέσεων, έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι αρκετές για να εξασφαλίσουν ένα ελάχιστο επίπεδο προάσπισης του Δημοσίου Συμφέροντος μέσω απτών, μετρήσιμων πράξεων.

Ο πιο εύκολος τρόπος για να αποφύγει κανείς να σκεφτεί είναι να κάνει κάτι μηχανικό άνευ ουσίας, να απορροφηθεί από τα γεγονότα. Ο πιο εύπεπτος τρόπος για να καλυφθεί η ανικανότητα στρατηγικής σκέψης και η αδυναμία τεχνοκρατικής στήριξης επιλογών εθνικής σημασίας, ο πιο βολικός τρόπος για την εξυπηρέτηση σκοτεινών διαδρόμων, είναι ο επικοινωνιακός βομβαρδισμός. Τα κενά δοχεία ηχούν περισσότερο.

Πολύ συχνά δε γίνεται η επίκληση της αναγκαιότητας λήψης άμεσης απόφασης λόγω ‘ειδικών συνθηκών’, μια εκ των οποίων θα μπορούσε να είναι η παροχή δικαιώματος ερευνών εντός της Ελληνικής ΑΟΖ από την Τουρκία σε εταιρία τρίτων συμφερόντων. Η υπεράσπιση της Ελληνικής ΑΟΖ θα προκαλέσει πόλεμο. Αλλά αυτό δεν θα είναι πόλεμος. Αυτό θα είναι ντροπή.

Ministre plénipotentiaire

ΥΓ. Σεβόμενος την αδυναμία δημοσιοποίησης σχολίων από αυτούς που δεν μπορούν για αντικειμενικούς λόγους να λειτουργήσουν βάσει του νέου συστήματος ανάρτησης, θα παρακαλούσα την Ελίνα, την Ρίκα, τον Νικόλαο και όσους άλλους επιθυμήσουν να σχολιάσουν κάποια ανάρτησή μου να με συγχωρέσουν που δεν συμμετέχω σε σχολιασμό.