Το ντοκιμαντέρ Debtocracy και η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου.

Το ντοκιμαντέρ Debtocracy το είδατε φαντάζομαι (αν όχι πατήστε εδώ για να το δείτε - αξίζει).

Aς πάρουμε τα πράγματα λοιπον από την αρχή.

Στις 3 Μαρτίου έγραψα την ανάλυση μου επι του θέματος του Δημοσίου χρέους στο άρθρο με τίτλο Έλληνα μην συμβιβάζεσαι, υπάρχει λύση! προβάλοντας την επιλογή μας για μια ηρωική αντίσταση η οποία θα μπορούσε να γίνει στο παρακάτω πλαίσιο:

1. Παύση πληρωμών μέχρι να γίνει έλεγχος του χρέους από αξιόπιστους επιστήμονες και όχι από τα λαμόγια που κάθε εβδομάδα μας ανακοινώνουν άλλο νούμερο.
2. Αρνηση πληρωμής του δημόσιου εξωτερικού χρέους ως προϊόν απάτης αν αυτό αποδειχθεί.
3. Καταγγελία του παγκόσμιου τραπεζικού καρτέλ.
4. Εξοδος από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή αν χρειαστεί.
5. Δανεισμός από άλλες χώρες στις οποίες δεν απαυθύνθηκαν τα λαμόγια.
6. Θεσμοθέτηση «τραπεζικού συστήματος πλήρων αποθεμάτων» (full reserve banking).
7. Κρατικοποίηση της Κεντρικής τράπεζας της Ελλάδος.
8. Δημιουργία τριών τουλάχιστον δημόσιων τραπεζών που θα χρεώνουν όχι τόκους, αλλά μόνο τα έξοδα τους.

Δύο ημέρες αργότερα διαβάζω το άρθρο στον βρετανικό Guardian, του κ. Κώστα Λαπαβίτσα, όπου καλεί τους αναγνώστες να στηρίξουν την καμπάνια που δημιουργείτε (Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου) για τον έλεγχο του δημόσιου χρέους της Ελλάδας. Το κείμενο με το οποίο περιγράφεται η συγκεκριμένη προσπάθεια διατίθεται εδώ ενώ μια πολύ πιο επιστημονικά διεξοδική παρουσίαση, υπό την επιμέλεια του κ. Κώστα Λαπαβίτσα, βρίσκεται εδώ.

Διάβασα προσεκτικά την έκκληση και το όλο σκεπτικό της ΕΛΕ. Εξ αρχής η προδιάθεσή μου ήταν κάτι παραπάνω απο θετική, ίσως και ενθουσιώδης! Αναλογιζόμενος ότι, η διαφάνεια και η λογοδοσία αποτελούν βασικές αρχές της δημοκρατίας και επιπλέον ο λαός, δικαιούται να γνωρίζει σε ποιον χρωστά και τι έγιναν τα χρήματα τα οποία δανείστηκαν κατά καιρούς οι κυβερνώντες στο όνομά του. Ιδίως όταν η αποπληρωμή του χρέους είναι τόσο δυσβάστακτη που θέτει υπό απειλή ακόμα και την ύπαρξη της χώρας.

Κι όμως. Όταν τελείωσα την ανάγνωση του κειμένου της πρωτοβουλίας, και μετά από βασανιστική σκέψη, μου δημιουργήθηκαν ορισμένες εύλογες απορίες, οι οποίες με οδήγησαν στην απόφαση να μην συνυπογράψω την προσπάθεια αν δεν έπαιρνα πρώτα κάποιες απαντήσεις.

Διαβάστε την συνέχεια εδώ:
http://logioshermes.blogspot.com/2011/04/debtocracy_28.html