Ο Γιώργος επέλεξε να ορίσει… εχθρό. Γράφει ο ΡΩΜΥΛΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ

Όποιο εγχειρίδιο πολιτικής στρατηγικής κι αν διαβάσετε, θα βρείτε υπογραμμισμένες ορισμένες συγκεκριμένες, κοινές πρακτικές και μεθοδολογίες, για να αντιμετωπίσει κανείς αποτελεσματικά καταστάσεις κρίσεων, εκεί όπου δείχνει να βρίσκεται σε μειονεκτική θέση.

Μια τέτοια… συμβουλή είναι η επιδίωξη μιας πολωτικής σύγκρουσης. Της οριοθέτησης «εθνικού εχθρού», και την κήρυξη πολέμου εναντίον του. Έτσι, συνηθίζεται να ακολουθεί συσπείρωση των φίλιων δυνάμεων, και να αποπροσανατολίζεται η συζήτηση από μια ενοχική πολιτική πραγματικότητα.

Με την εισήγησή του στο σημερινό υπουργικό συμβούλιο, ο Γιώργος Παπανδρέου έδειξε ότι είναικαλά διαβασμένος. Πέρα από τις γενικές, και εν πολύ αναμενόμενες προτροπές για αισιοδοξία και πείσμα, ώστε να φτάσει η Κυβέρνηση ως το τέλος, και να διεκδικήσει με αξιοπρέπεια την επανεκλογή της, ο Πρωθυπουργός επέλεξε να στοιχίσει το ΠΑΣΟΚ απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, αλλά και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Κι αν η σχέση με την Αξιωματική Αντιπολίτευση είναι εκ των πραγμάτων, και ιστορικά συγκρουσιακή, το να δείχνεις με το δάχτυλο τις ευθύνες των ΜΜΕ, συνιστά… πολλά βήματα πιο πέρα, στην αντίστροφη μέτρηση.

«Θα ήταν εγκληματικό αν η φιλολογία και το εμπόριο του φόβου που βλέπουμε στην εσωτερική καιμιντιακή συζήτηση, κυριαρχούσε και σταματούσε τη δική μας υπεύθυνη και εθνικά κρίσιμη δουλειά. Οι δημοσιολογούντες, είτε είναι κόμμα της Αντιπολίτευσης, είτε δήθεν ανεξάρτητοι αναλυτές, είτε ανησυχούντες επιστήμονες, είτε τα ΜΜΕ, επιλέγουν τον ρόλο της δήθεν Κασσάνδρας», ήταν η χαρακτηριστική αποστροφή από την εισήγησή του, που φρόντισε να χρωματίσει με τον τόνο της φωνής του ο Γιώργος Παπανδρέου.

Και όλοι κατάλαβαν, ότι η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται για… μετωπικό πόλεμο. Είναι και αυτές οι δημοσκοπήσεις που τείνουν να καταστήσουν το ΠΑΣΟΚ… κόμμα διαμαρτυρίας, βλέπετε.