ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!! Ένα μαντήλι για την Περιστέρα

Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από εκείνη τη φορτισμένη με πάθη και ψέματα περίοδο του δημοψηφίσματος του Αλέξη. Από τότε που από μία λέξη, ένα "ΝΑΙ" ή ένα "ΟΧΙ", κρινόταν αν είσαι Προδότης ή Πατριώτης. Από τότε που ένας Γιάνης κόντεψε να διαλύσει μία χώρα για να κάνει το "κομμάτι" του, ανακοινώνοντας περήφανα καθώς επέστρεφε στο σπίτι:...

"Darling, έκλεισα τις Τράπεζες!". Από τότε που ένας Πρωθυπουργός έπαιξε και έχασε τα ρέστα ενός ξοφλημένου Κράτους, μπλοφάροντας σε μία παρτίδα πόκερ. 

Ποιος δεν θυμάται με νοσταλγία τον ενθουσιασμό των "επαναστατών" του "ΟΧΙ", τη γεύση από το έπος του ’40 που πήραμε εμείς που δεν ζήσαμε το αληθινό; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις τιμημένες ουρές της ταπείνωσης στα ΑΤΜ για ένα εικοσάρικο; Τις επικές κορώνες της Ζωής και τις τσιρίδες της Ραχήλ; Τους χορούς και τα πανηγύρια στο Σύνταγμα τη βραδιά της "νίκης"; Ωραίες εποχές, ανέμελες και Αριστερές...

Πού πήγαν όλα αυτά τρία χρόνια μετά; Πού είναι τα ατελείωτα Eurogroup και οι ηρωικές διαπραγματεύσεις; Πού χάθηκαν τα "Go back Mrs Merkel"; Πού είναι η λεβεντιά του Ανεξάρτητου Έλληνα, η οργή και το πάθος του ασυμβίβαστου Αριστερού; Πού είναι οι δικαιωμένοι αγανακτισμένοι;

Και ύστερα έρχονται στο μυαλό τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα: Υπάρχει ΕΝΦΙΑ μετά τον ΣΥΡΙΖΑ; Τι είναι ο μειωμένος ΦΠΑ στα νησιά; Υπάρχει στα αλήθεια "κούρεμα" του χρέους; Θα έρθει ποτέ η 13η σύνταξη; Είναι ο Αλέξης Σοσιαλδημοκράτης; Κανείς δεν μπορεί να δώσει σίγουρες απαντήσεις, είναι καθαρά θέμα Πίστης. Ο αληθινός ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ δεν ρωτά τέτοια πράγματα. Μόνο πιστεύει και προσεύχεται για τη Σωτηρία της Αριστεράς.

Και κλαίει. Κλαίει σιωπηλά κάθε 5 Ιουλίου, από οργή και θυμό όπως η αθώα Περιστέρα, η σύντροφος του Ηγέτη. Για τη διάψευση του μεγαλειώδους "ΟΧΙ". Για τον εξαναγκασμό που επιβλήθηκε στον ανυπότακτο Αλέξη, μετά από 17 ώρες βασανιστηρίων στα μπουντρούμια της Κομισιόν.

Όχι, δεν υπέγραψε ο Αλέξης! Κι αν υπέγραψε, υπέγραψαν και άλλοι μαζί του. Δεν κορόιδεψε τον κόσμο! Τα πίστευε αυτά που έλεγε. Το πήγε μέχρι εκεί που μπορούσε, αλλά κάποια στιγμή τελειώσαν τα λεφτά, τελικά είναι το χρήμα που κινεί τον κόσμο, αυτό κατάλαβε ο Αλέξης.

Εντάξει, δεν είναι και κανένας υπεράνθρωπος. Ένας απλός άνθρωπος σαν κι εμάς είναι, μπορεί για τις ανάγκες του ρόλου του να συντρώγει καμιά φορά με τη μπουρζουαζία, να συνομιλεί με το Κεφάλαιο και τους Εκδότες, να διορίζει τίποτε φίλους του ως Συμβούλους Στρατηγικής, να ταξιδεύει και με το Πρωθυπουργικό αεροσκάφος, αλλά κατά βάθος νιώθει σαν να είναι ένας από εμάς.

Και η Περιστέρα το ίδιο. Δεν πήραν αέρα τα μυαλά της από τα ταξίδια στην Κίνα, στις ΗΠΑ και εις τας Ευρώπας. Ούτε από τη ραγδαία ακαδημαϊκή της εξέλιξη που τυχαία συνέπεσε χρονικά με την άνοδο του Αλέξη στο αξίωμά του. Αυτή παραμένει μία σεμνή Αριστερή. Που αγωνίζεται για τη Δημόσια Παιδεία, άσχετο που στέλνει τα δικά της παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία. Που εξοργίζεται όταν ακούει να λένε ότι ο Αλέξης είπε ψέματα και ότι κάνει τα ανάποδα από αυτά που υποσχέθηκε. Τον ανάγκασαν τον Αλέξη. Τον εκβίασαν μας είπε. Και όταν βρέθηκε να αποφασίσει αν θα τιμήσει το "ΟΧΙ" του δημοψηφίσματος, αυτός το τίμησε μετατρέποντάς το σε ένα τεράστιο "ΝΑΙ".

Για αυτό κλαίει κάθε 5 του Γιούλη η Περιστέρα. Δεν κλαίει για τους φόρους που πληρώνουμε κάθε χρόνο και περισσότερους. Ούτε για τις συντάξεις που κόπηκαν και θα κοπούν κι άλλο. Ούτε για το ξεπούλημα τραπεζών, λιμανιών, ΔΕΚΟ, αεροδρομίων, τρένων στους ξένους Δανειστές. Δεν κλαίει για την ανάπτυξη που έρχεται κουτσαίνοντας, ούτε για τις δεκάδες χιλιάδες νέους που φεύγουν κάθε χρόνο από την Ελλάδα. Ούτε για τις καρπαζιές που τρώμε από γείτονες και συμμάχους.

Κλαίει γιατί δεν μπορέσαμε να επιβάλλουμε την ουτοπία μας σε όλη την Υφήλιο. Για την χαμένη τιμή της Αριστεράς, που έχασε στις 5 Ιουλίου του 2015 ό,τι πολυτιμότερο είχε. Κλαίμε και εμείς μαζί της. Αυτό μόνο μπορούμε να κάνουμε. Και ίσως να της χαρίσουμε και ένα μαντήλι. Για να σκουπίζει τα δάκρυα όταν κυλούν αργά. Και για να το δώσει και στον Αλέξη να μας το κουνήσει όταν πολύ σύντομα έρθει η ώρα να μας αποχαιρετήσει.  

Γράφει ο χρήστης του Forum του Capital drastis