Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ξεπουλάει ρολόγια σαν του Τζέιμς Μποντ… ΕΓΓΡΑΦΟ

«Είναι υδατοστεγανά Rolex Submariner 5513 των δεκαετιών ’60 και ’70 που χρησιμοποιούσε σε καταδύσεις η ομάδα Υποβρυχίων Καταστροφών. Στα χέρια του γνωστού οίκου κοσμημάτων Kessaris, αντί τιμήματος 59.741 ευρώ, πέρασαν οκτώ ρολόγια Rolex Submariner 5513 που έβγαλε στο σφυρί το υπουργείο Εθνικής Άμυνας....

Πρόκειται για μια σειρά ρολογιών με σημαντική συλλεκτική αξία, κατασκευής των δεκαετιών 1960 και 1970, τα οποία για περισσότερα από 50 χρόνια χρησιμοποιούνταν από τους βατραχανθρώπους ως ρολόγια καταδύσεων, αφού χάρη στην ανθεκτικότητά τους και την πρωτοποριακή κατασκευή τους είχαν υδατοστεγανότητα μέχρι και 200 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Τα συγκεκριμένα ρολόγια, όπως προκύπτει με βάση σχετικό έγγραφο του ΥΠΕΘΑ με ημερομηνία 22/1/2018, «εκποιήθηκαν/αξιοποιήθηκαν το 2017» αποφέροντας το παραπάνω ποσό που θα διατεθεί για να καλύψει επιχειρησιακές ανάγκες του στρατεύματος. Να σημειώσουμε ότι το υπουργείο Εθνικής Άμυνας είχε συνολικά στην κατοχή του 16 ρολόγια Rolex Submariner, με τα υπόλοιπα οκτώ να πρόκειται να βγουν επίσης σε ανοιχτή δημοπρασία εντός των επόμενων μηνών. Την ευθύνη διεξαγωγής του σχετικού δημοσίου διαγωνισμού έχει το ΓΕΕΘΑ με την υποχρέωση ανάρτησής του στη Διαύγεια. Η τιμή πώλησης των πρώτων οκτώ Rolex κυμάνθηκε μεταξύ 7.200 και 7.500 ευρώ, με τις εταιρείες Ώρα Καίσαρης ΑΕΕ και Καίσαρης Κωνσταντίνος του Βασιλείου να πλειοδοτούν και να αποκτούν μερικά από τα τελευταία ρολόγια-θρύλους των βατραχανθρώπων των Ενόπλων Δυνάμεων. Πρόκειται για ρολόγια που περνούσαν από χέρι σε χέρι μεταξύ των ανδρών που υπηρετούσαν στην Ομάδα Υποβρυχίων Καταστροφών, η ζωή των οποίων σε αρκετές περιπτώσεις, ιδιαίτερα κατά τη δύσκολη και σκληρή εκπαίδευση κάτω από το νερό, εξαρτιόνταν από την ανθεκτικότητα και την αξιοπιστία τους. Τα Rolex Submariner, άλλωστε, ήταν από τα πρώτα που αποκτήθηκαν από την ΟΥΚ, σχεδόν αμέσως μετά την ίδρυσή της, ακριβώς πριν από 60 χρόνια. Σε αυτή την πορεία μέσα στον χρόνο, αρκετά δεν τα κατάφεραν. Η συνεχής καταπόνησή τους και η σε συνθήκες πολέμου χρήση τους από τους βατραχανθρώπους είχε ως αποτέλεσμα – μολονότι η κατασκευή τους ήταν από καθαρό ατσάλι – να καταστούν, σύμφωνα με τη στρατιωτική ορολογία, «επιχειρησιακά μη αναγκαία», για να καταλήξουν εν συνεχεία κάπου στα αζήτητα, ακόμη και να χαθούν. Από τη συγκεκριμένη μοίρα θα γλιτώσουν μόνο 16 κομμάτια, τα οποία, αφού επιδιορθωθούν, συντηρηθούν και αποκτήσουν πάλι κάτι από τη χαμένη λάμψη τους, θα βρεθούν εκ νέου στο χέρι κάποιου, ενδεχομένως, συλλέκτη, ο οποίος πέρα από την ομορφιά και τη διαχρονικότητά τους θα μπορέσει να εκτιμήσει και την πολεμική τους προϋπηρεσία στις τάξεις των Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων»!

(σ.σ. την είδηση αντλήσαμε από το Dexi eXtrem του διαδικτύου)!!