Ετυμολογία αρχαίων ονομάτων: Δείτε τι σημαίνει το όνομά σας

Ετυμολογία αρχαίων ονομάτων που συναντώνται και σήμερα. Δείτε και πιο κάτω την αλφαβητική λίστα. Ονόματα αντρών:...
Αγαθοκλής (αγαθός+κλέος) ο έχων καλή φήμη. Αγησίλαος ( άγω+λαός) ο ικανός ηγέτης . Αθηναγόρας (Αθήναι+αγορά) ο σοφός αγορητής Αθηνόδωρος (Αθηνά+δώρο) δώρο της Αθηνάς, ο σοφός. Αλέξανδρος (αλέξω:απομακρύνω+ανήρ) ο απωθών τους άνδρες, ο ανδρείος. Αλκιβιάδης (αλκή+βία) ο τολμηρότατος. Ανδροκλής (ανήρ+κλέος) ο ένδοξος. Αριστογένης (άριστος+γένος) ο ευγενής. Αριστόβουλος (άριστος+βουλή) ο άριστος σύμβουλος. Αριστοκλής (άριστος+κλέος) ο έχων άριστη δόξα. Αριστομένης (άριστος+μένος) ο ανδρειότατος. Δημοσθένης (δήμος+σθένος) η δύναμη του λαού. Διογένης (Ζευς+γένος) ο Θεογένητος Διομήδης (Διός+μέδων:άρχων) ο άρχων με θεία δύναμη. Επαμεινώνδας (επί+άμεινον) ο προοδευτικός. Ετεοκλής (ετεός:αληθής+κλέος) ο έχων αληθινή δόξα. Ευαγόρας (ευ+αγορεύω) ο καλός ομιλητής. Ευρυβιάδης (ευρύς+βία) ο πολύ αυταρχικός. Ευρυσθένης (ευρύς+σθένος) ο καρτερικότατος. Θεμιστοκλής (θέμις+κλέος) ο ένδοξος υπερασπιστής του δικαίου. Θουκυδίδης (Θεού+κύδος:δόξα) ο δοξάζων τον θεό. Θρασύβουλος (θρασύς+βουλεύομαι) ο τολμηρά σκεπτόμενος. Ιάσων (ίασις:θεραπεία) ο θεραπευτής. Ίων (ίον:άνθος) ο μενεξεδένιος. Κίμων (χίμων:χειμών) ο θυελλώδης. Κλέαρχος (κλέος+άρχω) ο ένδοξος άρχων. Κλεόβουλος (κλέος+βουλή) ο επινοητικότατος. Κλεομένης (κλέος+μένος) ο ένδοξος για τη γενναιότητά του. Κρίτων (κρίνω) ο ευφυής. Λέανδρος (λαός+ανήρ) ο ανδρείος του λαού. Μενέλαος (μένος+λαός) η ορμή του λαού. Μιλτιάδης (μίλτος:ερυθρά βαφή) ο αιματώδης, ο ανδρείος. Νεοκλής (νέος+κλέος) η νέα δόξα. Ξενοφών : ο ανδρείος ηγέτης των ξένων Οδυσσεύς (οδύσσομαι:διώκομαι) ο διωκόμενος υπό των θεών. Ορέστης (όρος+ίσταμαι) ο ορεσίβιος. Πάτροκλος (πατρίς+κλέος) η δόξα της πατρίδος Περικλής (περί+κλέος) ο ένδοξος Πολυδεύκης (πολύ+δεύκος:γλεύκος) ο πολύ γλυκός Πύρρος (εκ του πυρρός) ο ξανθοκόκκινος Σόλων (πιθανώς από το ρ. σέλλω:σείω) ο διασείσας το παλαιό, ριζοσπάστης Σοφοκλής (σοφός+κλέος) ο έχων δόξα σοφού Σωκράτης (σώζω+κράτος) ο σωτήρ του κράτους Τηλέμαχος (τηλέ: μακριά+μάχομαι) ο αγωνιζόμενος μακράν της πατρίδος Τιμολέων (τιμή+λέων) ο ισχυρός ως λέων Φαίδων (φως) ο λαμπρός καθ όλα Φίλιππος (φιλώ+ίππος) ο αγαπών τους ίππους Φοίβος (φάος:φως) ο ακτινοβόλος Φρίξος (φρίττω) ο τρομακτικός. Ονόματα γυναικών Αγαθόκλεια (αγαθή+κλέος) η έχουσα καλή φήμη Αγαθονίκη (αγαθή+νίκη) η νικήτρια ένδοξης νίκης. Aλκηστις (αλκή+εστία) η χάρη της οικογενείας Αλκμήνη (αλκή+μήνη:σελήνη) η ακτινοβολούσα. Ανδρομάχη (ανήρ+μάχομαι) η πρόμαχος. Αριάδνη (άρι:πολύ+αγνή) η αγνότατη Αρσινόη (άρσις < αίρω+νους) η υψηλόφρων. Αφροδίτη (αφρός+αναδύω) η αφρογενής, η ωραιοτάτη. Δηϊδάμεια (δήϊος:εχθρός+δαμάζω) η νικήτρια των εχθρών. Διώνη (εκ του Διός) η θεϊκή. Ερατώ (ερώ:αγαπώ) η αξιολάτρευτη, Μούσα Εριφύλη (έρι:πολύ+φύλον) η έξοχη των γυναικών. Ευδοξία (ευ+δόξα) η έχουσα καλή φήμη. Ευνομία (ευ+νέμω:διανέμω) η δίκαιη χορηγός των αγαθών. Ευρυδίκη (ευρύς+δίκη) η πολύ δίκαιη. Ευρύκλεια (ευρύς+κλέος) η πολυένδοξη. Ευτέρπη (ευ+τέρπω) η πολύ ευχάριστη, Μούσα. Ήβη (ήβη:ακμή) η πάντοτε θαλερή, νέα Ηλέκτρα (ηλέκτωρ:ο ακτινοβολών ήλιος) η ακτινοβολούσα από χάρη Ηρώ (Ήρα) η προσωποποίηση της Θεάς Ήρας Θάλεια (θάλλω) η δροσερή, η ωραία, Μούσα Θέμις (τίθημι>θεσμός) η θεά του Δικαίου, η άκρως δίκαιη. Ιοκάστη (ίον+κάζω:στολίζω) η ωραία ως μενεξές. Ιππολύτη (ίππος+λύω) η αρματιλάτις. Ίρις (είρω:αγγέλω) η αγγελιοφόρος των θεών. Ιφιγένεια (ίφι:ισχυρά+γίγνομαι) η πολύ ισχυρή. Καλλιόπη (κάλλος+ωψ:οφθαλμός) η έχουσα ωραία μάτια. Καλλιρρόη ( καλώς+ρέω) η δροσερή ως καθαρό νερό. Κλειώ (κλέος) Η ένδοξη, Μούσα. Κλεονίκη (κλέος+νίκη) η ένδοξη νικήτρια. Κλεοπάτρα (κλέος+πάτρη) η δόξα της πατρίδος. Λητώ (λανθάνω) η μυστηριώδης. Μελπομένη (μέλπω) η ευφραίνουσα με το άσμα της. Μυρτώ (μύρτον) η ευχάριστη ως μυρτιά. Ναυσικά (ναυς+καίνυμαι:υμνούμαι) η υμνούμενη από τους ναυτικούς. Νεφέλη (νέφω:χύνω ύδωρ) η προσφέρουσα ζωογόνον ύδωρ. Ξανθίππη η ξανθή ιππεύτρια. Πηνελόπη (πήνη:υφάδι+λέπω:εκτυλίσσω) η καλλιτέχνις υφάντρια. Πολυξένη (πολύ+ξενία) η πολύ φιλόξενη. Πολύμνια (πολύς+ύμνος) η θεία τραγουδίστρια, Μούσα. Τερψιχόρη (τέρπω+χορός) η τέρπουσα με το χορό της, Μούσα. Φαίδρα (φαιδρός < φως) η φωτεινή, η λάμπουσα από χάρη. Φερενίκη (φέρω+νίκη) η νικηφόρος Φιλομήλα (φιλώ+μέλος) η φιλόμουσος, η φίλη της αρμονίας. Χρυσηϊς (χρυσός) η πολύτιμη, η χρυσαφένεια. Ονοματοπαίγνια (η ετυμολογία των ονομάτων αφορμή για ψάξιμο και παιχνίδι) Αλφαβητικά: Α Αγαμέμνων: επίμονος Αγησίλαος: αρχηγός Αδάμ: άνθρωπος Αδαμάντιος-ία: διαμαντένιος Αίγλη: γοητεία Άλκηστη: ικανή Αλκιβιάδης: ισχυρός Αμαλία: ακούραστη Ανδρομάχη: μάχη ανδρός Αντιγόνη: απόγονος Απόστολος-ία: αγγελιοφόρος Ασπασία: χαρούμενη Αγνή: σεμνή Αντώνης-ία: ο καταγόμενος από τον Ηρακλειδη Άντωνα Αθανάσιος-ία: αθάνατος Αγαθάγγελος: φέρνει καλές ειδήσεις Αρσένιος: αρσενικός Αγαθή: αθώα Ακύλας: αετός Αρχέλαος: αρχηγός του λαού Αγάπιος: ανιδιοτελής Αλέξιος-ία: προστάτης Αρτέμων: αναρτητής Ακάκιος: άκακος Αναστάσιος: αυτός που σηκώνεται Αχίλλειος- Αχιλλέας: θλιμμένος Ακυλίνη: αετίνα Αφροδίσιος: ο αναφερόμενος στην Αφροδίτη, την ερωτική επιθυμία Αριστοκλής: δοξασμένος Αιμιλιανός: αντίζηλος Αλέξανδρος-α: προστάτης των ανθρώπων Άνθιμος: άνθος Αριστείδης: άριστος στη μορφή Αριάδνη: πάναγνη Ανδρόνικος-ίκη: αυτός που νικά τους εχθρούς Αριστόβουλος: ο έχων καλή θέληση Αργυρώ: ασημένια Αικατερίνη: καθαρή Ανδρέας: άφοβος Αγγελίνα: αγγελάκι Αμβρόσιος: άφθαρτος Άννα: η έχουσα εύνοια, χάρη Απολλώνιος: δυνατός Αγλαΐα: η έχουσα ευτυχισμένη ζωή και Αγλαΐα: ωραία Αναστασία: αναστημένη Αγαθοκλής: ο έχων φήμη γενναίου ανδρός Αθηνά: Αθηναία Αναξαγόρας: άρχοντας του λόγου Αναξίμανδρος: κύριος της ομώνυμης του θεού Μάνδρου περιοχής της Μ. Ασίας Αναξιμένης: κύριος του πάθους Ανάργυρος: ανάργυρος, χωρίς χρήματα Ανδροκλής: ένδοξος άνδρας Άρης: καταστροφή, κατάρα Αρίσταρχος: άριστος άρχοντας Αριστοτέλης: ο έχων άριστους σκοπούς Αριστοφάνης: ο έχων άριστη όψη Αρχίλοχος: πρωτογεννημένος Αρχιμήδης: κυρίαρχος της σκέψης Αύγουστος: σεβαστός και Αύγουστος: οιωνοσκόπος Β Βέρα: αληθινή Βιργινία: παρθένος Βύρων: στάβλος Βασίλειος-ική : βασιλιάς-ισσα Βουκόλος: βοσκός βοδιών Βλάσης: βλαστάρι Βαλεντίνος-η: ρωμαλέος Βενέδικτος: ευλογημένος Βάϊος: βάγια Βαρνάβας: υιός παράκλησης Βερονίκη: αληθινή νίκη Βίκτωρ-ία: νίκη Βαρβάρα: βάρβαρη Βαρθολομαίος: γιος του Τολμάι Βερέμης: ο ασθενικός, φθίση Βιόλα: μενεξές Βιολέτα: υποκορ. του Βιόλα Γ Γαλάτεια: ισχυρή Γρηγόρης: άγρυπνος Γελάσιος: εξαπατημένος Γαβριήλ: ο Θεός είναι η ισχύς μου Γερόντιος: ώριμος Γεώργιος-ία: γεωργός Γλυκερία: γλυκός μούστος Γεράσιμος: τιμημένος Γεθσημανή και Γεσθημανή: ελαιοτριβείο Δ Δαλιδά: ευχαρίστηση Δανάη: φαιδρή, χαρούμενη Δημοσθένης: τόλμη του δήμου Διάνα: Άρτεμις (εγερτήριο σάλπισμα) Δομνίκη: κυρία, αρχόντισσα Δομνίνη: αρχοντοπούλα Δωροθέα: δώρο Θεού Δαβίδ: αγαπητός Δαμιανός: μικρός Διομήδης: σκέψη του Δία Διονύσης-ία: Διόνυσος Δημήτριος-α: μητέρα γη Δαμασκηνός: ο καταγόμενος από τη Δαμασκό Δανιήλ: καθαρός Δανιήλ: κριτής μου είναι ο Θεός Δαίδαλος: περίτεχνα δουλεμένος, κατάστικτος Δεσπότης- θηλ. Δέσποινα: ο κύριος του σπιτιού Δημόκριτος: κριτής του δήμου Δίκαιος: ο συμμορφούμενος προς τους θεσμούς, τις δικανικές αποφάσεις Διογένης: γεννημένος από τον Δία Διόδωρος: δώρο του Δία Δούκας: άγω, οδηγώ Ε Έκτωρ: κάτοχος Ελεονώρα: ξένη Έλλη: Ελληνίς Επαμεινώνδας: ο ισχυρότερος Ερασμία: αξιαγάπητη Ερρίκος: για πάντα δυνατός Εύα: η μητέρα των ζωντανών Ευστράτιος: καλός στρατιώτης Ευθύμιος: πρόσχαρος Ευσέβιος: θεοσεβής Ευστάθιος-ία : ακλόνητος, σταθερός Ευδοκία: καλή διάθεση Ευθαλία: ανθισμένη Ευτρόπιος: προετοιμασμένος Ευάγγελος-ία: ο φέρων καλές ειδήσεις Ευβούλη: συνετή Ευτύχιος-ία: καλότυχος Ελισάβετ: αφθονία Ειρήνη: φιλήσυχη Επιφάνιος: επιφανής Ελένη: λαμπάδα Ελισ(σ)αίος: αυτός που ελίσσεται Ευδόκιμος: επιτυχημένος Ειρηναίος: ειρηνικός Ερμιόνη: η καταγόμενη από την ομώνυμη πόλη Ευανθία: λουλουδιασμένη Ευφημία: η έχουσα καλή φήμη Ευφροσύνη: χαρούμενη Ερωτηίς: ερωτιάρα Ευλάμπιος-ία: λαμπερός Επιστήμη: αυτή που γνωρίζει τα πάντα Ελευθέριος-ία: ελευθερωτής Ευγένιος-ία: από καλή γενιά Ειλείθυα: έρχομαι, φέρνω Ελπίδα: αναμένω, ελπίζω Ερμής: πιθανόν έρμα= σωρός λίθων Έρση: έρση, δροσιά Ευρυδίκη: ευρύς και δίκη Ευρώπη: πιθανόν ωπός, ανοιχτομάτης Εμπεδοκλής: ο έχων έμπεδον κλέος, σταθερή δόξα, ο μόνιμα ένδοξος Ζ Ζήνων: Ζευς Ζαχαρίας: αυτός που θυμάται Ζηνοβία: αυτή που ζει τη ζωή Η Ήβη: ισχύς Ηρώ: Ήρα Ηρωδίων: ήρωας Ηρώδης: ήρωας Ηράκλειος: ο πολύ δυνατός Ηλίας: είναι ο Θεός μου Ηλέκτρα: λαμπρή, φωτεινή Ησαΐας: σωτηρία του Θεού Ησίοδος: ρίχνω, εκτοξεύω φωνή, ωδή Ηρόδοτος: Ήρα και δοτός Ηώ: χάραμα, αυγή Θ Θαλής-Θάλεια: ανθηρός Θεωνάς: κοντά στο Θεό Θεοδόσιος-α: ο δοσμένος στο Θεό Θεόδωρος-α: δώρο του Θεού Θεοφύλακτος: αυτός τον οποίο φυλάει ο Θεός Θωμάς: δίδυμος Θεολόγος-ία: αυτός που μιλά για το Θεό Θεράπων: θεραπευτής Θεοδότης: ο Θεός δίνει Θεμιστοκλής: δόξα της δικαιοσύνης Θεοφάνης: φανέρωση του Θεού Ι Ιωάννης-α: ευνοημένος από το Θεό Ιανουάριος: Ιανός Ιάσων: θεραπευτής Ιουνία: Ιούνιος, Ήρα Ιουστίνος: δίκαιος Ιλαρίων: χαρωπός Ιούδας: παινεμένος Ιεζεκιήλ: ο Θεός δυναμώνει Ιππόλυτος: αυτός που λύνει τα άλογα Ιπποκράτης: αυτός που κρατά τα άλογα Ίρις: λυγαριά Ιφιγένεια: από ισχυρό γένος Ιουλία: Πέμπτη Ιωακείμ: ο Θεός σταθεροποιεί Ιουλιανός: Ιούλιος Ιωνάς: περιστέρι Ισσαάκ: γελαστός Ιάκωβος: αυτός που υποσκελίζει Ιωσήφ-ίνα: πολύτεκνος Ιγνάτιος: φωτιά Ιερώνυμος: ο φέρων ιερό όνομα Ιορδάνης: εκροή Ισμαήλ: ο Θεός ακούει Κ Καλλιρρόη: η καλλίρροη, η με άφθονα νερά Καλυψώ: αυτή που καλύπτεται Κάρολος: δυνατός άντρας Κασσάνδρα: αυτή που υπερέχει Κίμων: ο έχων σκούρο καφέ χρώμα Κλέαρχος: ένδοξος άρχοντας Κλειώ: υπόληψη Κύρος: κύριος Κύριλλος: κύριος Κασσιανός-ή: ο φέρων περικεφαλαία Κωνσταντίνος-ίνα: σταθερός Καλλιόπη: ομορφομάτα Καλλίνικος: λαμπρή νίκη Κοσμάς: κόσμημα Καλλίστρατος: καλός δρόμος Κυριάκος-η: ο ανήκων στο Θεό Κυπριανός: χάλκινος Κλεοπάτρα: η από ένδοξο πατέρα Κυβέλη: Κυβήβη, πιθανόν ανατολ. δάνειο Λ Λουκάς: ο καταγόμενος από τη Λουκανία Λέων: λιοντάρι Λαυρέντιος: δάφνινος Λυδία: η καταγόμενη από την αρχαία ομώνυμη χώρα Λύδα: γυναίκα Λάζαρος: ο Θεός έχει βοηθήσει Λουκία: λουκάνικο Λουκιανός: φωτεινός Λογγίνος: ρήτορας Λυκούργος: ο ως λύκος συμπεριφερόμενος Λάμπρος: λαμπρός Λατίνος: ο καταγόμενος από το Λάτιο Λευκή: φωτεινή, λαμπρή Λάουρα: δάφνη, δάφνινο στεφάνι Μ Μελπομένη: τραγουδίστρια Μενέλαος: αυτός που μένει με το λαό Μαλαχίας: μαλακός Μάξιμος: μέγιστος Μάρκος: φιλοπόλεμος Μεθόδιος: μεθοδικός Μελέτιος: αυτός που δείχνει ενδιαφέρον Μαρίνα: θάλασσα Μαρίνος: ο θαλασσινός Μαγδαληνή: από τα Μάγδαλα-Πύργος Μάρκελλος-α: υποκ. Άρης Μαρία: πικρή, ανυπότακτη Μαρκιανός: ο υιοθετημένος Μιχάλης: ποιος είναι σαν το Θεό; Ματθαίος-ίλδη: δώρο Θεού Μηνάς: αυτός που στέλνει μηνύματα Μελάνη-Μελανία: μελαχρινή Μιράντα: θαυμαστή Μυρσίνη: μυρτιά Μάγια: όχι πολύς, ανεπαρκής Μαντώ: μάντις Μερόπη: θνητός άνθρωπος, βροτός Μιλτιάδης: κοκκινωπός, στο χρώμα του αίματος Μορφέας: μορφή Μωυσής: βγαλμένος απ΄ έξω, σωσμένος(απ΄το νερό) (βιβλ. άποψη) Ν Ναϊάς: πηγή, κρήνη Νικηφόρος: θέλγει τη νίκη Νήφων: νηφάλιος Νεφέλη:νέφος, σκότος Ναταλία: λουλούδι Νικήτας: νικητής Νεόφυτος: καινούρια βλάστηση Νέστορας: αυτός που επιστρέφει ευτυχής Νεκτάριος: γλυκός χυμός Νικόλαος: ο χαρίζων στο λαό Ναθαναήλ: ο Θεός έχει δώσει Ξ Ξένη: φιλόξενη Ξενοφών: ηχεί παράξενα Ο Οδυσσέας: αντικείμενο οργής Ορέστης: ορεινός και και Ορέστης: ορεινός Ορέστης: μετριόφρων Ονούφριος: σκεπτικός Όλγα: ευτυχισμένη Ολυμπιάς: βουνό, Όλυμπος Όθων: πλούτη, περιουσία Π Πρισκίλλη: παλιά Πάμφιλος: φίλος όλων Πολύκαρπος: γόνιμος Πηγή: πάγος Πατρίκιος: πατέρας Παύλος: μικρός Πέτρος: λιθάρι Προκόπης: προκομμένος Παγκράτιος: πανίσχυρος Παρασκευάς,ή: προετοιμασία Παντελεήμων: τους πάντες ελεεί Πρόδρομος: αυτός που προηγείται Πελαγία: η πελαγινή, η πελαγίσια Πλάτων: ο ευρύστερνος Πανδώρα: η έχουσα όλα τα δώρα Πάτροκλος: αυτός που έχει ένδοξο πατέρα Περικλής: φημισμένος Πηνελόπη: είδος πουλιού Περσεφόνη: αυτή που προσφέρει αφθονία Παυσανίας: αυτός που ανακουφίζει από τη θλίψη Περσεύς: καταστροφέας Πολυχρόνης: αυτός που ζει πολλά χρόνια Πιλάτος: δόρυ, ακόντιο Ρ Ρεβέκκα: παχουλή Ρεγγίνα: βασίλισσα Ραφαήλ: ο Θεός έχει θεραπεύσει Ρωμανός: σφριγηλός Ραχήλ: προβατίνα Ρήγας: βασιλιάς Σ Σίλβεστρος: ασημένιος Συμεών: αυτός που έχει ακούσει το Θεό Σαββίνος-α: αναπαυόμενος Σεραφείμ: φλεγόμενος άγγελος Σίμων-ώνη: αυτός τον οποίο άκουσε ο Θεός Σαμψών: ήλιος Σίλας: πράος Σωτήρης-ία: λυτρωτής Σαμουήλ: όνομα του Θεού Σαλώμη: ειρήνη Σοφοκλής: δοξασμένος, σοφός Σταύρος: στύλος Σαββάτιος: αναπαυμένος Σέργιος: αυτός που του αρέσει ο περίπατος, το σεργιάνι Σωκράτης: δυνατός Σεβαστιανός-ή: αποσυρόμενος Στυλιανός-ή: αστέρι και Στυλιανός: στύλος Σύλβια: δάσος Σάββας: Σάββατο Σπυρίδων-ούλα: ο εύπορος, που έχει πολύ σιτάρι Στέφανος-ία: στεφανωμένος Σίσυφος: πανούργος Τ Τατιανή: αυτή που τακτοποιεί Τιμόθεος: τίμα το Θεό Τρύφων: φιλήδονος Ταράσιος: ταραχοποιός Τίμων: τιμημένος Τριαντάφυλλος-ιά: ρόδινος Τίτος: ο χαίρων σεβασμού Τερέζα: από το ελλην. θερίζω δηλώνοντας γονιμότητα και κατ΄ άλλους από το τοπωνύμιο Θήρα Υ Φ Φαίδων: χαρούμενος, γελαστός Φωκίων: φώκια Φώτης-εινή: φανέρωση του Θεού Φλαβιανός: ξανθός Φιλοθέη: αγαπά το Θεό Φιλήμων: φιλικός Φεβρωνία: εξαγνισμένη Φλώρα: λουλούδι Φανούριος-ία: αυτός που φωτίζει, που φανερώνει Φίλιππος: φίλος των αλόγων Φαίδρα: λαμπερή Φιλάρετος-η: φίλος της αρετής Χ Χαράλαμπος-ία: αυτός που λάμπει από χαρά Χρύσανθος-άνθη: χρυσό λουλούδι Χριστόφορος: ο φέρων το Χριστό Χριστίνα: χρισμένη Χαριτίνη: χαριτωμένη Χρυσή: μαλαματένια Χρήστος-ίνα: ο χρηστός, ο ηθικός Χαρίλεια: χάρις-δόξα Χαρίλαος: χάρις του λαού Ψ Ω Ωρίων: ώρα, φροντίδα 
Βοηθήματα: Λεξικό Νέας Ελληνικής Γλώσσης Γ. Μπαμπινιώτη, 
Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσης Henry G.Liddell- Robert Scott.