ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ. Το λιντσάρισμα που ονομάστηκε Λαϊκό Δικαστήριο

Το Λαϊκό Δικαστήριο ήταν ένα έκτακτο δικαστήριο που λειτουργούσε στη Βουλγαρία την περίοδο από τον Δεκέμβριο του 1944 μέχρι τον Απρίλιο του 1945 ως επίσημο όργανο του αριστερού επαναστατικού καθεστώτος. Δημιουργήθηκε με Διάταξη-Νόμο - σε αντίθεση με το ισχύον Σύνταγμα του Τάρνοβο - από το Πατριωτικό Μέτωπο, την εξουσία που επιβλήθηκε μετά από την κατοχή της χώρας από τον Κόκκινο Στρατό και το Πραξικόπημα της 9^ης Σεπτεμβρίου του 1944....

Επίσημα το Λαϊκό Δικαστήριο δημιουργήθηκε για να δικαστούν όσοι κυβέρνησαν τη χώρα από την 1^η Ιανουαρίου του 1941 έως τις 9 Σεπτεμβρίου του 1944 και την ενέπλεξαν στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Ταυτόχρονα επιδιώχθηκε να νομιμοποιηθούν οι δολοφονίες που έγιναν μετά την κατάληψη της χώρας από τον Κόκκινο Στρατό και το Πατριωτικό Μέτωπο, καθώς και να σχεδιαστεί η εξουδετέρωση της πολιτικής και πνευματικής ελίτ του Βασιλείου της Βουλγαρίας και η εξόντωση αναξιόπιστων και πιθανών αντιπάλων του κομμουνιστικού καθεστώτος.

Από τις 20 Δεκεμβρίου του 1944 μέχρι τις 2 Απριλίου του 1945 διοργανώθηκαν 135 μαζικές δίκες σε όλη τη χώρα. Συνελήφθησαν 28.630 άτομα. Απαγγέλθηκαν κατηγορίες εναντίον 10.919 από τους συλληφθέντες, ενώ η τύχη πολλών εκ των υπολοίπων παραμένει άγνωστη. Οι δίκες διεξάγονταν στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας, στο Δικαστικό Μέγαρο της πρωτεύουσας και σε όλη τη χώρα. Μέσα σε περίπου 4 μήνες απαγγέλθηκαν 9.550 δικαστικές αποφάσεις με τις οποίες καταδικάστηκαν σε θάνατο 2.730 άτομα, ενώ 305 καταδικάστηκαν σε ισόβια. Έτσι ο σωτήρας των Βουλγάρων Εβραίων Ντιμίταρ Πέσεφ καταδικάστηκε από το Λαϊκό Δικαστήριο σε 15 χρόνια φυλάκισης λόγω «φασιστικής δραστηριότητας και αντισημιτισμού», ενώ ο Κονσταντίν Μουράβιεφ είναι ο μόνος πρωθυπουργός της Βουλγαρίας από την εποχή πριν τις 9 Σεπτεμβρίου που έμεινε ζωντανός. Προς σύγκριση, στη Δίκη της Νυρεμβέργης καταδικάστηκαν μόλις 19 άτομα εκ των οποίων 12 σε θάνατο.

Μέσω του Λαϊκού Δικαστηρίου εξαφανίστηκε η πολιτική, η στρατιωτική και ένα μέρος της πνευματικής ελίτ της Βουλγαρίας.

Την 1^η Φεβρουαρίου του 1945 η πρώτη και η δεύτερη ανώτατη σύνθεση του Λαϊκού Δικαστηρίου μπήκαν στην ιστορία της Βουλγαρίας με την πιο μαζική απαγγελία θανατικών ποινών εναντίον πολιτικών. Συγκεικριμένα, καταδικάστηκαν σε θανατική ποινή οι τρεις αντιβασιλείς, 8 σύμβουλοι του βασιλιά Συμεών, 22 υπουργοί των κυβερνήσεων μετά το 1941, 67 βουλευτές και 47 στρατηγοί και ανώτατοι αξιωματικοί. Η εκτέλεση των πολιτικών έγινε το ίδιο βράδυ, της 1^ης Φεβρουαρίου, κοντά σε ανοιγμένο κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών λάκκο στην περιοχή Ορλάντοβτσι, έξω από το Κεντρικό Νεκροταφείο της Σόφιας. Πυροβολούσαν τους καταδικασμένους έναν έναν. Ο καθηγητής Αλεξάνταρ Στανίσεφ, διάσημος γιατρός, έπρεπε να διαπιστώσει το θάνατο των πολιτικών. Τον σκότωσαν τελευταίο πυροβολώντας τον στο σβέρκο, καθώς είχε σκύψει πάνω από τον τελευταίο πυροβολημένο. Έριξαν τα πτώματα στον λάκκο και τα σκέπασαν με στερεά υπόλοιπα άνθρακα. Παρά τη μυστικότητα, τις επόμενες μέρες και μήνες συγγενείς των σκοτωμένων έφερναν λουλούδια και κεριά στον τόπο της εκτέλεσης. Για να το αποτρέψουν, οι κομμουνιστές έφτιαξαν από πάνω έναν σκουπιδότοπο.

Μερικοί από τους εκτελεσθέντες:

Ο πρίγκιπας Κύριλ Πρεσλάβσκι, αντιβασιλέας, αδελφός του βασιλιά Μπορίς Γ’.

Ο καθηγητής Δρ. Μπόγκνταν Φίλοφ – επιστήμονας παγκόσμιας φήμης, αρχαιολόγος, αντιβασιλέας, πρώην πρωθυπουργός.

Ο αντιστράτηγος Νικόλα Μίχοφ – αντιβασιλέας και υπουργός Άμυνας.

Ο καθηγητής Αλεξάνταρ Στανίσεφ – χειρουργός, γιατρός και επιστήμονας παγκόσμιας φήμης, υπουργός Υγείας.

Ο Ντιμίταρ Σισμάνοφ – διπλωμάτης, υπουργός Εξωτερικών και πρώην Πρέσβης της Βουλγαρίας στην Αθήνα.