Στημένο το καβγαδάκι Αλέξη-Όλγας

Βλέποντας τον Αλέξη Τσίπρα στο debate είναι σαφές πως σκεπάζει το ψέμα του και την δειλία του με τη σημαία της θυσίας. Ο ιστορικός του μέλλοντος δε θα δυσκολευτεί πολύ να καταγράψει το πολιτικό αποτύπωμα του Αλέξη Τσίπρα στην πορεία της χώρας. Ψεύτης, Ανίκανος, Δειλός.

Παρόλα αυτά και μέσα στη γενική σούπα της “μονομαχίας” και εκεί που ο “σκυθρωπός” και καθόλα “μελαγχολικός” Αλέξης Τσίπρας πάλευε να ορθοποδήσει με τις λέξεις, ήρθε η ερώτηση του κ. Γιομπαζολιά να ανάψει τα αίματα και να ζωντανέψει το πάνελ. Όχι εξαιτίας της απάντησης του Τσίπρα, αλλά λόγω της παρέμβασης της Όλγας Τρέμη. Παρέμβαση άκαιρη, όχι προβλεπόμενη από τον συμφωνημένο κανονισμό, και σίγουρα ασυνήθιστη...

για τα ήθη του διαλόγου. Μήπως όμως ήταν προβοκατόρικα σκόπιμη; Μήπως έγινε για να τονώσει το προφίλ του Αλέξη και να αναδείξει έναν Πολιτικό που τα βάζει με τα μεγάλα συμφέροντα και τη διαπλοκή; Όπως και να έχει, αυτό ήταν το τελικό αποτέλεσμα. Η Όλγα Τρέμη πήρε αναίτια το λόγο και επιτέθηκε στον Τσίπρα, σώζοντας έτσι το τομάρι του.

Γιατί μη μου πείτε πως η κ. Τρέμη νοιάστηκε ξαφνικά για το αν θα μείνουν άνεργοι οι τεχνικοί των καναλιών και οι δημοσιογράφοι που τρέχουν όλη μέρα για να βγάλουν την είδηση; Όχι, προφανώς. Ό,τι και να γίνει η κ. Τρέμη δε θα πεινάσει.

Μήπως λοιπόν αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας διάσωσης του πολιτικού κεφαλαίου που ακούει στο όνομα Αλέξης Τσίπρας;

Τι πιο αθώο και έξυπνο προκειμένου να δείξεις πως κάποιος επιτίθεται στο “σύστημα”, ενώ ταυτόχρονα τον στηρίζεις. Εύκολη και παλιά τακτική “δουλεμένη” στην προπόνηση.

Για τους γνώστες πάντως της προβοκάτσιας υπήρχε μια μικρή ατέλεια στο θεατρικό δράμα. Το σενάριο ήταν μέχρι τότε τόσο νωθρό, τόσο χαλαρό, που η απότομη κορύφωση, φάνηκε τόσο “φιλότιμα υποκριτική”.