Οσιος Πορφύριος: Περί του μυστηρίου της μετανοίας

Αν αγαπήσομε τον Χριστό, όλα είναι εύκολα. Εγώ δεν το κατάφερα ακόμη. Τώρα προσπαθώ να Τον αγαπήσω. Στον Χριστό υπάρχουν όλα. Όλα τα ωραία, τα υγιή. Η υγιής ψυχή ζει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, πού είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». Ο άνθρωπος του Θεού ζει ακόμη και όσα λέγει ο Απόστολος Παύλος στον ύμνο της αγάπης: «Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται… ου λογίζεται το κακόν… πάντα στέγει, πάντα πιστεύει… η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει». Έχετε αυτά; Έχετε την ευτυχία, τον Χριστό, τον Παράδεισο. Κι ο σωματικός ακόμη οργανισμός λειτουργεί θαυμάσια, χωρίς ανωμαλίες. Η χάρις του Θεού αλλάζει τον άνθρωπο, τον μεταμορφώνει ψυχικά και σωματικά....

Πάνε τότε όλες οι αρρώστιες. Ούτε κολίτις, ούτε θυρεοειδής, ούτε στομάχι, ούτε τίποτα. Όλα λειτουργούν κανονικά. Είναι ωραίο να περπατάς, να εργάζεσαι, να κινείσαι και να έχεις υγεία. Αλλά πρώτα να έχεις ψυχική υγεία. Η βάσις είναι η ψυχική υγεία΄ ακολουθεί η σωματική. Όλες σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από την έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και αυτό δημιουργεί το άγχος. Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος. Άν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείσθε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία, με το κακό. Τι γίνεται, όμως, στον κόσμο;

Ακούστε με νά σας πω ένα παράδειγμα.
Μια κοπελίτσα πήγε σ΄ένα γιατρό και της έδωσε ορμόνες. Της λέω:

-Παιδί μου, μην τις πάρεις! Δεν είμαι γιατρός, δεν θέλω υπ΄ευθύνη μου να ενεργήσεις, όμως καταλαβαίνω ότι δεν πρέπει να τις πάρεις. Καλό είναι να πάεις τουλάχιστον σ΄έναν ενδοκρινολόγο. Τό πρόβλημα σου είναι περισσότερο ζήτημα ενδοκρινολόγου. Είναι απ΄τις στενοχώριες.
-Πράγματι, έχω περάσει στενοχώριες.
-Ε, αυτό είναι! Ειρήνευσε, γαλήνευσε, εξομολογήσου, μετάλαβε και θα τακτοποιηθούν όλα.
Πήγε, λοιπόν, σ΄έναν ενδοκρινολόγο και του είπε ό,τι της συνέβαινε.
-Πά, πά, πά! της λέει ο γιατρός. Να μήν τα πάρεις καθόλου αυτά τα φάρμακα! Πέταξέ τα! Θα σου κάνουνε μεγάλο κακό.

Και μετά μου τηλεφωνεί:-Ό,τι μου είπες εσύ, μου είπε και ο γιατρός.
Βλέπετε, λοιπόν, τι γίνεται; Ενώ με την Εξομολόγηση καί την Θεία Κοινωνία έχουν θεραπευτεί πολλοί άνθρωποι.
Όταν είναι κανείς άδειος από τον Χριστό, τότε έρχονται χίλια δυό άλλα και τόν γεμίζουν: ζήλειες, μίση, ανία, μελαγχολία, αντίδραση, κοσμικό φρόνημα, κοσμικές χαρές. Προσπαθήστε να γεμίσετε την ψυχή σας με τον Χριστό, για να μήν την έχετε άδεια. Η ψυχή μας μοιάζει μέ μία δεξαμενή γεμάτη νερό. Άν τό νερό τό ρίξεις πρός τά λουλούδια, δηλαδή τίς αρετές, το δρόμο του καλού, θα ζείς τήν αληθινή χαρά και θ΄ατροφήσουν οι κακίες, τ΄αγκάθια. Άν, όμως, ρίξεις το νερό πρός τα αγκάθια, αυτά θ΄αναπτυχθούν και θα σέ πνίξουν καί θά μαραθούν όλα τά λουλούδια.

Όλα νά τά μεταρσιώνετε. Έτσι θα ζείτε τη χαρά, με την χάριν του Θεού. «Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμουντί με Χριστώ…». Μην πείτε ότι θα κατορθώσετε κάτι. Μην το φαντασθείτε αυτό ποτέ. Το είπε ο Κύριος: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Δεν γίνεται αλλιώς. Ποτέ ο άνθρωπος δεν πρέπει να εμπιστεύεται τις δυνάμεις του αλλά τό έλεος και την εσπλαχνία του Θεού. Ο άνθρωπος θα κάνει μιά μικρή προσπάθεια, αλλά ο Χριστός θα τη στεφανώσει. Είναι πλάνη να πιστεύσετε ότι πετύχατε κάτι μόνοι σας. Όσο προχωράει ο άνθρωπος και πλησιάζει προς τον Χριστό, τόσο αισθάνεται περισσότερο ότι είναι ατελής. Ενώ ο φαρισαίος πού λέει: «Εγώ! Εγώ είμαι καλός, κάνω τούτο, εκείνο, το άλλο…», βρίσκεται σε πλάνη.

Πηγή: Βίος και λόγοι, Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλιβίτου

http://www.agioritikovima.gr