Η τραγωδία της Θύρας 7 μέσα από μαρτυρίες και τα πρωτοσέλιδα της εποχής. Η πιο μαύρη σελίδα του ελληνικού ποδοσφαίρου 34 χρόνια μετά…

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 1981. Μεσημεράκι… Είχε βρέξει νωρίτερα αλλά πλέον ο ήλιος δέσποζε πάνω από τον Πειραιά. Εκείνη η ημέρα… Εκείνος ο αγώνας. Η χαρά που μετατράπηκε σε θλίψη, απόγνωση, αμείλικτα ερωτήματα που μέχρι και σήμερα δεν έχουν βρει απάντηση… Εκείνη την ηλιόλουστη ημέρα. Εκείνη την ποδοσφαιρική ημέρα. Εκείνη την «ερυθρόλευκη» ημέρα. Ήταν 8 Φεβρουαρίου 1981, 34 ολόκληρα χρόνια πριν. Το ρολόι δείχνει 16:58.Το ντέρμπι με την ΑΕΚ (που είχε μοναδικό πρωταγωνιστή τον Ολυμπιακό που είχε επιβληθεί της Ένωσης με 6-0) ήθελε δύο λεπτά για να τελειώσει. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθούσε.  Πολλοί από τους ερυθρόλευκους οπαδούς που βρίσκονταν στη Θύρα 7, εγκαταλείπουν τις θέσεις τους και τρέχουν προς την έξοδο προκειμένου να πάνε στη Θύρα 1 για να υποδεχτούν τους θριαμβευτές.  Και κάπου εκεί ο χρόνος σταματάει…
Κάποιος από τους φιλάθλους που έτρεχαν πάτησε πάνω σε κάποιο μαξιλαράκι (από αυτά που ήταν αφρολέξ και χρησιμοποιούνταν τότε ως καθίσματα στις τσιμεντένιες κερκίδες) γλίστρησε στα σκαλοπάτια που οδηγούν στην έξοδο. Η μοιραία πόρτα ήταν κλειστή ή μισάνοιχτη, σύμφωνα με άλλους. Τα τουρνικέ του θανάτου στη θέση τους. Μια ανθρώπινη «χιονοστιβάδα» ακολουθεί τους πρώτους που έπεσαν. 
Ενδεικτικά είναι τα λόγια του 18χρονου τότε Ηλία Λύτρα ο οποίος περιγράφει την φρίκη που έζησε στα σκαλοπάτια της Θύρας 7: «Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε, άρχισαν να πέφτουν από πάνω μας ένας, δύο, τρεις , δέκα... εκατό»… 
Περίπου πέντε λεπτά αργότερα οι αστυνομικοί καταφέρνουν και βγάζουν τα τουρνικέ. Αρκετός κόσμος καταφέρνει να βγει και έτσι γλιτώνουν ακόμα περισσότεροι. Το κακό όμως είχε γίνει… 
Ακολουθούν σκηνές αλλοφροσύνης . Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται με περιπολικά και 13 ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στον Τζάνειο νοσοκομείο Πειραιά, ενώ έχει σημάνει γενική κινητοποίηση στην αστυνομία και τα νοσοκομεία. Τα τηλεοπτικά δίκτυα (ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ) μεταδίδουν το γεγονός και κάνουν έκκληση σε γιατρούς να προσέλθουν στο Τζάνειο, ώστε να ενισχύσουν τους εφημερεύοντες αλλά και για αιμοδότες. Κινητοποιείται επιπλέον προσωπικό και στο Κρατικό Πειραιώς όπου μεταφέρονται κάποιοι βαριά τραυματισμένοι. 
Κινητά τηλέφωνα τότε δεν υπήρχαν και έτσι συγγενείς και φίλοι από κάθε γωνιά της Αθήνας πηγαίνουν στο Τζάνειο για να μάθουν τι έχουν απογίνει οι αγαπημένοι τους άνθρωποι. Είναι ενδεικτικό πως στις 19:45 χρειάζεται να μπλοκάρουν το Τζάνειο δυνάμεις των ΜΑΤ προκειμένου να απομακρύνουν τον κόσμο από την κεντρική είσοδο για να γίνει πιο εύκολη η πρόσβαση στους γιατρούς και στους αιμοδότες. 
Λίγα λεπτά αργότερα, και συγκεκριμένα στις 20:00, αναγνωρίζονται τα τρία πρώτα θύματα. Είναι οι Γιάννης Κανελλόπουλος, Γιάννης Διαλυνάς και Βασίλης Μάχας. Δυστυχώς ακολούθησαν και άλλοι και ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 21. 
Κανείς δεν μπορούσε να αναλογιστεί εκείνη την ώρα το μέγεθος της τραγωδίας. Θα φαινόταν τις επόμενες ημέρες. Στις κηδείες των νέων ανθρώπων που πέθαναν με το όνομα της αγαπημένης τους ομάδας στα χείλη. Θα φανεί αρκετούς μήνες ή και χρόνια αργότερα όταν ολόκληρες οικογένειες θα διαλυθούν. Γιατί δεν είναι μόνο εκείνοι που έφυγαν αλλά και εκείνοι που έμειναν πίσω. 
Τις επόμενες ημέρες το θέμα σχεδόν θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον του Τύπου. Ο αθλητικός Τύπος «μουδιασμένος» θα δώσει έμφαση στην τραγωδία αλλά δεν θα ξεχάσει και το ποδοσφαιρικό κομμάτι και τον θρίαμβο του Ολυμπιακού. 
Ενδεικτικό είναι το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Φως» όπου έγραφε: «19 νεκροί (σσ: δυο ακόμα άτομα υπέκυψαν στα τραύματά τους τις επόμενες ημέρες) και 54 τραυματίες» και σχεδόν με το ίδιο μέγεθος γραμμάτων «Ο Ολυμπιακός σκόρπισε την ΑΕΚ 6-0 παίζοντας φανταστική μπάλα σε ρυθμό βραζιλιάνικο». 
Ο πολιτικός Τύπος θα επικεντρωθεί σε αυτό καθαυτό το γεγονός με τις αντιπολιτευόμενες εφημερίδες να ασκούν σκληρή κριτική στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Χαρακτηριστικό είναι το πρωτοσέλιδο της «Αυριανής» όπου στο «στόχαστρο» μπαίνει ο τότε υφυπουργός Αθλητισμού Αχιλλέας Καραμανλής χρησιμοποιώντας, παράλληλα, ίσως τον πιο σκληρό τίτλο εκείνης της ημέρας: «Εγκληματικές παραλείψεις: Σκότωσαν τον κόσμο»! 















Ένα από τα εισιτήρια για την θύρα 7 του σταδίου Καραϊσκάκη την μοιραία ημέρα


Τα 21 θύματα της Θύρας 7 (8 Φεβρουαρίου 1981): 

- Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών) 
- Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών) 
- Ηλίας Παναγούλης (17 ετών) 
- Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών) 
- Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών) 
- Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών) 
- Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών) 
- Νίκος Φίλος (19 ετών) 
- Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών) 
- Βασίλης Μαχας (20 ετών) 
- Ευστράτιος Πούπος (20 ετών) 
- Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών) 
- Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών) 
- Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών) 
- Κώστας Καρανικόλας (26 ετών) 
- Μιχάλης Μάρκου (27 ετών) 
- Κώστας Μπίλας (28 ετών) 
- Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών) 
- Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών) 
- Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών) 
- Δημήτριος Αδαμόπουλος (40 ετών)