Ἐκλογές ἐνόψει; Τοῦ Κ. Α. Οἰκονόμου

Οἱ Ἕλληνες ἀστοί, ἀφοῦ κατόρθωσαν νά ἀναγάγουν ἕνα σχηματισμό ἀριστεριστῶν τοῦ πολιτικοῦ περιθωρίου σέ ἀξιωματική ἀντιπολίτευση, τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα γιά τήν ἀποκοτιά τους.

Περιδεεῖς παρακολουθοῦν τόν καλπασμό τοῦ νεαροῦ ἀρχηγοῦ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πρός τήν ἐξουσία, καί γιατί ὄχι αὐτοδύναμα χάρη στό καλπονοθευτικό bonus ὑπέρ τοῦ πρώτου κόμματος τῆς δῆθεν ἁπλῆς, πλήν δολίου, ἀναλογικῆς.

Ἀμήχανα, ἀλλά καί μαζοχιστικά ἀναμένουν τή λεπίδα τῆς πολιτικῆς καρμανιόλας, πού οἱ ἴδιοι μέ τήν ψῆφο τους ἀδέξια καί ἄκομψα ἔστησαν, νά ἐπιπέσει ἐπί τοῦ τραχήλου τῆς πολιτικά κενῆς κεφαλῆς τους.

Ἐμβρόντητοι παρακολουθοῦν μεταξύ ἄλλων καί τά εἰρηνιστικά ξεσπάσματα...

φιλ-Ἡσύχων ὅτι δῆθεν ὁ ὑπερ-δεξιός καί ἐθνικιστής Σαμαρᾶς καλλιεργεῖ μέ τόν τρόπο του τήν Τουρκική ἀδιαλλαξία καί ἐπιθετικότητα ὥστε νά πετύχει τή συσπείρωση τῶν νεοελλήνων στό πλευρό του καί νά ἐμποδίσει ἔτσι μέ δόλιο τρόπο τήν πορεία τοῦ τόπου στόν πραγματικό σοσιαλισμό.

Ἀπομονωμένοι στήν ἴδια τους τή χώρα, ὅσοι ἀκόμη μποροῦν νά σκέπτονται ἐλεύθερα καί πέραν τῶν ἀριστερίστικων πολιτικά ὀρθῶν κλισέ, ἀντιμετωπίζουν σοβαρά τό ἐνδεχόμενο νά μετοικήσουν ἐκτός Ἑλλάδος. Τά παιδιά πολλῶν ἔχουν ἤδη φύγει.

Ὁ χυδαῖος ἀποπροσανατολισμός πού καλλιεργεῖται συστηματικά μέ τήν σύμπραξη τυχοδιωκτῶν τῶν μέσων μαζικῆς ἐνημέρωσης καί μερικῶν «ἐπωνύμων» ἀλεξιπτωτιστῶν τῆς οἰκονομικῆς ἐλίτ δέν ἀφήνει πλέον περιθώρια γιά ἀνασύνταξη τῆς κοινῆς γνώμης μέ στόχο τήν ἀνάδειξη τῆς ἀναγκαιότητος ἑνός σύγχρονου ἐλεύθερου προσανατολισμοῦ τῆς κοινωνίας.

Ἡ παροχή ψήφου δέν εἶναι degustation. Ἡ δοκιμή τοῦ κυβερνητικοῦ menu τοῦ ΣΥΡΙΖΑ μπορεῖ νά ἀποβεῖ μοιραία γιά τό μέλλον τῆς χώρας. Οἱ ἀφελεῖς πού θεωροῦν ὅτι μία δοκιμή εἶναι ἀπαραίτητη «διότι τό πολιτικό σύστημα εἶναι ἀποβλητέο», «διότι ὁ ΕΝΦΙΑ…» κ.λπ. κ.λπ., θά εὑρεθοῦν πρό ἐκπλήξεων.

Οἱ φίλοι μας τῆς Κουμουνδούρου δέν εἶναι ἀρκετά εὐέλικτοι καί πολιτικά ἔμπειροι ὥστε νά μήν ἀποπειραθοῦν νά ἐφαρμόσουν τίς ἐπικίνδυνες νεομαρξιστικές φληναφίες τίς ὁποῖες ἐπαγγέλλονται. Δυστυχῶς γιά ὅλους μας θά τό προσπαθήσουν. Ἕνας ἦταν ὁ «χαρισματικός» Ἀνδρέας τῆς ἀριστερᾶς ρητορείας, ὁ ὁποῖος ὅμως οὐδέποτε ἦτο νεο-κομμουνιστής πολιτικός οὔτε τό ΠΑΣΟΚ διέθετε συνιστῶσα «Ρόζα Λούξεμπουργκ» οὔτε τό 30% τῆς κεντρικῆς ἐπιτροπῆς του ἦσαν «Λαφαζανιστές». Ἀλλά καί ἡ Πατρίδα δέν ἦτο χρεωκοπημένη τό 1981. Δέν χρωστοῦσε 320 δίς εὐρώ. Μέ τό ἕλκος στομάχου ἀπό τό ὁποῖο διαπιστωμένα πάσχουμε, οἱ «(γ)ἀρ(δ)λοῦμπες» μπορεῖ νά ἔχουν πολύ δυσάρεστα ἀποτελέσματα, μή ἀνατρέψιμα.

Εἶναι ὅμως μᾶλλον ματαιοπονία ἡ ἐπιχειρηματολογία. Μία κοινωνία ἡ ὁποία γαλουχήθηκε μέ χονδροειδεῖς σχηματικούς ἀφορισμούς, τῆς ὁποίας ἡ ἐλίτ χαρακτηρίζεται ἀπό χαμηλῆς στάθμης καλλιέργεια, ἀλαζονεία καί αὐταρχισμό, δέν εἶναι σέ θέση νά ἀντιληφθεῖ τήν σκοπιμότητα

νηφάλιας καί εἰλικρινοῦς ἀνταλλαγῆς ἐπιχειρημάτων.Ἀντίθετα, εἶναι ὥριμη νά δεχθεῖ τήν ἐπιβολή τῆς μιᾶς καί μοναδικῆς «ἀληθείας». Ἐκείνης τῆς ἀποτρόπαιης πού πρεσβεύουν οἱ ἐπιβήτορες τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν.

Ὑπάρχουν ἀκόμη καί μερικοί συμπολίτες μας, ἀλλά καί πολιτικοί, οἱ ὁποῖοι ἐνδομύχως προσεύχονται ἀκόμη καί εἰς τό Δωδεκάθεον. Ἐπικαιροποιοῦν τόν ἀπό «μηχανῆς θεό». Εὔχονται νά βρεθεῖ λύση ἀποτροπῆς τοῦ ἐνδεχομένου εἴτε ἀπό τούς Εὐρωπαίους Ἑταίρους εἴτε ἀπό τούς πέραν τοῦ Ἀτλαντικοῦ σωφρονιστές. Στόχος νά ποδηγετηθεῖ ἡ πλημμυρίδα τῶν ἐξάλλων ἀξιώσεων τῶν ἐργατοπατερά-

δων πού θά ἐνδύονται τήν πορφύρα τῆς ἐξουσίας. – «Νά πέσουμε στά μαλακά, βρέ ἀδελφέ», εἶναι ἡ κεντρική ἰδέα τους. Κουτοπόνηρα θέλουν νά διατηροῦν τό ἄλλοθι, οἱ «ξένοι» (οἱ κακοί) μᾶς ἐπέβαλαν τά δυσάρεστα.

Στήν Ἑλλάδα ὅμως τῆς κατά Τσίπρα ἀνθρωπιστικῆς κρίσης, ἀκόμη καί ἀπό τή Στατιστική Ὑπηρεσία ἀποφεύγεται ἡ ἔγκαιρη ἐνημέρωση ὅταν κατατείνει στήν ἀποτίναξη τοῦ κονιορτοῦ τῆς ἑξαετοῦς ὑφέσεως. Καί τοῦτο δέν εἶναι τυχαῖο. Ἡ μόνη ἐλπίδα γιά τόν δυσπραγοῦντα Ἕλληνα πρέπει νά καλλιεργεῖται στόν κῆπο τῶν περιτριμμάτων τοῦ νεομαρξισμοῦ καί τοῦ νεοφασισμοῦ στήν νεοελληνική τους ἐκδοχή. Μόνον ὁ αὐταρχικός συγκεντρωτικός κρατισμός μπορεῖ νά φέρει τήν εὐδαιμονία. Μονα-

δικό φαινόμενο παγκοσμίως πλέον.

Ἡ Ἑλλάς (ἀνάδελφος), μόνη στό σύγχρονο κόσμο, προχωρεῖ ἀκάθεκτα στή δι’ ἐκλογῶν πραγμάτωση τῶν στόχων μιᾶς πεντηκονταετοῦς ρεβανσιστικῆς πορείας τῆς στρατιωτικά καί ἠθικά ἡττηθείσης κομμουνιστικῆς ἀριστερᾶς.

Τά φαντάσματα τοῦ παρελθόντος παρήλασαν μαζί μέ τούς μαθητές στό Χαλάνδρι πρό ὀλίγων ἡμερῶν.