«Ιστορικές» φράσεις από το καθημερινό μας φρασεολόγιο Του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

Που να βρεις τέτοια ώρα ταξί.

Μου τηλεφώνησαν από την τράπεζα και μου είπαν ότι εγκρίθηκε το δάνειο σπιτιού.
Σήμερα ο προϊστάμενος μου ανακοίνωσε αύξηση μισθού.
Ήμουνα για ψώνια στα μαγαζιά.
Φούλαρα το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου και γέμισα την δεξαμενή πετρέλαιο για 
όλο τον χειμώνα.
Σήμερα στην δουλειά μας έδωσαν το καθιερωμένο ετήσιο μπόνους.
Μου ήρθε το εκκαθαριστικό της εφορίας. Έχω επιστροφή.
Βρήκα δουλειά!
Το ΜΕΓΚΑ είναι το πιο έγκυρο και αντικειμενικό κανάλι!
Προτιμήσαμε να πάρουμε σπίτι με δάνειο. Οι δόσεις πια είναι σαν ενοίκιο.
Άνοιξα λογαριασμό καταθέσεων, στην τράπεζα.
Στην Αθήνα δεν έχουμε άστεγους, όπως έχουν άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
Άσε, κερνάω εγώ σήμερα....

Αν κόψεις λεφτά από τον έλληνα θα ξεσηκωθεί!...Κανείς δεν θα το τολμήσει 
να  περικόψει μισθό και επιδόματα, γιατί θα γίνει χαμός. Είναι ατίθασος!.
Έγραψα το παιδί στο ιδιωτικό, στο φροντιστήριο, στα αγγλικά και το χορό.
Έχω πάντα φυλαγμένα στο σπίτι δυο τρείς χιλιάδες ευρώ, για μια άμεση ανάγκη.
Καλές δουλειές! (σε εγκαίνια μαγαζιού).
Πάω κάθε μέρα στη δουλειά με το αυτοκίνητο. (δύο στα δύο)
Μα δεν βλέπεις ότι το γάλα έχει λήξει. Πέτα το μην πάθουμε τίποτα.
Τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου; (σε ανυποψίαστα παιδάκια)
Σου έχω αφήσει λεφτά για να πληρώσεις το ΤΕΒΕ.
Πετάξου ως το φαρμακείο για να πάρεις το φάρμακο που πρέπει.
Με καλύπτει η συλλογική σύμβαση εργασίας.
Θα λείψουμε για τριήμερο.
Χαθήκαμε τι έγινε;  Έχω πολύ δουλειά τις τελευταίες μέρες. Πνίγομαι.
Απολύθηκε, αλλά τουλάχιστον, μετά από τόσα χρόνια, πήρε καλή αποζημίωση..
Τι να πουν και οι Ισπανοί με 20% ανεργία;
Βρήκε και δεύτερη δουλειά για συμπλήρωμα. (για τον  νιόπαντρο ανιψιό)
Σε δύο χρόνια βγαίνω στην σύνταξη. (λόγια ενός αφελούς 62χρονου).

Είστε τυχεροί παιδί μου, που δεν ζήσατε πείνα και κατοχή…