Δεν έχω πάει ποτέ σε παρέλαση. Ούτε όταν συμμετείχε ο γιος μου.Τις θεωρώ βάρβαρο κατάλοιπο αυταρχισμού ή μιλιταρισμού. Οι στρατιωτικές με απωθούν , οι μαθητικές μου φαίνονται εκτός θέματος. Τι δουλειά έχουν οι μαθητές να παρελαύνουν; Ως μελλοντικό κρέας για κανόνια ή ως άλκιμοι εθνικοσοσιαλιστικής απόχρωσης;
Αλλά φυσικά και θεωρώ απαράβατο δικαίωμα όσων θέλουν να παρελαύνουν να το κάνουν.
Και αυτό το δικαίωμα είναι θεμελιώδες....
Καμιά διαμαρτυρία , αγανάκτηση, οργή δεν μπορεί να το αναιρέσει.
Κι έτσι προσβάλλομαι βαθιά όταν την 28η Οκτωβρίου έγιναν όσα έγιναν στην Θεσσαλονίκη.
Όταν στην επέτειο ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων επαναλαμβάνονται στην Ρόδο οι ίδιες ανοησίες.
Δεν υπάρχει ανοχή στον περιορισμό του δημοκρατικού κεκτημένου.
Θα πάω στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου για να σπάσει ο τσαμπουκάς των νεόκοπων διαμαρτυρόμενων.
Αυτών που από το λαιφσταιλ του πούρου πέρασαν σ΄ αυτό του αγανακτισμένου.
Από την αστακομακαρονάδα στο γιαούρτωμα.
Και βρίσκουν τώρα την δικαίωσή τους στην απελπισία της καταστροφής, παρέα με τους εξωκοινοβουλευτικούς παρίες του μίσους.
Να πάμε στην παρέλαση
Όχι για την παρέλαση, αλλά για τη δημοκρατία.
Γιατί οι δρόμοι και οι πλατείες ανήκουν σε εμάς, όχι στους 200 αποθρασυμένους.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.