Υπάρχει ανάγκη για Δημοκρατική Παράταξη;

Δημοσιεύθηκε από Γιάννης Παπαϊωάννου

Το έλλειμμα δημοκρατίας έχει δώσει χώρο στα κάθε λογής συμφέροντα ώστε να καθοδηγούν το λαό μέσω των ΜΜΕ και των εταιρειών δημοσκοπήσεων. Ποικίλα οικονομικό- εκδοτικά- κατασκευαστικά συμφέροντα εξαγοράζουν ή μέσω του τύπου εκβιάζουν-«καθοδηγούν» ευάλωτους πολιτικούς, και σέρνουν την πολιτική ζωή στα χειρότερα σημεία εξανδραποδισμού της στην σύγχρονη Ελληνική Ιστορία.

Την ίδια στιγμή στην πολιτική σκηνή κυριαρχεί το προσωπικό συμφέρον, η οικογενειοκρατία, η διαπλοκή των εξουσιών, η ευνοιοκρατία, η αλληλοκάλυψη. Ο υπάρχων πολιτικός κόσμος εμφανίζεται ολοένα πιο ανίκανος να διαχειριστεί την εξουσία του ολοένα πιο ανεπαρκής για να συγκρουστεί με κακές πρακτικές, και συμφέροντα, ολοένα πιο όμηρος μιας στρογγυλεμένης πολιτικής πρακτικής και ενός άχρωμου, άνευρου πολιτικού λόγου.

Η κοινωνία αναμφισβήτητα είναι οργισμένη από όσα παρατηρεί, σοκαρισμένη και παραδομένη στον φόβο για το αύριο για βιοτικό επίπεδο της αλλά και για του βασικούς σχεδιασμούς της για το μέλλον. Η κοινωνία βρίσκεται τρομαγμένη και ανασφαλής, άρα ευάλωτη στα όσα αφορούν το πολίτευμα. Βρισκόμενη σε παρατεταμένη ανασφάλεια θα αναζητήσει την ασφάλεια και μια “ισχυρά χειρ” διακυβέρνησης. Η κοινωνία ετοιμάζεται να οπλίσει έναν πολιτικό με υπερεξουσίες και να αποδεχτεί από αυτόν αυθαιρεσίες, μεταβαλλόντας ουσιαστικά το πολίτευμα της.

Αυτό το κείμενο έχει σκοπό να συνεισφέρει σκέψη και να προβληματίσει στην έρευνα για την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ας γίνει αντιληπτό ότι χρειάζεται εγκαίρως οι δημοκρατικές δυνάμεις να προβληματιστούν έτσι ώστε να συσπειρωθούν γύρω από ιδέες που θα αποτελέσουν εναλλακτική στον Μπερλουσκονισμό που ετοιμάζεται να πλασαριστεί ως Ιστορικά νομοτελειακή και μοναδική λύση. Χρειάζεται η Δημοκρατική παράταξη να στηθεί έγκαιρος ως το αντίπαλο δέος στην αριστοκρατία του πλούτου της μόρφωσης της πληροφόρησης του κεφαλαίου της εξουσίας της δύναμης της καμαρίλας.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να υπάρξει και να λειτουργήσει ο ΔΗΜΟΣ ως πρώτο συνθετικό της λέξης ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Μοιάζει σαν να μην υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό για να σταθεί απέναντι στην αναξιοκρατία, στην ευνοιοκρατία, στην διαφθορά, στην διαπλοκή, από τον ΔΗΜΟ. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να επιβάλει την Ισότητα έναντι των νομών, την ισοτιμία, την ισηγορία, την ισομοιρία, τις ίσες ευκαιρίες, τις ίσες υποχρεώσεις για όλους τους πολίτες, τίποτα πάρα μόνο ένας πανίσχυρος ΔΗΜΟΣ

Ο ΔΗΜΟΣ το ΚΡΑΤΟΣ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μοιάζουν να λείπουν δραματικά από την ζωή μας ειδικότερα τώρα που το πρωθυπουργικό μοντέλο κλυδωνίζεται ανοόγοντας χώρο στις Δημοκρατικές Δυνάμεις όπως είναι φυσιολογικό.

Όταν το όποιο απο τα ανωτέρω περιγραφόμενα εγκλήματα έχει απέναντι του έναν ισχυρό ΔΗΜΟ και συντελείται τελικά εις βάρος αυτού, τότε το έγκλημα γίνεται απαγορευτικό ακόμη και ως σκέψη. Ποιός θα τολμήσει να σταθεί μπροστά στο ΔΗΜΟ, ποιος θα τολμήσει να διαφθαρεί στρεφόμενος ανοικτά εναντίων του ΔΗΜΟΥ;

Ίσως εάν αναζητούσαμε ένα σώμα πολιτών- κληρωτών πολιτών -30 η περισσότερων πολιτών από κάθε Δήμο του Καλλικράτη (σύνολο 10200 ή αναλογικά περισσότεροι). Σώμα το οποίο θα βρίσκεται σε μια διαρκή συνέλευση σε ένα χώρο ως εκκλησία του ΔΗΜΟΥ. Σώμα-ΔΗΜΟΣ με ετησία θητεία και αρμοδιότητες την επικύρωση ή την ακύρωση όλων των αποφάσεων της κυβέρνησης, τον διορισμό ή την παύση αξιωματούχων, την εσωτερική και εξωτερική πολιτική, την άμυνα, την παιδεια, την ασφάλεια., την οικονομία, ΔΗΜΟΣ οπλισμένος και με δικαστικές εξουσίες μόνο για εξέχουσες περιπτώσεις διαφθοράς ανώτερων και ανώτατων κρατικών αξιωματούχων.

Καθώς η έννοια και η ουσία του όρου “Δημοκρατική Παράταξη” μοιάζει να έχει βολικά ξεχαστεί από παντού -δίνοντας χώρο σε κάθε λογής Αριστοκράτη- ίσως να πρέπει να ξαναδούμε και να μελετήσουμε τον Κλεισθένη ως τελικό στόχο και όραμα, και να αρχίσουμε να ζητάμε πράγματα συσπειρούμενοι ταυτόχρονα σε νέα πολιτική δύναμη

και δεν έχω να πω κάτι άλλο…