Κορυφαίοι γιατροί αποκαλύπτουν εμβόλια που στρέφουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα εναντίον μας

 

Η έρευνα είναι δύσκολο να αγνοηθεί, τα εμβόλια μπορούν να προκαλέσουν μια λίστα ασθενειών από αυτοάνοσα. Με επιβλαβή και τοξικά μέταλλα ως συστατικά του εμβολίου, ποιος είναι ευαίσθητος και ποια άτομα κινδυνεύουν περισσότερο;...

Κανείς δεν θα κατηγορούσε τον Γιεχούντα Σόενφελντ ως απατεώνα ή ανήξερο. Ο Ισραηλινός κλινικός ιατρός έχει περάσει περισσότερες από τρεις δεκαετίες μελετώντας το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα και βρίσκεται στην κορυφή του επαγγέλματός του.

«Το μωσαϊκό της αυτοάνοσης ασθένειας, τα αυτοαντισώματα, τα διαγνωστικά κριτήρια στις αυτοάνοσες ασθένειες, οι λοιμώξεις και το αυτοάνοσο, ο καρκίνος και το αυτοάνοσο»—είναι μόνο ένα από μια λίστα με 25 τίτλους, οι οποίοι ορισμένοι είναι και ακρογωνιαίοι λίθοι της κλινικής πρακτικής. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Σόενφελντ αποκαλείται «Νονός της Αυτοανοσολογίας»—η μελέτη του ανοσοποιητικού συστήματος στράφηκε σε ένα ευρύ φάσμα ασθενειών από τον διαβήτη τύπου 1 έως την ελκώδη κολίτιδα και τη σκλήρυνση κατά πλάκας.

Όμως κάτι περίεργο συμβαίνει στον κόσμο της ανοσολογίας τον τελευταίο καιρό και μια μικρή απόδειξη είναι ότι ο «Νονός της Αυτοανοσολογίας» επισημαίνει τα εμβόλια -συγκεκριμένα, ορισμένα από τα συστατικά τους συμπεριλαμβανομένου του τοξικού μεταλλικού αλουμινίου- ως σημαντικό παράγοντα για την αυξανόμενη παγκόσμια επιδημία αυτοάνοσων νοσημάτων.

Τα μεγαλύτερα αποδεικτικά στοιχεία, είναι ένας τεράστιος όγκος ερευνών που έχει γίνει τα τελευταία 15 χρόνια, και ιδιαίτερα τα τελευταία πέντε χρόνια. Πάρτε για παράδειγμα, ένα πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Pharmacological Research στο οποίο ο Σόενφελντ και οι συνεργάτες του εκδίδουν πρωτοφανείς κατευθυντήριες γραμμές οι οποίες κατονομάζουν τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων που κινδυνεύουν περισσότερο από αυτοάνοσο νόσημα που προκαλείται από το εμβόλιο.

«Από τη μία πλευρά», τα εμβόλια αποτρέπουν λοιμώξεις που μπορούν να προκαλέσουν αυτοάνοσα, λένε οι συγγραφείς της εργασίας, Alessandra Soriano, του Τμήματος Κλινικής Ιατρικής και Ρευματολογίας στο Campus Bio-Medico University στη Ρώμη, Gideon Nesher, της Ιατρικής Σχολής του Εβραϊκού Πανεπιστημίου στο Ιερουσαλήμ και ο Σόενφελντ, ιδρυτής και επικεφαλής του Κέντρου Αυτοάνοσων Νοσημάτων Zabludowicz στο Ιατρικό Κέντρο Sheba στο Tel Hashomer.

Είναι επίσης εκδότης τριών ιατρικών περιοδικών και συγγραφέας περισσότερων από 1.500 ερευνητικών εργασιών σε όλο το φάσμα της ιατρικής δημοσιογραφίας και ιδρυτής του Διεθνούς Συνεδρίου για την Αυτοανοσολογία.

«Από την άλλη πλευρά, πολλές αναφορές που περιγράφουν την αυτοανοσία μετά τον εμβολιασμό υποδηλώνουν έντονα ότι τα εμβόλια μπορούν πράγματι να προκαλέσουν αυτοάνοσο. Οι καθορισμένες αυτοάνοσες ασθένειες που μπορεί να εμφανιστούν μετά τους εμβολιασμούς περιλαμβάνουν την αρθρίτιδα, τον σακχαρώδη διαβήτη λύκο (συστηματικό ερυθηματώδη λύκο), τη θρομβοπενία, την αγγειίτιδα, τη δερματομυοσίτιδα, το σύνδρομο Guillain-Barre και τις απομυελινωτικές διαταραχές. Σχεδόν όλοι οι τύποι εμβολίων έχουν αναφερθεί ότι σχετίζονται με την εμφάνιση της ASIA».

Το αυτοάνοσο/φλεγμονώδες σύνδρομο που προκαλείται από ανοσοενισχυτικά—ή ASIA, (γνωστό και ως σύνδρομο Shoenfeld)— εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Journal of Autoimmunology πριν από τέσσερα χρόνια. Είναι ένας γενικός όρος για μια συλλογή παρόμοιων συμπτωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης, που προκύπτουν μετά από έκθεση σε ένα ανοσοενισχυτικό – έναν περιβαλλοντικό παράγοντα που περιλαμβάνει κοινά συστατικά εμβολίων που διεγείρουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Έκτοτε, ένας τεράστιος όγκος ερευνών, χρησιμοποιώντας την ASIA ως παράδειγμα, έχει αρχίσει να ξετυλίγει το μυστήριο του τρόπου με τον οποίο οι περιβαλλοντικές τοξίνες, ιδιαίτερα το μεταλλικό αλουμίνιο που χρησιμοποιείται στα εμβόλια, μπορούν να προκαλέσουν αλυσιδωτή αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος σε ευαίσθητα άτομα και μπορεί να οδηγήσουν σε εμφανή αυτοάνοση νόσο.

Η αυτοάνοση νόσος προκύπτει όταν το σύστημα του σώματος – που προορίζεται να επιτεθεί σε ξένους εισβολείς – στρέφεται αντ ‘αυτού για να επιτεθεί σε μέρος του σώματος στο οποίο ανήκει (το auto είναι ελληνική λέξη που σημαίνει «στον εαυτό του»). Έστω το ανοσοποιητικό σύστημα μοιάζει με ένα εθνικό αμυντικό σύστημα, τα αντισώματα είναι σαν drones προγραμματισμένα να αναγνωρίζουν έναν συγκεκριμένο τύπο εισβολέα (πχ ένα βακτήριο) και να τους καταστρέφουν.

Τα αυτοαντισώματα είναι σαν drones που αναγνωρίζουν εσφαλμένα ένα συστατικό του ανθρώπινου σώματος και έχει αρχίσει να εξαπολύει μια συνεχή επίθεση εναντίον του. Εάν στοχεύουν κατά λάθος ένα στοιχείο της αγώγιμης θήκης γύρω από τους νευρώνες, για παράδειγμα, οι νευρικές ώσεις σταματούν να διεξάγονται σωστά, οι μύες οδηγουνται σε σπασμούς και ο συντονισμός αποτυγχάνει και κάπως έτσι προκύπτει η σκλήρυνση κατά πλάκας. Εάν τα αυτοαντισώματα εστιάζουν λανθασμένα στον ιστό της άρθρωσης, προκύπτει η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Εάν στοχεύουν τις νησίδες Langerhans στο πάγκρεας, μας δίνουν τον διαβήτη τύπου 1 κ.λπ.

«Σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας, το φυσιολογικό ανοσοποιητικό σύστημα βαδίζει σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ της διατήρησης των φυσιολογικών ανοσολογικών αντιδράσεων και της ανάπτυξης αυτοάνοσων ασθενειών», λέει η μελέτη. «Το υγιές ανοσοποιητικό σύστημα είναι ανεκτικό στα αυτοαντιγόνα. Όταν διαταράσσεται η αυτοανοχή, ακολουθεί απορρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος, με αποτέλεσμα την εμφάνιση αυτοάνοσης νόσου. Ο εμβολιασμός είναι μία από τις καταστάσεις που μπορεί να διαταράξει αυτή την ομοιόσταση σε ευπαθή άτομα, με αποτέλεσμα αυτοάνοσα φαινόμενα και ΑΣΙΑ».

Ποιος είναι όμως ο “ευαίσθητος” και ο ”ευπαθής”, είναι το θέμα της εργασίας με τίτλο, “Πρόβλεψη της αυτοάνοσης μετά τον εμβολιασμό: Ποιος μπορεί να κινδυνεύει;”.

Απαριθμεί τέσσερις κατηγορίες ατόμων: 1) Εκείνοι που είχαν προηγούμενη αυτοάνοση αντίδραση σε εμβόλιο, 2) Οποιοσδήποτε με ιατρικό ιστορικό αυτοάνοσου, 3) Ασθενείς με ιστορικό αλλεργικών αντιδράσεων, 4) Όποιος διατρέχει υψηλό κίνδυνο να αναπτύξει αυτοάνοση ασθένεια, συμπεριλαμβανομένου οποιουδήποτε με οικογενειακό ιστορικό αυτοανοσίας, παρουσία αυτοαντισωμάτων που είναι ανιχνεύσιμα με εξετάσεις αίματος και άλλους παράγοντες, όπως η χαμηλή βιταμίνη D και το κάπνισμα.

Προηγούμενη αντίδραση

Όσον αφορά όσους είχαν προηγούμενη ανεπιθύμητη αντίδραση ή παρενέργεια στα εμβόλια, η έρευνα αναφέρει πέντε σχετικές μελέτες, συμπεριλαμβανομένης της περίπτωσης θανάτου μιας έφηβης έξι μήνες μετά την τρίτη της ένεση με το εμβόλιο Gardasil κατά του ιού HPV. Είχε βιώσει μια σειρά συμπτωμάτων λίγο μετά την πρώτη της δόση, όπως ζάλη, μούδιασμα και μυρμήγκιασμα στα χέρια της και κενά μνήμης. Μετά τη δεύτερη ένεση, ανέπτυξε «διαλείπουσα αδυναμία στο χέρι, συχνή κούραση που απαιτούσε ύπνο κατά τη διάρκεια της ημέρας», χειρότερο μυρμήγκιασμα, νυχτερινές εφιδρώσεις, πόνο στο στήθος και αυξημένο αίσθημα έντονων παλμών.

Μια πλήρης αυτοψία δεν αποκάλυψε τίποτα, αλλά η ανάλυση του αίματος και του ιστού σπλήνας αποκάλυψε θραύσματα DNA του γονιδίου HPV-16 L1 – που ταιριάζουν με το DNA που βρέθηκε στα φιαλίδια του εμβολίου Gardasil κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας – «ενοχοποιώντας έτσι το εμβόλιο ως αιτιολογικό παράγοντα». Τα θραύσματα DNA είχαν επίσης βρεθεί ότι «συμπλέκονται με το ανοσοενισχυτικό αλουμινίου», το οποίο, σύμφωνα με την έκθεση, έχει αποδειχθεί ότι επιμένει και παραμένει στο σώμα για έως και οκτώ έως 10 χρόνια προκαλώντας χρόνια διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος.

«Αν και τα δεδομένα είναι περιορισμένα», κατέληξαν ο Shoenfeld και οι συνεργάτες του, «είναι προτιμότερο τα άτομα με προηγούμενα αυτοάνοσα ή αυτοάνοσες αντιδράσεις σε εμβολιασμούς, να μην εμβολιάζονται, τουλάχιστον όχι με τον ίδιο τύπο εμβολίου».

Διαπιστώθηκε αυτοάνοση κατάσταση

Η δεύτερη ομάδα, την οποία αναφέρει η δημοσίευση για εξαίρεση εμβολίων, είναι ασθενείς με «καθιερωμένες αυτοάνοσες καταστάσεις». Τα εμβόλια δεν λειτουργούν τόσο καλά σε αυτά τα άτομα, λένε ο Σόενφελντ και οι συνάδελφοί του, και διατρέχουν «κίνδυνο για ανεπιθύμητες εξάρσεις μετά τον εμβολιασμό».

Οι εμβολιασμοί που περιέχουν ζωντανούς ιούς όπως η ανεμοβλογιά, ο κίτρινος πυρετός και το τριπλό εμβόλιο ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς «γενικά αντενδείκνυνται» για άτομα με αυτοάνοσες παθήσεις λόγω του κινδύνου «ανεξέλεγκτης ιικής αναπαραγωγής». Αλλά και τα αδρανοποιημένα εμβόλια δεν είναι τόσο καλή ιδέα επειδή συνήθως περιέχουν το πρόσθετο συστατικό αλουμίνιο, που συνδέεται με την αυτοανοσία.

Οι ανοσολόγοι περιγράφουν πρόσφατες μελέτες στις οποίες ασθενείς με αυτοάνοση ρευματική νόσο στους οποίους χορηγήθηκε εμβόλιο γρίπης (χωρίς αλουμίνιο) υπέφεραν με περισσότερο πόνο στις αρθρώσεις και πυρετό και των οποίων τα επίπεδα αυτοαντισωμάτων (τα drones που επιτίθενται στον εαυτό τους) αυξήθηκαν μετά τη λήψη του εμβολίου κατά της γρίπης.

Επιπλέον, ανέπτυξαν νέους τύπους αυτοαντισωμάτων που δεν υπήρχαν πριν από τα εμβόλια – και αυτά παρέμειναν. Καθώς η παρουσία αυτοαντισωμάτων μπορεί να είναι προγνωστική για την ανάπτυξη αυτοάνοσης νόσου σε ασθενείς χωρίς συμπτώματα, ακόμη και χρόνια πριν από την έναρξη της νόσου, αυτό είναι ανησυχητικό για όσους κατανοούν την ανοσολογία.

Ορισμένες μελέτες υποστηρίζουν ότι τα εμβόλια είναι ασφαλή για τη «συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών με καθιερωμένα αυτοάνοσα νοσήματα», αλλά εξέτασαν μόνο τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και τον λύκο και όχι σε σοβαρές και ενεργές περιπτώσεις, επομένως «το πιθανό όφελος του εμβολιασμού θα πρέπει να είναι στάθμιση έναντι του πιθανού κινδύνου του», προειδοποίησαν.

Ασθενείς με ιστορικό αλλεργίας

Οι δοκιμές εμβολίων συνήθως αποκλείουν τα «ευάλωτα» άτομα – συμμετέχουν μόνο εξαιρετικά υγιή άτομα χωρίς αλλεργίες. Είναι μια «προκατάληψη επιλογής», λένε οι Soriano και Shoenfeld, και πιθανότατα έχει οδηγήσει σε σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες που «υποτιμώνται σημαντικά» στην «πραγματική ζωή όπου τα εμβόλια επιβάλλονται σε όλα τα άτομα ανεξάρτητα από την ευαισθησία τους».

Η πραγματική συχνότητα αλλεργικών αντιδράσεων στα εμβόλια, που κανονικά υπολογίζεται σε μία στις 50.000 έως μία στις ένα εκατομμύριο δόσεις, είναι πιθανώς πολύ υψηλότερη και ιδιαίτερα εκεί όπου η ζελατίνη ή οι πρωτεΐνες αυγού περιλαμβάνονται στη λίστα συστατικών, λένε.

Υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος συστατικών εμβολίων που είναι πιθανά αλλεργιογόνα: Εκτός από τους ίδιους τους μολυσματικούς παράγοντες, υπάρχουν και αυτοί από αυγό κότας, ορός αλόγου, μαγιά αρτοποιίας, πολυάριθμα αντιβιοτικά, φορμαλδεΰδη και λακτόζη, καθώς και «ακούσια» συστατικά όπως το λάτεξ. Το αλλεργικό ιστορικό των ανθρώπων πρέπει να λαμβάνεται πριν από τον εμβολιασμό, λένε οι ερευνητές. Αλλά κάποια σημάδια αντίδρασης δεν εμφανίζονται παρά μόνο μετά τη λήψη.

Η νοσοκόμα δημόσιας υγείας ή ο γενικός ιατρός μπορεί να πει στους ασθενείς ότι ένα μακροχρόνιο οίδημα γύρω από το σημείο της ένεσης μετά από ένα εμβόλιο, ότι είναι μια φυσιολογική αντίδραση, για παράδειγμα. αλλά αυτό δεν το λένε οι ανοσολόγοι.

«Η ευαισθητοποίηση του αλουμινίου εκδηλώνεται ως οζίδια [σκληρά εξογκώματα] στο σημείο της ένεσης που συχνά υποχωρούν μετά από εβδομάδες ή μήνες, αλλά μπορεί να επιμείνουν για χρόνια». Σε τέτοιες περιπτώσεις, λένε, μπορεί να γίνει ένα patch test για να επιβεβαιωθεί η ευαισθησία και να αποφευχθεί ο εμβολιασμός.

Ωστόσο, σύμφωνα με έναν αυξανόμενο όγκο ερευνών, η αλλεργία μπορεί να είναι μόνο η αρχή πολλών επικίνδυνων φαινομένων που προκαλούνται από το αλουμίνιο.

Το πρόβλημα με το αλουμίνιο

Το αλουμίνιο έχει προστεθεί στα εμβόλια από το 1926 περίπου, όταν ο Alexander Glenny και οι συνεργάτες του παρατήρησαν ότι θα παρήγαγε καλύτερες αποκρίσεις αντισωμάτων στα εμβόλια από το αντιγόνο μόνο του. Ο Glenny υπολόγισε ότι η στυπτηρία προκαλούσε αυτό που ονόμασε “φαινόμενο αποθήκης” – επιβραδύνοντας την απελευθέρωση του αντιγόνου και ενισχύοντας την ανοσολογική απόκριση.

Για 60 χρόνια η θεωρία του ήταν ένα αποδεκτό δόγμα. Και ταυτόχρονα, το πρόγραμμα εμβολίων αυξανόταν δεκαετία με τη δεκαετία, αλλά λίγοι αμφισβήτησαν τα αποτελέσματα της έγχυσης αλουμινίου στο σώμα, κάτι που είναι περίεργο λαμβάνοντας υπόψη τη γνωστή τοξικότητά του.

Μια αναζήτηση του PubMed για το αλουμίνιο και την «τοξικότητα» εμφανίζει 4.258 καταχωρήσεις. Η νευροτοξικότητά του είναι καλά τεκμηριωμένη. Επηρεάζει τη μνήμη, τη γνωστική λειτουργία, τον ψυχοκινητικό έλεγχο, βλάπτει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, ενεργοποιεί τη φλεγμονή του εγκεφάλου, καταστέλλει τη λειτουργία των μιτοχονδρίων – και πολλές έρευνες δείχνουν ότι είναι βασικός παράγοντας στο σχηματισμό των αμυλοειδών «πλακών» που προκαλεί τα μπερδέματα και την σύγχηση στον εγκέφαλο των ασθενών με Αλτσχάιμε. Έχει ενοχοποιηθεί για την αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση και τον αυτισμό και έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί πολλές αλλεργίες.

Όταν οι ασθενείς σε αιμοκάθαρση εγχύθηκαν κατά λάθος με αλουμίνιο, την «εγκεφαλοπάθεια που προκαλείται από αιμοκάθαρση», ανέπτυξαν νευρολογικά συμπτώματα – ανωμαλίες στη ομιλία, τρόμο, απώλεια μνήμης, μειωμένη συγκέντρωση και αλλαγές συμπεριφοράς. Πολλοί από τους ασθενείς έπεσαν τελικά σε κώμα και πέθαναν. Οι τυχεροί επέζησαν – όταν η πηγή της τοξικότητας, το αλουμίνιο, αφαιρέθηκε από την αιμοκάθαρσή τους, και έτσι ανάρρωσαν γρήγορα.

Μετά από αυτές τις παρατηρήσεις, οι ερευνητές άρχισαν να ερευνούν τις επικουρικές επιδράσεις του αλουμινίου και την τελευταία δεκαετία, υπήρξε μια αναταραχή στον τομέα των ερευνών. Εκτός από το ότι είναι ένας «κόκκος άμμου» που συγκρατεί το αντιγόνο για λίγο και στη συνέχεια εκκρίνεται, αποδεικνύεται ότι τα άλατα αλουμινίου πυροδοτούν μια θύελλα αμυντικής δράσης.

Εντός ωρών από την έγχυση του ίδιου οξυ-υδροξειδίου του αργιλίου σε εμβόλια σε ποντίκια, για παράδειγμα, στρατιές εξειδικευμένων ανοσοκυττάρων βρίσκονται σε κίνηση, «καλώντας» προς τις συντεταγμένες του πλέγματος για πιο εξειδικευμένες δυνάμεις επίθεσης.

Μέσα σε μια μέρα, ένα ολόκληρο πλήθος «κομάντο του ανοσοποιητικού συστήματος» έρχονται – ουδετερόφιλα, ηωσινόφιλα, φλεγμονώδη μονοκύτταρα, μυελοειδή και δενδριτικά κύτταρα, ενεργοποιώντας λεμφοκύτταρα και εκκρίνοντας πρωτεΐνες που ονομάζονται κυτοκίνες. Οι ίδιες οι κυτοκίνες προκαλούν παράπλευρη βλάβη, αλλά στέλνουν σήματα, κατευθύνοντας την επικοινωνία κύτταρο προς κύτταρο και στρατολογώντας άλλα κύτταρα να αναλάβουν δράση.

Εάν ξεκινήσει η επόμενη φάση της επίθεσης – ο αυξητικός παράγοντας ινοβλαστών, οι ιντερφερόνες, οι ιντερλευκίνες, ο αυξητικός παράγοντας που προέρχεται από αιμοπετάλια, ο αυξητικός παράγοντας μετασχηματισμού και ο παράγοντας νέκρωσης όγκου μπορεί να εμπλέκονται. Υπάρχουν ενδείξεις ότι τα ελάχιστα κατανοητά και ενοχλητικά φλεγμονώδη (προς το παρόν ένα θέμα έρευνας για την πρόκληση καρκίνου αιχμής ) όπως ο υποδοχέας 3 που μοιάζει με NOD ενεργοποιούνται επίσης, αλλά είναι ακόμα πολύ νωρίς για να πούμε τι ακριβώς κάνουν.

Νέα έρευνα που προέκυψε από το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας διαπίστωσε ότι το ανοσοενισχυτικό αλουμινίου που εγχέεται σε ποντίκια μπορεί να αλλάξει την έκφραση των γονιδίων που σχετίζονται με την αυτοανοσία. Και στην πρόσφατη μελέτη τους που δημοσιεύτηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences , ανοσολόγοι στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο διαπίστωσαν ότι ακόμη και το DNA του ξενιστή «στρατολογείται» στην επίθεση αλουμινίου, ότι επικαλύπτει γρήγορα την έγχυση στυπτηρίας, προκαλώντας αποτελέσματα που οι επιστήμονες μόλις και μετά βίας έχουν μπει στη διαδικασία να κατανοήσουν.

Η σημασία της «Μακροφαγικής Μυοφασκίτιδας»

Αυτή η κινητικότητα ή η «μετατόπιση» του αλουμινίου στο σώμα είναι ίσως η πιο ανησυχητική από τις ενδείξεις πάνω στην τρέχουσα έρευνα περί αλουμινίου. Το 1998, ο Γάλλος ερευνητής Romain Gherardi και οι συνεργάτες του παρατήρησαν μια αναδυόμενη κατάσταση άγνωστης προέλευσης που παρουσιάστηκε σε ασθενείς μετά τον εμβολιασμό με συμπτώματα που μοιάζουν με χρόνια κόπωση, όπως διόγκωση των λεμφαδένων, πόνο στις αρθρώσεις και τους μύες και εξάντληση.

Οι βιοψίες ιστού του δελτοειδή ασθενών, αποκάλυψαν βλάβες διαμέτρου έως 1 cm και μοναδικές από παρόμοιες βλάβες άλλων ασθενειών. Πήγαν στο εργαστήριο για ανάλυση και προς έκπληξη του Gherardi, αποτελούνταν κυρίως από μακροφάγα—μεγάλα λευκά αιμοσφαίρια στο ανοσοποιητικό σύστημα των οποίων η δουλειά είναι να καταπίνουν ξένους εισβολείς στο σώμα. Στο κυτταρικό υγρό αυτών των φαγοκυττάρων περικλείονταν συσσωματώματα νανοκρυστάλλων αλουμινίου.

Ο Gherardi και οι συνεργάτες του άρχισαν να κάνουν ενεσεις σε ποντίκια με αλουμίνιο για να δουν τι συνέβη. Η έρευνά τους που δημοσιεύθηκε το 2013 αποκάλυψε ότι τα σωματίδια μετάλλου καταποντίστηκαν από μακροφάγα και σχημάτισαν κοκκιώματα που μοιάζουν με MMF [μαγνητική κινητήρια δύναμη] που διασκορπίστηκαν σε απομακρυσμένους λεμφαδένες, σπλήνα, ήπαρ και τελικά στον εγκέφαλο.

«Αυτό υποδηλώνει έντονα ότι η μακροχρόνια βιοεπιμονή του ανοσοενισχυτικού μέσα στα φαγοκυτταρικά κύτταρα αποτελεί προϋπόθεση για αργή μετατόπιση του εγκεφάλου και καθυστερημένη νευροτοξικότητα», γράφει ο Gherardi στην ανασκόπηση του Φεβρουαρίου του 2015 της σχετικής, έρευνας στο Frontiers in Neurology.

Μια πιο τρομακτική μελέτη σε ζώα για το αλουμίνιο είναι αυτή της μελέτης του Ισπανού κτηνιάτρου ερευνητή Lluis Lujan για την ΑΣΙΑ των προβάτων. Αφού πέθαναν τεράστιοι αριθμοί προβάτων στην Ισπανία το 2008 στον απόηχο μιας υποχρεωτικής εκστρατείας πολλαπλών εμβολίων κατά του καταρροϊκού πυρετού, ο Lujan ξεκίνησε έρευνα με σκοπό να ανακαλύψει τι τα σκότωσε—και ξεκίνησε εμβολιάζοντάς τα με αλουμίνιο.

Η μελέτη του το 2013 διαπίστωσε ότι μόνο το 0,5 τοις εκατό των προβάτων που εμβολιάστηκαν με εμβόλια αλουμινίου εμφάνισαν άμεσες αντιδράσεις λήθαργου, παροδικής τύφλωσης, λήθαργου, κατάπτωσης και επιληπτικών κρίσεων – «χαρακτηρίζονται από μια σοβαρή μηνιγγοεγκεφαλίτιδα, παρόμοια με τις αντιδράσεις μετά τον εμβολιασμό που παρατηρούνται στον άνθρωπο». Οι περισσότεροι από αυτούς ανέρρωσαν, προσωρινά, αλλά οι μεταθανάτιες εξετάσεις εκείνων που δεν αποκάλυψαν οξεία εγκεφαλική φλεγμονή.

Η καθυστερημένη έναρξη της «χρόνιας» φάσης της νόσου επηρέασε πολύ περισσότερα από τα πρόβατα – 50-70 τοις εκατό των κοπαδιών και μερικές φορές σχεδόν το 100 τοις εκατό των ζώων σε ένα δεδομένο κοπάδι, συνήθως συμπεριλαμβανομένων όλων εκείνων που είχαν αναρρώσει στο παρελθόν.

Η αντίδραση πυροδοτήθηκε συχνά από έκθεση στο κρύο και ξεκίνησε με ανησυχία και καταναγκαστικό δάγκωμα μαλλιού, στη συνέχεια εξελίχθηκε σε οξεία ερυθρότητα του δέρματος, γενικευμένη αδυναμία, υπερβολική απώλεια βάρους και μυϊκό τρόμο και τελικά εισήλθε στην τελική φάση όπου έπεσαν σε κώμα και πέθαναν. Οι μεταθανάτιες εξετάσεις αποκάλυψαν «σοβαρή νέκρωση νευρώνων» και αλουμίνιο στον νευρικό ιστό.

Η αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος στο αλουμίνιο «αντιπροσωπεύει μια μεγάλη πρόκληση για την υγεία», δηλώνει ο Gherardi στην πρόσφατη ανασκόπησή του και προσθέτει ότι «δεν έχουν γίνει προσπάθειες να εξεταστούν σοβαρά οι ανησυχίες για την ασφάλεια που εγείρονται από τον βιο-έμμονο χαρακτήρα και τη συσσώρευση σωματιδίων στυπτηρίας στον εγκέφαλο… Πρέπει να γίνουν πολλά για να κατανοήσουμε πώς, σε ορισμένα άτομα, τα εμβόλια που περιέχουν στυπτηρία μπορεί να γίνουν ύπουλα ανασφαλή».

Επιστροφή στο πρόβλημα του ποια «ορισμένα άτομα» πρέπει να αποφεύγουν τον εμβολιασμό για να αποφύγουν την αυτοάνοση νόσο.

Άτομα επιρρεπή στην ανάπτυξη αυτοανοσίας

Ο Soriano και ο Shoenfeld προσδιορίζουν μια τελική
κατηγορία – οποιονδήποτε κινδυνεύει να αναπτύξει αυτοάνοση νόσο. Δεδομένου ότι ένας αριθμός από αυτούς έχει αποδειχθεί ότι έχουν γενετικούς παράγοντες που θα περιλάμβαναν οποιονδήποτε με οικογενειακό ιστορικό αυτοάνοσης νόσου. Περιλαμβάνει επίσης οποιονδήποτε έχει βρεθεί θετικός σε αυτοαντισώματα, τα οποία μπορεί να υποδεικνύουν ασθένεια χρόνια πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα. Οι εμβολιασμοί, λένε οι γιατροί, «μπορεί να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν την ασθένεια».

Οι καπνιστές επίσης έχουν εξαιρετικά υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν αυτοάνοση νόσο, αναφέρει η έκθεση. Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία εκτιμά ότι περίπου το 18 τοις εκατό των Αμερικανών καπνίζουν. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 42 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν μια αυτοάνοση ασθένεια και αυξάνουν αυτές τις πιθανότητες με κάθε εμβόλιο.

Και τέλος, παράγοντες που οι Shoenfeld και Soriano συνδέουν με υψηλό κίνδυνο ανάπτυξης αυτοανοσίας είναι τα υψηλά οιστρογόνα και η χαμηλή βιταμίνη D—που σημαίνει ότι οποιοσδήποτε λαμβάνει αντισυλληπτική θεραπεία ή θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2009 για την κατάσταση της βιταμίνης D, περίπου τα τρία τέταρτα των Αμερικανών, θα πρέπει να είναι προσεκτικοί με τα εμβόλια.

Ωστόσο, ο Shoenfeld δεν φαίνεται να εννοεί τον αποκλεισμό όλων αυτών τον ανθρώπων από τον εμβολιασμό. Η εργασία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «για τη συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων, τα εμβόλια δεν ενέχουν κίνδυνο συστηματικής αυτοάνοσης νόσου και θα πρέπει να χορηγούνται σύμφωνα με τις τρέχουσες συστάσεις». Κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την υπόλοιπη μελέτη. Η τελευταία λέξη είναι προειδοποιητική σχετικά με τη στάθμιση του «δυνητικού οφέλους του εμβολιασμού… έναντι του πιθανού κινδύνου του».

Είναι υποδειγματικό ενός παράξενου είδους σχιζοφρένειας σε ένα ευρύ φάσμα πρόσφατων εγγράφων ανοσολογίας. Οι γιατροί φαίνεται να προσπαθούν να συμβιβάσουν έναν αιώνα δόγματος «ασφαλούς και αποτελεσματικού» εμβολίου με τα τρομακτικά ευρήματα της τελευταίας δεκαετίας. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να σταθμιστούν “από τη μία πλευρά” και “από την άλλη πλευρά”.

Ωστόσο, η νέα έρευνα φαίνεται ότι ανοίγει το δρόμο για μια σωστή προσέγγιση. Μια επισκόπηση του 2013 της ASIA από έξι ανοσολόγους, συμπεριλαμβανομένου του Shoenfeld, για παράδειγμα, παρουσιάσει έναν κατάλογο παρενεργειών του εμβολίου, από θανάτους από Gardasil, επιδημίες ναρκοληψίας, στειρότητα, χρόνια κόπωση, νεκρά πρόβατα και εγκεφάλους γεμάτα με αλουμίνιο. Είναι μια έρευνα που είναι γεμάτη από δηλώσεις και συμπεράσματα που θα ήταν σχεδόν ανήκουστα στην επικρατούσα ιατρική πριν από μια δεκαετία. Όπως αυτό το σοκ:

«Ίσως, σε είκοσι χρόνια, οι γιατροί θα μονομαχούν με καλύτερα χαρακτηρισμένα σωματίδια αυτοανοσίας και τα εμβόλια μπορεί να γίνουν πλήρως ασφαλή όσο και αποτελεσματικά. Ωστόσο, η αναγνώριση της ASIA ξεκίνησε την αλλαγή για την καταβολή περισσότερων προσπαθειών για τον εντοπισμό του καλού, του κακού και του άσχημου των εμβολίων και ειδικότερα των ανοσοενισχυτικών ως πυροδοτών αυτοανοσίας».

Κακό και άσχημο των εμβολίων; Τι συμβαίνει με τα επικουρικά; Αυτό δεν περιλαμβάνεται στο φυλλάδιο CDC [Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων].

Ή τι θα λέγατε για αυτό:

«Παρά το τεράστιο χρηματικό ποσό που επενδύθηκε στη μελέτη των εμβολίων, υπάρχουν λίγες μελέτες παρατήρησης και ουσιαστικά καμία τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή που να τεκμηριώνει την επίδραση στη θνησιμότητα οποιουδήποτε από τα υπάρχοντα εμβόλια. Μια πρόσφατη έρευνα βρήκε αυξημένο ποσοστό νοσηλείας με την αύξηση του αριθμού των δόσεων εμβολίων και την αναλογία ποσοστού θνησιμότητας για 5-8 δόσεις εμβολίου σε 1-4 δόσεις του 1,5, υποδηλώνοντας μια στατιστικά σημαντική αύξηση των θανάτων που σχετίζονται με υψηλότερες δόσεις εμβολίου. Δεδομένου ότι τα εμβόλια χορηγούνται σε εκατομμύρια βρέφη ετησίως, είναι επιτακτική ανάγκη οι υγειονομικές αρχές να διαθέτουν επιστημονικά δεδομένα από μελέτες συνεργιστικής τοξικότητας για όλους τους συνδυασμούς εμβολίων…»

Αυτό θα μπορούσε να είναι να γίνει τροφή για την διενέργεια μεγάλων επιστημονικών συζητήσεων… αλλά δεν γίνονται αυτές οι συζητήσεις.

Αλλά εδώ είναι το ζουμί:

«Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε ότι οι κατασκευαστές εμβολίων είναι απρόσβλητοι από αγωγές που κατηγορούν ότι ο σχεδιασμός του εμβολίου είναι ελαττωματικός. Επομένως, υπάρχει ανάγκη για καινοτόμο σχεδιασμό κλινικών δοκιμών και τα ίδια τα εμβόλια θα πρέπει να επανασχεδιαστούν».

Ανοσολόγοι, συμπεριλαμβανομένης της κορυφαίας αυθεντίας στον κόσμο για την αυτοανοσία, λένε ότι είναι καιρός να επαναφέρουμε τα εμβόλια προς άμεσο επανασχεδιασμό.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι η τρίτη κύρια αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας παγκοσμίως και πλέον συγκαταλέγεται στους 10 κορυφαίους δολοφόνους νεαρών Αμερικανών γυναικών. Η American Autoimmune Related Diseases Association εκτιμά ότι 50 εκατομμύρια Αμερικανοί πάσχουν από μία από τις 88 αυτοάνοσες ασθένειες – από διαβήτη τύπου 1 έως συστηματικό ερυθηματώδη λύκο – και ορισμένες έρευνες ανεβάζουν τον αριθμό σε έναν στους πέντε παγκοσμίως. Για τουλάχιστον 40 ακόμη ασθένειες υπάρχουν υπόνοιες ότι οφείλονται στο ανοσοποιητικό σύστημα. Οι περισσότερες από αυτές είναι καταστροφικές—συχνά αφήνουν τα άτομα ανάπηρα, ανίατα και με πανάκριβες θεραπείες. Και τα κρούσματα αυξάνονται με εκπληκτικό ρυθμό.

Σε αυτό το στάδιο, φαίνεται ότι όσο περισσότερη έρευνα διεξάγεται, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για τους ανοσολόγους υπέρ του εμβολίου να κρατήσουν μακριά τη διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας -ή την πλήρη νευρική κατάρρευση. Δέκα χρόνια έρευνας αιχμής για τις επιδράσεις του αλουμινίου στο ανοσοποιητικό σύστημα αποκάλυψε το πόσο λάθος έκαναν. Και πόσο λίγα ξέρουν.

Εάν, μετά από 90 χρόνια, οι γιατροί άρχισαν επιτέλους να εξετάζουν σοβαρά τον μηχανισμό και να αμφισβητούν τα πλεονεκτήματα της έγχυσης μεταλλικών τοξινών σε νεογέννητα μωρά, τι έχουν ακόμη να ανακαλύψουν; Η ASIA ακούγεται απαίσια. (Κρίμα για όλους τους ανθρώπους των οποίων τα παιδιά υπέφεραν από χρόνια κόπωση όταν ήταν απλώς μια φροϋδική λαχτάρα να κοιμηθούν με τη μητέρα τους.)

Τι γίνεται όμως αν, όπως τα πρόβατα του Λουγιάν, η «αμελητέα» μειοψηφία που έχει πληρώσει το τίμημα για το καλό της ανθρωπότητας είναι στην πραγματικότητα μόνο η κορυφή του παγόβουνου; Τι θα συμβεί αν μερικοί άνθρωποι χωρίς εμφανείς ανεπιθύμητες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού εξακολουθούν θα έχουν νανοκρυστάλλους αλουμινίου να εναποτίθενται σιωπηλά στον εγκέφαλό τους; Τι θα συμβεί αν η ASIA περιλαμβάνει πραγματικά το Αλτσχάιμερ; Το ALS, τον αυτισμό; Και αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

Ακόμα κι αν οι ανοσολόγοι συνεχίσουν να απαγγέλουν το αφήγημα τους διατυμπανίζοντας ότι τα συστατικά του εμβολίου είναι υπεύθυνα μόνο για ένα μικρό κλάσμα της εκρηκτικής αυτοανοσίας, τα «άσχημα» νέα στα εμβόλια νέας γενιάς θα γίνεται όλο και πιο δύσκολα, όλο και πιο μεγάλα, κάτι που θα είναι αδύνατο να αγνοηθεί. Όταν όλοι στον πλανήτη λαμβάνουν εμβόλια, 20 χρόνια είναι πολύς χρόνος για τα άτομα με αναπηρία να «στοιβάζονται» ενώ οι επιστήμονες «μονομαχούν με τα χαρακτηρισμένα σωματίδια της αυτοανοσίας». Ο χρόνος τελειώνει για τους γιατρούς και τους ερευνητές που βλέπουν την «κακή και άσχημη» πλευρά των εμβολίων και των επικουρικών τους και ήρθε η ώρα να κάνουν κάτι γι’ αυτό.

primenews.press