Άνοιξαν το νόμιμο τζαμί στον Ελαιώνα, αλλά δεν έκλεισαν ποτέ τα παράνομα

Όταν λίγο μετά τη μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί η κυβέρνηση προχωρούσε μεθ’ ορμής ακαθέκτου στο άνοιγμα του τεμένους στον Ελαιώνα, το βασικό επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν κυβερνητικά στελέχη για να πείσουν όσους απορούσαν με τη βιασύνη ήταν το ότι έτσι θα αντιμετωπιζόταν η πρωτοφανής εξάπλωση του δικτύου παράνομων χώρων μουσουλμανικής προσευχής. Αυτό άλλωστε «έπαιζαν» και τα φιλικά προσκείμενα στην κυβέρνηση ΜΜΕ, που με ενθουσιασμό ανακοίνωναν ότι στις 2 Νοεμβρίου του 2020 οι πρώτοι μουσουλμάνοι προσευχήθηκαν στο τέμενος του Ελαιώνα. Από την ημέρα, όμως, που το τέμενος στον Βοτανικό «άνοιξε τις πόρτες» του έχει περάσει ένας ολόκληρος χρόνος. Πόσα τζαμιά έκλεισαν; 

Από τα 100 με 170 τζαμιά και χώρους προσευχής που υπάρχουν στην Αττική έκλεισε μόλις ένα στον Πειραιά, με αποτέλεσμα μάλιστα να υπάρξουν ισχυρές αντιδράσεις από διάφορες μουσουλμανικές οργανώσεις στη χώρα....

Την ίδια στιγμή, στις περιοχές του 6ου δημοτικού διαμερίσματος τα τζαμιά δεν ανακυκλώνονται απλώς, αλλά αυξάνονται, δημιουργώντας μια… Αθήνα – Μέκκα. Μια πόλη, στη λειτουργία της οποίας, όπως άλλωστε αποδεικνύεται από τις πρόσφατες «θρησκευτικές παρελάσεις» στο κέντρο της, καθοριστικό ρόλο αναλαμβάνουν οι «θρησκευτικές οργανώσεις» που έχουν διαμορφωθεί γύρω ακριβώς από αυτά τα παράνομα τζαμιά.

Χαρακτηριστικά είναι όσα σημειώνει στη «δημοκρατία» κάτοικος της περιοχής (τα στοιχεία του οποίου είναι στη διάθεση της εφημερίδας): «Παράνομα τζαμιά εξακολουθούν να υπάρχουν και να λειτουργούν σε υπόγεια, σε καταστήματα ή ακόμη και σε διαμερίσματα. Βλέπουμε διάφορους με την παραδοσιακή στολή τους να κυκλοφορούν, άλλες φορές μόνοι τους, άλλες σε ομάδες, και να μπαίνουν μέσα σε τέτοιους χώρους στις γειτονιές. Υπάρχουν επίσης τζαμιά που έχουν άδεια από το υπουργείο, αλλά από τους κανονισμούς των πολυκατοικιών δεν επιτρέπεται να λειτουργεί εκεί τζαμί, γιατί οι χώροι έχουν οριστεί ως αποθήκες ή καταστήματα. Παρ’ όλα αυτά λειτουργούν με άδεια. Μπορεί να κλείνει κάποια ενίοτε η Αστυνομία, αλλά θα ανοίξει πάντα κάποιο άλλο κοντά σε αυτό που έκλεισε. Γενικά δεν βλέπουμε να υπάρχει καμία αλλαγή από τότε που έγινε το τέμενος στον Βοτανικό. Απλά στα παράνομα τζαμιά προστέθηκε και ένα τέμενος».
Δεν μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι στην κυβέρνηση είχαν ξεχάσει να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο ζήτημα, αφού οχλήσεις υπήρχαν ακόμη και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, με τον τότε βουλευτή της Ν.Δ. και νυν ανεξάρτητο Κωνσταντίνο Μπογδάνο να υποβάλει σχετικές ερωτήσεις. Σε συνεδρίαση μάλιστα της Κεντρικής Επιτροπής της Ν.Δ. τόνισε πως «στηρίξαμε την υποχρέωση της ελληνικής Πολιτείας να υπάρχει ένα επίσημο τέμενος διαχειριζόμενο από αυτήν, αλλά και για λόγους ασφάλειας. Τώρα πρέπει να κλείσουν όλα τα παράνομα». Οπως, μάλιστα, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, το θέμα συζητήθηκε και στο γραφείο του πρωθυπουργού, ο οποίος το παρέπεμψε στον υπουργό Επικρατείας Γ. Γεραπετρίτη, που με τη σειρά του και αυτός το παρέπεμψε σε γενικό γραμματέα του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, ο οποίος… παρέπεμψε μετά το τέλος του προηγούμενου lockdown, χωρίς τελικά να συμβεί κάτι.

Είναι σαφές ότι η αδράνεια στην υλοποίηση των δεσμεύσεων στο συγκεκριμένο θέμα αποτελεί κεντρική κυβερνητική επιλογή. Είναι, όμως, οι ιδεοληψίες περί μιας «πολυπολιτισμικής κοινωνίας» που οδηγούν σε αυτήν ή υπάρχει κάποιος άλλος λόγος και τα παράνομα τζαμιά της Αθήνας έχουν «υψηλούς φίλους» και «προστάτες»;