Αμερικανοί Ταλιμπάν: Η κατάρρευση της ιστορικής κληρονομιάς είναι αξιοπρεπής πράξη;

Τον Μάρτιο του 2001, στα βουνά βορειοδυτικά της Καμπούλ, οι Ταλιμπάν ανατίναξαν δύο κολοσσιαία αγάλματα του Γκουατάμα Βούδα. Η πράξη καταδικάστηκε σχεδόν καθολικά. Όμως, η αιτιολόγηση των ιστορικών βανδαλισμών από τους Ταλιμπάν έχει τουλάχιστον το ίδιο νόημα με εκείνες που προσφέρονται από τους σημερινούς Αμερικανούς Ταλιμπάν...

οι οποίοι σε μια πανελλαδική έξαρση καταστροφής αγαλμάτων εδώ στο Μάντισον του Ουισκόνσιν, μπερδεμένοι διαδηλωτές κατέστρεψαν μόλις δύο αγάλματα προς τιμήν των αιτίων που πιθανώς υποστηρίζουν. Ένας τιμούσε τον Χανς Κρίστιαν Χέγκ, « έναν Νορβηγό μετανάστη, ακτιβιστή και καταργητή που ηγήθηκε μιας πολιτοφυλακής κατά των σκλάβων βοηθώντας τους σκλάβους να διαφύγουν πριν υπηρετήσει ως συνταγματάρχης του στρατού της Ένωσης στον Εμφύλιο Πόλεμο. Σκοτώθηκε στη Μάχη της Chickamauga στη βόρεια Γεωργία το 1863 ». Η άλλη ήταν η Miss Forward, μια αμερικανική εκδοχή της γαλλικής θεάς της ελευθερίας Marianne, που συμβολίζει γενικά προοδευτικούς σκοπούς και ειδικότερα τα δικαιώματα των γυναικών.

Μήπως οι βανδαλιστές μισούν τους μάρτυρες κατά της δουλείας, τα δικαιώματα των γυναικών και τις προοδευτικές αιτίες; Πιθανότατα όχι - εκτός αν οι χούλιγκαν έπαιρναν αυγά από τους Pepe-the-Frog που λατρεύουν τα Proud Boys με μαύρες μάσκες που ποζάρουν ως Antifa… που, αν το σκεφτούν, θα ήταν μια φάρσα μνημειακών αναλογιών. Αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι οι σημερινοί αστρονομικοί τρελοί της τρέχουσας ανάγκης χρειάζονται διεισδυτές υπέρ της Συνομοσπονδίας για να τους εξαπατήσουν να κάνουν ανόητα πράγματα. Φαίνονται αρκετά ικανά για αυτοκατευθυνόμενη ηλίθια.

Η τρέχουσα φρενίτιδα του εικονοκλασμού προσποιείται ότι είναι κοσμική και όχι θρησκευτική. Αλλά αυτή είναι μια περίεργη διάκριση. Μύθοι, τελετές, μεταδοτικά συναισθήματα, συλλογικές συμπεριφορές, άρθρα πίστης, κριτήρια για διακρίσεις εντός της ομάδας - όπως είναι τα συστατικά της θρησκείας, και οι "κοσμικοί" άνθρωποι είναι σε γενικές γραμμές εξίσου θρησκευτικοί με τους "θρησκευτικούς" ανθρώπους. Απλώς δεν το συνειδητοποιούν έως ότου λάβουν μέρος στις Θρησκευτικές Σπουδές 101. Και ακόμη και τότε, μπορεί να χρειαστούν μερικά μαθήματα ανθρωπολογίας και κοινωνικής ψυχολογίας προτού πραγματικά βυθιστεί. Μόλις συνειδητοποιήσουν ότι η κοσμική προοδευτική κοσμοθεωρία τους είναι στην πραγματικότητα μια θρησκεία, όχι μόνο «όπως είναι τα πράγματα», αντιμετωπίζουν μια επιλογή: Διπλασιάστε, υποχωρήστε στον μηδενισμό ή βρείτε μια καλύτερη θρησκεία. Ένας καλός οδηγός για αυτό το δίλημμα από μια διπλασιασμένη κοσμική-προοδευτική άποψη είναι ο Ernst Gellner'sΜεταμοντερνισμός, Λόγος και Θρησκεία . Ο Gellner υποστηρίζει ότι όποιος αντιμετωπίζει πλήρως το πρόβλημα πιθανότατα θα αγκαλιάσει τον μεταμοντέρνο μηδενισμό ή το Ισλάμ, αλλά ότι η σωστή αν και λιγότερο προφανής επιλογή είναι η επιστημονική στροφή του Gellner στον κοσμικό.

Ωστόσο, νομίζω ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι οι φρενίτιδες του εικονοκλάσμου είναι εγγενώς θρησκευτικές. Ας συγκρίνουμε λοιπόν τις θρησκευτικές αιτιολογήσεις για την καταστροφή των αγαλμάτων του Βούδα από τους Ταλιμπάν με την εξίσου θρησκευτική αιτιολόγηση της καταστροφής των αμερικανικών Ταλιμπάν σε ιστορικά ορόσημα.

Οι Ταλιμπάν βασίστηκαν το εικονοκλάσμαμά του σε ισλαμική γραφή, η οποία θεωρεί τον Αβραάμ τον πρώτο μονοθεϊστή, και γιορτάζει το θαρραλέο σπάσιμο ειδωλολατρικών ειδώλων του, που οδήγησε σχεδόν στην εκτέλεση ως αιρετική. (Οι υποψήφιοι εκτελεστές του Αβραάμ έκαναν το καλύτερό τους για να τον κάψουν ζωντανό, αλλά ο Θεός έδωσε ένα θαύμα: Η φωτιά έγινε δροσερή και ειρηνική παρά θανατηφόρα.) Αργά στην καριέρα του Προφήτη Μωάμεθ, μετά την πρακτικά άμαχη κατάκτηση της ειδωλολατρικής Μέκκας, του Τελευταίου Προφήτη επανέλαβε την πράξη του Αβραάμ, συνθλίβοντας τα είδωλα που είχαν καταστρέψει το αρχέγονο ιερό του μοναδικού Θεού.

Το ισλαμικό εικονοκλάσμα, όπως το χριστιανικό και το εβραϊκό εικονοκλάσμα, πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο του αγώνα του μονοθεϊσμού με τις ειδωλολατρικές κοινότητες των οποίων οι κεντρικές τελετές συνέβαλλαν πάντα να κάνουν θυσίες - τελικά ανθρώπινες θυσίες - στους μικρούς τους θεούς. Αν και ορισμένες ειδωλολατρικές κοινότητες αντικατέστησαν σταδιακά τις θυσίες των ζώων, τα ανθρωπολογικά στοιχεία δείχνουν έντονα ότι όλες οι ειδωλολατρικές θυσίες ήταν αρχικά ανθρώπινες θυσίες. Κατά την περίοδο της εμφάνισης του μονοθεϊσμού, ήταν φυσιολογικό, πράγματι κανονιστικό και συχνά θρησκευτικό, οι γονείς να θυσιάσουν τα παιδιά τους κάνοντάς τα μέχρι θανάτου μέσα σε ένα άγαλμα ενός πεινασμένου ειδωλολατρικού θεού. Η ιεροτελεστία σώζεται σήμερα στο Bohemian Grove, όπου η επίσημη ιστορία υποστηρίζει ότι τα παιδιά θυσιάζονται συμβολικά μόνο στον Moloch στο τελετουργικό αποτέφρωσης.Καταγγελίεςκαι οι θεωρητικοί συνωμοσίας, από την πλευρά τους, ισχυρίζονται ότι τα παιδιά βιάζονται, κακοποιούνται και θυσιάζονται στο Grove σε δραστηριότητες που κάνουν τα σχέδια εκβιασμού του Mossad του Jeffrey Epstein να φαίνονται ήσυχα και υγιή συγκριτικά.

Παρομοίως, στην ειδωλολατρική Μέκκα, τα θηλυκά παιδιά θυσιάστηκαν συνηθισμένα θάβοντάς τα ζωντανά. Τέτοιες δολοφονίες συγχωρήθηκαν από τους θεούς που υποτίθεται ότι κατοικούσαν τα ειδωλολατρικά είδωλα στην Κάαμπα, και οι οποίοι επίσης έλαβαν θυσίες εκεί. Οι ειδωλολάτρες πίστευαν ότι η δολοφονία κάποιου ή κάτι μπροστά από ένα άγαλμα θρέφει κάπως τον θεό μέσα του, ο οποίος θα έδινε αμοιβαία παγκόσμιο πλούτο, δύναμη ή / και ευχαρίστηση στο άτομο που εκτελούσε τη θυσία. Σήμερα, η ανθρώπινη θυσία σε αυτούς τους θεούς-με-ένα-μικρό-γ εξακολουθεί να εφαρμόζεται, αν και κρυφά, στη Δυτική Αφρική, τη Βόρεια Αφρική, τη Λατινική Αμερική και αλλού, πιθανώς συμπεριλαμβανομένου του Βοημίας. (Ενώ έκανα διδακτορική έρευνα στο Μαρόκο, άκουσα αξιόπιστους λογαριασμούς σατανικών μάγων που θυσιάζουν παιδιά σε θεότητες για να μάθουν πού θάφτηκε ο θησαυρός. συνάδελφοι στις Αφρικανικές Σπουδές δήλωσαν ότι παρόμοιες θυσίες είναι ακόμη πιο διαδεδομένες και αναγνωρίζονται παγκοσμίως στην Ακτή του Ελεφαντοστού και σε άλλα έθνη της Δυτικής Αφρικής. καιένας από τους πρώην συναδέλφους μου στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν, ο Neil Whitehead, πέθανε μυστηριωδώς μετά από έρευνα παρόμοιων πρακτικών στη Λατινική Αμερική .)

Ο René Girard υποστήριξε διάσημα ότι ο καθολικός μονοθεϊσμός, ειδικά ο Χριστιανισμός, τείνει να τερματίσει τέτοιες θυσίες με την προώθηση της ταυτοποίησης με τα θύματα. Ανεξάρτητα από το αν νομίζετε ότι ο Girard έκανε κάτι - και σίγουρα το κάνω - είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί τόσοι πολλοί μονοθεϊστές, συμπεριλαμβανομένων των Μουσουλμάνων, έχουν μια αμυδρό άποψη γενικά για την ειδωλολατρία και ειδικότερα για τη λατρεία των αγαλμάτων.

Έτσι, οι Ταλιμπάν θα μπορούσαν να εξηγήσουν την καταστροφή τους από τα αγάλματα του Βούδα ως εξής: «Πιστεύουμε ότι οι παλαιοί λατρευτές ήταν κακοί, άσχημοι ασκούμενοι ενός ιδιότυπου θεσμού και κακού έθιμου, δηλαδή της ανθρώπινης θυσίας. Αν και συνειδητοποιούμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αυτής της εποχής που εκτιμούν τα αγάλματα του Βούδα δεν ασκούν ανθρώπινη θυσία, περισσότερο από τους Αμερικανούς που σεβαστούν τα αγάλματα του Robert E. Lee ασκούν δουλεία, πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να εξαλειφθούν τα εναπομείναντα υπολείμματα του προ-ειδωλολατρικού συμβολισμού. Σε τελική ανάλυση, η ειδωλολατρική θυσία συνεχίζεται σήμερα και σε μεταμφιεσμένες και μη μεταμφιεσμένες μορφές σε όλο τον κόσμο. Επιτρέποντας τα ειδωλολατρικά αγάλματα, εγκρίνουμε σιωπηρά αυτές τις φρικαλεότητες ».

Θα ήταν σωστοί οι Ταλιμπάν; Η απάντηση εξαρτάται από το βαθμό διαφάνειας κάποιου και την ανοχή σε απόψεις άλλες από τις δικές του. Κάποιος που αποδέχεται την καταδίκη των Ταλιμπάν για την ειδωλολατρία, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η οπτική των άλλων, θα συμφωνούσε ότι η καταστροφή των αγαλμάτων του Βούδα είχε νόημα. Από την άλλη πλευρά, όσοι από εμάς βλέπουμε τον κόσμο ως εγγενώς πλουραλιστικό μέρος, και που προσπαθούν να τιμήσουν την κοσμοθεωρία του Άλλου, διασκεδάζοντας και δίνοντάς του μια ευκαιρία και απλώς καταπιέζοντας τον βίαια ως απόλυτη έσχατη λύση, πρέπει να υποστηρίξουν ότι η απώλεια ιστορικής, πολιτιστικής και καλλιτεχνικής κληρονομιάς που συνεπάγεται η καταστροφή των αγαλμάτων του Βούδα, υπερέβαινε τα οφέλη από την καταστολή οποιουδήποτε άλλου είδους ειδωλολατρίας που εξακολουθεί να υπάρχει σε αυτές τις κολοσσιαίες χαραγμένες εικόνες.

Τα παραπάνω ισχύουν επίσης για την καταστροφή αμερικανικών αγαλμάτων από αριστερούς ταραχές. Η κοσμική-προοδευτική πίστη τους, με τους Μανιχιακούς μύθους της Συνομοσπονδίας του Απόλυτου Κακού έναντι της Ένωσης του Νικηφόρου Καλού, απαιτεί να καταργηθούν τα μνημεία του καθαρού κακού. Ένας τέτοιος φονταμενταλιστικός ενθουσιασμός αρνείται τη νομιμότητα, αλλά την ίδια την ύπαρξη, απόψεων διαφορετικών από τη δική της. Αυτά μερικά θα μπορούσαν να δουν τον Εμφύλιο Πόλεμο ως πρωταρχικό για το δικαίωμα της απόσχισης και όχι της δουλείαςαπλά δεν υπολογίζει σε ανθρώπους που ασυνείδητα χρησιμοποιούν ένθερμο, αν όχι υστερικά συναισθήματά τους, ως ένα κρεβάτι του Προκρουστίου, στο οποίο η ίδια η πραγματικότητα μπορεί να τεντωθεί στο πιο αυτοεξυπηρετούμενο σχήμα. Ομοίως, η ιδέα ότι ένα άγαλμα μπορεί να τιμήσει την μνήμη της ιστορικής ή πολιτιστικής κληρονομιάς, και το ίδιο αποτελεί καλλιτεχνική κληρονομιά, αντί να χρησιμεύει ως εστία λατρείας ή σεβασμού, φαίνεται τόσο ξένη για τους Αμερικανούς Ταλιμπάν όσο και για το αφγανικό αντίστοιχο τους.

Από την 11η Σεπτεμβρίου, οι Αμερικανοί αποδεικνύονται ότι πιστεύουν ότι οι Μουσουλμάνοι τείνουν να είναι μισαλλόδοξοι φονταμενταλιστές. Αλλά αν συγκρίνουμε την αντίδραση της παγκόσμιας μουσουλμανικής κοινότητας στην καταστροφή των αγαλμάτων του Βούδα με την αντίδραση των Αμερικανών στην τρέχουσα οργή από κοσμικούς-προοδευτικούς βανδάλους, οι Μουσουλμάνοι κερδίζουν τη μάχη ανοχής. Οι περισσότεροι μουσουλμάνοι παγκοσμίως αντιτάχθηκαν στην πράξη των Ταλιμπάν. Πράγματι, ο Μεγάλος Σεΐχης του al-Azhar μεταξύ άλλων μουσουλμανικών αρχών καταδίκασε κατά του βανδαλισμού, χωρίς αποτέλεσμα. Ακόμα και ο Μουλάρ Ομάρ απογοητεύτηκε, αποφάσισε τελικά να ανατινάξει τα αγάλματα λιγότερο από τον θρησκευτικό φανατισμό παρά ως εκρηκτικό μεσαίο δάχτυλο στους νεοϊμπεριαλιστές που ένιωθε ότι κακομεταχειριζόταν τη χώρα του.

Αλλά στη σημερινή Αμερική, όπου ο κοσμικός φιλελεύθερος προοδευτισμός δεν είναι πλέον θρησκεία ανεκτικότητας, είναι δύσκολο να βρεθούν κυρίαρχες αρχές που ζητούν την προστασία της δικής τους εθνικής κληρονομιάς. Ακόμα λιγότερο απαιτούν δωρεάν και ατρόμητη ομιλία για αυτά και άλλα θέματα. Ζούμε σε περίεργες στιγμές όταν ένας πρόεδρος των ΗΠΑ αισθάνεται την ανάγκη να εκδώσει εκτελεστική εντολή, απαιτώντας την επιβολή νόμων κατά της καταστροφής των ηβικών μνημείων, όταν η μόνη τηλεοπτική προσωπικότητα που συμφωνεί είναι ένα περιθωριοποιημένο ακραίο , και όταν ένα απολύτως λογικό άρθρο όπως αυτό μπορεί να δημοσιεύεται μόνο σε έναν εναλλακτικό ιστότοπο που υπόκειται σε σκιά .