Κυπαρισσία. Αντέχουμε να πούμε 4 σκληρές αλήθειες που οδήγησαν στον τραγικό θάνατο των τριών παιδιών;Του Στρατή Μαζίδη

Όταν ήμουν στη Γ’ Λυκείου, θυμάμαι πολλά πρωινά να έρχεται ο διπλανός μου και να μας διηγείται τις νυχτερινές περιπέτειές του μαζί με κάποιον παλαιότερο συμμαθητή μας ο οποίος συνήθιζε να κάνει αρκετά για την πλάκα του. Όπως πχ να παίρνει το αμάξι του πατέρα του το βράδυ για να κάνει βόλτες στην περιοχή του. Τελικά κάποια βραδιά....
από ό,τι μας έλεγε, πέτυχε ένα δένδρο. Το συμβάν στην Κυπαρισσία με τον τραγικό θάνατο των τριών παιδιών και συμμαθητών, μου θύμισε εκείνη την ιστορία και υπενθύμισε πως στις ηλικίες αυτές το μυαλό δε βρίσκεται στο σωστό επίπεδο ωριμότητα. Ο κίνδυνος είναι μαγκιά και το παράτολμο, διασκέδαση. Τα παιδιά ήταν φυσιολογικό να βλέπουν την κοπάνα και τη βόλτα διαφορετικά. Δε θα έχουν όμως τη δυνατότητα να διορθώσουν το λάθος τους. Στη μνήμη τους λοιπόν και για να μη διαβάσουμε ποτέ ξανά κάτι αντίστοιχο, ίσως πρέπει να πούμε κάποιες σκληρές αλήθειες. Πρώτη, πως έμαθε ο Ενρίκο να οδηγεί; Κάποιος του έδειξε. Αυτός που του έδειξε, του έδινε και το αυτοκίνητό του γενικώς; Συνεπώς το παιδί είχε ως κάτι φυσιολογικό την κατά τα λοιπά παράνομη βόλτα με το αμάξι σε μια ήρεμη σχετικά περιοχή όπως η Κυπαρισσία; Ή το έπαιρνε κρυφά και δεν το αντιλαμβανόταν κανείς; Δεύτερη, τα παιδιά δεν είχαν διδαχθεί τους κινδύνους. Κανένα από τα τρία δεν έθεσε το στοπ, δεν μπόρεσε να αξιολογήσει τον κίνδυνο, δεν παρακίνησε την παρέα να κάνει κάτι άλλο. Η όλη ιστορία θυμίζει λίγο γνωστό βιντεοπαιχνίδι. Τρίτη, τα σχολεία είναι κέντρο διερχομένων. Μου έκανε εντύπωση η δήλωση του διευθυντή του σχολείου τους στο Newsit. Είπε συγκεκριμένα: «Έφυγαν τη δεύτερη ώρα από το σχολείο και οδηγώντας ο ένας από τους τρεις το αυτοκίνητο του πατέρα του, στην εθνική οδό Κυπαρισσίας – Φιλιατρών, στο ύψος της Τερψιθέας, λόγω υπερβολικής ταχύτητας μπήκαν στο αντίθετο ρεύμα με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τα δυο επί τόπου και το τρίτο στο νοσοκομείο». Θυμίζει περισσότερο ανταποκριτή παρά το διευθυντή του σχολείου. Φυσικά αυτή η κατάσταση είναι κανόνας. Το βλέπουμε όλοι οι γονείς. Να όπως που θα πρέπει να υπάρχει έλεγχος. Τα παιδιά εκείνη την ώρα έπρεπε να βρίσκονταν στο σχολείο. Κι αν οι αρμόδιοι δεν είναι χωροφύλακες, αναρωτιέμαι καθώς εικάζω πως δεν ήταν η πρώτη κοπάνα: δεν είχε κανείς αντιληφθεί το παραμικρό ώστε να ενημερώσει τους γονείς; Τέταρτη, τα σχολεία έχουν γεμίσει με σειρά άχρηστων πληροφοριών. Μαθήματα του Λυκείου έχουν μετακομίσει στο Γυμνάνιο. Παραγωγή τούβλων με 20. Πού είναι το μάθημα της κυκλοφοριακής αγωγής; Πώς θα μάθουν τα παιδιά, που είναι παιδιά, ότι το αυτοκίνητο δεν είναι φιγούρα ή παιχνίδι αλλά μια περίπλοκη μηχανή με σκοπό να κάνει τη ζωή μας καλύτερη, ωστόσο όμως μετατρέπεται σε φονική μηχανή αν πέσει σε λάθος χέρια; Ειδικά όταν στην περιφέρεια το να δεις παιδί να οδηγεί δεν αποτελεί κάτι πρωτοφανές.