Ας όψεται η συμφωνία. Γράφει ο Αιμίλιος Περδικάρης

Θυμάστε που στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 κάποιοι έλεγαν ότι θα μαζεύουν τα σκουπίδια «αντιμνημονιακά»; Τι συμβαίνει, όμως, αυτές τις μέρες στο κέντρο της Αθήνας και γενικότερα στην Αττική; Πού είναι, άραγε...
όσοι θα μάζευαν τα σκουπίδια «αντιμνημονιακά»;  Για να είμαστε δίκαιοι βέβαια, το πρόβλημα δεν έχει τις ρίζες του στις εκλογές του 2014 και το δίπολο «μνημόνιο-αντιμνημόνιο». Ξεκινά από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν το σχέδιο της Βάσως Παπανδρέου που ήταν τότε αρμόδια υπουργός για τη διαχείριση των απορριμμάτων δεν έγινε ποτέ δεκτό από δημάρχους, νομάρχες, περιφερειάρχες, εργαζομένους, κατοίκους, επιχειρηματίες...  Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα έχει μείνει πολύ πίσω στο συγκεκριμένο τομέα, για αβελτηρίες και συμφέροντα που πάνω-κάτω σε αντιστοιχία στην οικονομία μάς οδήγησαν στο μνημόνιο.  Όμως, αυτά δεν ενδιαφέρουν τον κόσμο. Ούτε αν τα σκουπίδια μαζεύονται «αντιμνημονιακά».  Τον κόσμο ενδιαφέρει η κατάσταση στους δρόμους της πόλης. Που έχουν πνιγεί από τα σκουπίδια, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία, επειδή η χωματερή στα Λιόσια δεν μπορεί να δεχθεί πρακτικά άλλα απορρίμματα.  Και έχει αποδειχθεί πολλάκις ότι η διαχείριση της καθημερινότητας είναι τελικά αυτή που ανεβοκατεβάζει τις κυβερνήσεις. Αλλά ας όψεται η συμφωνία για το Σκοπιανό...