Τούρκος συγγραφέας: «Η Τουρκία χτίστηκε πάνω στο αίμα των Ελλήνων». ΦΩΤΟ

Με τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου τιμούμε την έναρξη της Επανάστασης του 1821, από την οποία προήλθε η αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας και στη συνέχεια η δημιουργία του ελληνικού κράτος. Και αν η ελευθερία της Ελλάδας ήταν «από τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά», όπως γράφει ο Διονύσιος Σολωμός στον Eθνικό Ύμνο, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου χρησιμοποιήθηκε το αίμα των Ελλήνων για την ανοικοδόμηση του τουρκικού κράτους....

Αυτήν την άποψη, η οποία ακούγεται όλο και πιο συχνά τελευταία στη χώρα μας, μοιράζεται στο newpost.gr ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ (Tamer Çilingir). Πρόκειται για Τούρκο συγγραφέα, που βίωσε το απάνθρωπο πρόσωπο του τουρκικού κράτους, φυλακίστηκε για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, έκανε απεργία πείνας 91 ημέρες για τις άθλιες συνθηκες κράτησης, παρέμεινε έγκλειστος 10 χρόνια και μετά την προσωρινή αποφυλάκισή του φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό!

Πριν από μερικούς μήνες κυκλοφόρησε βιβλίο για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και παράλληλα διαχειρίζεται ιστοσελίδα με την οποία προσπαθεί να ενημερώσει τους κατοίκους της Μαύρης Θάλασσας για αυτό το τεράστιο ζήτημα, για την αναγνώριση του οποίου παλεύει με όλες του τις δυνάμεις.

Η συμβολή του είναι τεράστια και θα αποδειχτεί αυτό με την πάροδο των χρόνων! Το θέμα της Γενοκτονίας στην Ελλάδα, εκτός από τις μαρτυρίες, βασίστηκε στην πολύτιμη συμβολή και έρευνα του αείμνηστου καθηγητή βυζαντινολογίας Πολυχρόνη Ενεπεκίδη που έφερε στο φως τα γερμανοαυστριακά αρχεία που αφορούσαν την περίοδο 1908-1918 όπου αποκαλύπτονταν αβίαστα μέσα από αυτά ο γενοκτονικός σχεδιασμός των Νεότουρκων εθνικιστών (Αγτζίδης, Kars1918).

Ο Τσιλιγκίρ στέκεται στην περίοδο 1914-1923 όπου κορυφώθηκαν οι εκκαθαρίσεις, χρησιμοποιώντας οθωμανικές και τούρκικες πηγές, οι οποίες αποτελούν τρανταχτή απόδειξη όσων πράχθηκαν πριν από έναν αιώνα.Γι’ αυτό, σύμφωνα με τον καθηγητή Πανεπιστημίου Κωνσταντίνο Φωτιάδη, ο Τσιλιγκίρ «…πρωταγωνιστεί στον ιστορικό αγώνα για την αλήθεια, την ιστορία, την αποκατάσταση και την αναγνώριση του μαζικού εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων και των άλλων λαών στην Τουρκία, για την αποκαθήλωση του Κεμαλικού Φασισμού, για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία».

Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ μίλησε στο Newpost.gr για την έρευνά του πάνω στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και έστειλε ένα μήνυμα που συμπορεύεται με το κλίμα των ημερών και της εθνικής εορτής. «Πρέπει να γίνει επανάσταση για να αποκατασταθεί η αδικία της ιστορίας», λέει με πάθος και αναλύει την απολυταρχικότητα του τούρκικου πολιτεύματος από τους τελευταίους σουλτάνους και τον Κεμάλ Ατατούρκ μέχρι τον Ερντογάν. Συγκινεί δε με την περιγραφή της συνειδητοποίησης της ελληνικής του καταγωγής. «Δεν αισθάνθηκα ποτέ Τούρκος, είμαι Έλληνας Πόντιος», απάντησε με θάρρος, αυτός, ο αγωνιστής υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε σχετική ερώτηση που του έγινε σε μία συνέντευξη που αποκαλύπτει πολλά και ενδιαφέροντα, τα οποία δεν θα σας αφήσουν ασυγκίνητους.

Που γεννηθήκατε; «Γεννήθηκα το 1965 στο χωριό Λιβερά της επαρχίας Ματσούκας που βρίσκεται στην Τραπεζούντα (περιοχή που παρέμειναν ελληνόφωνοι πληθυσμοί μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών).

Σχολείο, που πήγατε; Οι γονείς μου πήραν την απόφαση να εγκατασταθούμε στην Κωνσταντινούπολη. Οπότε, δημοτικό και Γυμνάσιο πήγα στην Πόλη.

Ποιο ήταν το αντικείμενο των σπουδών σας; Το 1978 μπήκα στη Σχολή Αξιωματικών, στο στρατιωτικό Λύκειο Kuleli. Αυτό είναι ένα ίδρυμα παραγωγής Τούρκων εθνικιστών. Εγώ όμως δεν άντεχα αυτό το περιβάλλον και τον τρίτο χρόνο φοίτησής μου με διώξανε από το Λύκειο. Ύστερα αποφάσισα να σπουδάσω κεραμική τέχνη όμως δεν μπόρεσα να αποφοιτήσω από το Πανεπιστήμιο, διότι ενδιαφερόμουν για την πολιτική και αρνήθηκα να σπουδάσω στα Πανεπιστήμια αυτού του κράτους.

Ποια ήταν η δουλειά σας στην Τουρκία και πού ζείτε σήμερα; Ασχολήθηκα με την ανατολίτικη κεραμική τέχνη. Ενώ άρχιζα να ερευνώ για το λαϊκό πολιτισμό, έλαβα θέση εναντίον της κυβέρνησης, στον αγώνα για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Λόγω αυτού του θέματος πολλές φορές φυλακίστηκα, δύο φορές, από 6 μήνες, μία το 1986 και την άλλη το 1993. Το 1994 συνελήφθηκα ξανά και καταδικάστηκα σε ισόβια κάθειρξη. Ήμουν 10 χρόνια φυλακισμένος. Οι συνθήκες της φυλάκισης ήταν απάνθρωπες, άθλιες. Γι’αυτό διαμαρτυρήθηκα με απεργία πείνας για 91 ημέρες! Το 2004 αποφυλακίστηκα προσωρινά εξαιτίας προβλημάτων απώλειας μνήμης που βίωνα και δεν ήμουν σε θέση να καλύψω τις ανάγκες μου. Έξι μήνες αργότερα βγήκε ξανά απόφαση φυλάκισής μου. Με τη βοήθεια των γονιών μου βγήκα στο εξωτερικό και τώρα συνεχίζω τη ζωή μου, μακριά από την Τουρκία, στην Ελβετία.

Ποια ήταν η επαφή σας με τα ρωμαίικα, τη διάλεκτο των Ελλήνων του Πόντου στη γενέτειρά σας; Από την ημέρα που μετακομίσαμε στην Πόλη οι γονείς μου αρνήθηκαν να επικοινωνούν στην ποντιακή. Τα μιλούσαν μόνο όταν θέλανε να πούνε κάτι κρυφό από εμάς, τα παιδιά. Μας φόβιζαν και αρνήθηκαν να μας την μάθουν. Μεγαλώναμε με την επιβολή μίας νοοτροπίας, στην οποία η λέξη «πόντιος» θεωρούταν βρισιά. Οι γονείς μου νόμιζαν πως μας φοβιζαν μ’αυτόν τον τρόπο. Έτσι εγώ δεν κατάφερα να επικοινωνώ σε αυτήν την ελληνική διάλεκτο.

Πότε συνειδητοποιήσατε, ότι η διάλεκτος που ωμιλούταν στο χωριό σας δεν είχε καμία σχέση με την τούρκικη κουλτούρα και τι αντιμετώπιση είχε από τους γηγενείς; Κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε στο χωριό μου, στη Ματσούκα και μέναμε το λιγότερο ένα μήνα. Στο χωριό μου όλοι γνώριζαν και μίλαγαν τα ρωμαίικα (ρωμαίικα ή rumca αποκαλούνται τα ποντιακά στην Τουρκία). Όταν ρώταγα τον πατέρα μου για τη συγκεκριμένη γλώσσα που μιλούσαν, μου έλεγε ότι απλά είναι μια παλιά γλώσσα. Μια περίοδο θεώρησα, ότι μιλούσαν οθωμανικά, που είναι μια παλιά γλώσσα (για όσους δεν το γνωρίζουν, τα τούρκικα είναι διαφορετική γλώσσα από την καθομιλουμένη της οθωμανικής αυτοκρατορίας). Μεγαλώνοντας όμως κατάλαβα, πως η γλώσσα που μιλούσαν είναι καθαρά ελληνικά και ρώτησα την οικογένειά μου, γιατί τη μιλούν. Μου απάντησαν, ότι την έμαθαν από τους γείτονες.

Η γιαγιά μου ελάχιστα μιλούσε τα τουρκικά. Η μητρική της γλώσσα ήταν τα ρωμαίικα (όπως πολλών κατοίκων των ελληνόφωνων χωριών της Μαύρης Θάλασσας). Αυτή δεν ήταν μια γλώσσα που θα μάθαιναν από τους γείτονες. Επίσης οι χωριανοί δεν υπερασπίζονταν, ότι είναι Πόντιοι. Λέγανε ότι οι Πόντιοι έφυγαν με την ανταλλαγή. Δηλαδή, οι ντόπιοι φύγανε αλλά μιλούσαν ακόμη την γλώσσα των γειτόνων τους; Αυτό δεν μου φάνηκε και πολύ πειστικό.

Σήμερα σε ποιες περιοχές του Πόντου μιλούν ρωμαίικα; Σήμερα υπάρχουν πάνω από 200 χωριά που μιλούν τη ρωμαίικη γλώσσα στην Τραπεζούντα. Ποντιακά επίσης μιλούν και σε μέρη που μετανάστευσαν εσωτερικά ελληνόφωνοι από τη Μαύρη Θάλασσα, στην Erzincan, στη Bursa και στο Van. Αυτή η γλώσσα όλο και περισσότερο εξαφανίζεται.

Μπορεί στο μέλλον να υπάρξει ενίσχυση του ρωμαίικου στοιχείου στην περιοχή; Κατά τη γνώμη μου η συγκεκριμένη γλώσσα δε μπορεί να σωθεί από μόνη της. Πρώτα από όλα η Τουρκία δημιουργήθηκε με μια ψεύτικη ιστορία. Εάν δε πολεμήσουμε για να βγάλουμε στη φορά την αληθινή ιστορία δεν μπορούμε να κερδίσουμε τίποτα.

Η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Τουρκίας δεν είναι νόμιμη ·100 χρόνια πριν ιδρύθηκε μέσω ενός καταχρηστικού παιχνιδιού. Αυτή η τούρκικη δημοκρατία ιδρύθηκε με αρχή τη σφαγή των Ελλήνων Ρωμιών. Έχυσαν το αίμα των Ελλήνων Μικρασιατών και απέσπασαν τα πλούτη τους. Στην Τουρκία δεν γνωρίζουν τι έχει συμβεί πριν από 100 χρόνια. Είναι ανάγκη να επαναστατήσουμε για τις αδικίες της ιστορίας.

Τι μαθαίνουν στην Τουρκία (σχολεία, οικογένεια) για τους Έλληνες; Το πρώτο πράγμα που μαθαίναμε στα σχολεία ήταν ότι οι Έλληνες είναι εχθροί μας και πως ο Μουσταφά Κεμάλ τους έριξε στην θάλασσα (9 Σεπτεμβρίου 1922). Οι λέξεις Έλληνας, απόγονοι Ελλήνων, ελληνόπουλο ακόμα και ο επιθετικός προσδιορισμός «ελληνικός» θεωρείται βρισιά στην τούρκικη γλώσσα. 19 Μαΐου είναι μια εθνική γιορτή για την Τουρκία, η ημέρα του πολέμου της ανεξαρτησίας. Είναι η ημέρα που ο Κεμάλ έκανε απόβαση στη Σαμψούντα και ξεκίνησε το σχέδιο της γενοκτονίας των ελληνικών πληθυσμών. Στο βιβλίο μου «Pontus gerçeği» (προφέρεται Πόντους κερτσεγί και σημαίνει η αλήθεια του Πόντου) εξηγώ με έγγραφα το πως ο Μουσταφά Κεμάλ πήγε με οργάνωση στη Σαμψούντα και ποιος ήταν ο ρόλος των Άγγλων. Δείχνω πώς έχυσαν αίμα ο Τοπάλ Οσμάν μαζί με τον διοικητή του κεντρικού στρατού τον Νουρετίν πασά.

Εσείς ποια γνώμη είχατε για την Ελλάδα και πότε συνειδητοποιήσατε ότι η ρίζα σας είναι ελληνική; Εγώ από μικρός ήξερα ότι έχουμε ελληνική ρίζα, δυστυχώς όμως δεν είχα γνώση της ιστορίας. Όταν ασχολήθηκα με αυτό το κομμάτι της ιστορίας, τότε απέκτησα πλήρη γνώση για το ποιος είμαι. Με τις αδικίες που είχαν γίνει πριν από 100 χρόνια με εκνεύριζε ακόμη περισσότερο και υπερασπίστηκα ακόμη πιο θαρραλέα την ταυτότητά μου.

Δεν αισθανόμουν πότε ως Τούρκος. Εγώ είμαι Έλληνας Πόντιος. Οι σχέσεις σας με τους Έλληνες πώς είναι; Η σχέση μου με τους Έλληνες είναι πολύ καλές. Ωστόσο, λόγω της γλώσσας δεν μπορώ να συνεννοηθώ… με εξαίρεση τους Έλληνες που ξέρουν τουρκικά και γερμανικά. Με αυτούς συνεννοούμαι ακόμα καλύτερα.

Φυλακιστήκατε για τις πολιτικές πεποιθήσεις. Πώς ήταν οι συνθήκες διαβίωσης εκεί; Στη φυλακή ήμουν εκτεθειμένος σε όλα τα είδη των ανθρωπίνων βασανιστηρίων. Βασανίστηκα ιδιαίτερα επειδή κατάγομαι από την Τραπεζούντα. Οι Τραπεζουνταίοι δεν πάνε κόντρα στο κράτος! Υπάρχει η κυριαρχία του τουρκικού εθνικισμού εκεί. Είναι γεγονός ότι έχουν χάσει την ταυτότητα τους οι άνθρωποι του Πόντου εδώ και 100 χρόνια. Αυτό συνέβη γιατί οι ελληνικοί πληθυσμοί, είτε γενοκτονήθηκαν, είτε απελάθηκαν κατά την ανταλλαγή. Δεν έμεινε κανείς τους πίσω. Όσοι απέμειναν στη πατρίδα ήταν μουσουλμάνοι ελληνόφωνοι, γι’αυτό και δεν συμπεριλήφθησαν στη λίστα των… ανταλλάξιμων της Συνθήκης της Λοζάνης. Οι ελληνόφωνοι που βίωσαν τη σφαγή, προσπάθησαν να γίνουν… καλύτεροι Τούρκοι, καλύτεροι μουσουλμάνοι, προκειμένου να επιζήσουν.

Εδώ και 100 χρόνια προσπαθούν να αποδείξουν στον εαυτό τους και στο κράτος αυτό το πράγμα. Λένε «Εμείς δεν είμαστε Έλληνες Πόντιοι». Αλλά αυτό δε φτάνει στο κράτος. Ακόμη διαχωρίζονται οι άνθρωποι του Πόντου. Στα ανέκδοτα οι άνθρωποι της Μαύρης Θάλασσας αποκαλούνται ανόητοι και χαζοί. Είναι γνωστό μάλιστα ότι τους κοροϊδεύουν για τη μύτη τους (όλως τυχαίως και στην Ελλάδα οι Πόντιοι δέχτηκαν τον ίδιο ρατσισμό). Θα σας δώσω και ένα ποδοσφαιρικό παράδειγμα, επειδή μου είπατε, ότι ασχολείστε με το αθλητικό ρεπορτάζ. Ανάμεσα στα συνθήματα των φιλάθλων των αντιπάλων ομάδων της Trabzonspor υπάρχει και ένα που αναφέρει: «Οι μπάσταρδοι των Ποντίων δεν μπορούν να μας εκφοβίσουν».

Σήμερα, είστε ευπρόσδεκτος στην Τουρκία; Εδώ και 13 χρόνια δε μπορώ να πηγαινοέρχομαι στην Τουρκία. Ειδικά με το βιβλίο που εξέδωσα με αντιμετωπίζουν ως προδότη της χώρας. Ακόμη και στην Ελβετία δέχομαι απειλές! Αν είχαν την δυνατότητα θα έκαναν τα πάντα για να με καταστρέψουν ακόμη κι εδώ που ζω.

Σε ποια φάση της ζωής σας πληροφορηθήκατε για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου; Για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου άκουσα για πρώτη φορά το 1991 (3 χρόνια πριν από την αναγνώρισή της από το ελληνικό Κοινοβουλιο), όταν προσπάθησα να πάρω πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα. Πίστευα εκείνα τα χρόνια πως κυριαρχούσε η ταξική πάλη και πως είναι σημαντική η πάλη για τον σοσιαλισμό. Έλεγα πως θα λύνονταν τα προβλήματα μετά την εγκατάσταση του σοσιαλισμού. Το 2007 πήρα πλήρη γνώση σχετικά με αυτό το θέμα.

Τι λένε στην Τουρκία για τη Γενοκτονία; Αυτό το θέμα άρχισε να συζητείται πρόσφατα στην Τουρκία. Οι λεγόμενοι αριστεροί και διανοούμενοι δεν μιλούν πολύ για αυτό. Μετά τη δολοφονία του Χραντ Ντινκ (ήταν διακεκριμένος Τούρκος, αρμενικής καταγωγής, δημοσιογράφος και συγγραφέας που δολοφονήθηκε το 2007), οι Αρμένιοι άνοιξαν τη συζήτηση για την Γενοκτονία (των Αρμένιων). Αλλά κάνεις δεν ανέφερε τίποτα για την Γενοκτονία των Ελλήνων. Οι Αρμένιοι των οποίων οι πρόγονοι είχαν σφαγιαστεί το 1915, από τους Οθωμανούς βγήκαν μπροστά και μίλησαν ανοικτά. Διανοούμενοι, αριστεροί και σοσιαλιστές άρχισαν να βγάζουν στην επιφάνεια το ζήτημα. Η συζήτηση για την Γενοκτονία των ελληνικών πληθυσμών όμως ήταν διαφορετική. Για τους Τούρκους σημαίνει ότι αυτό το ζήτημα πάει ενάντια στην τουρκική δημοκρατία και τους Κεμαλιστες, από τους οποίους δεν μπορούν να ξεφύγουν εδώ και 100 χρόνια οι σοσιαλιστές, οι διανοούμενοι και οι αριστεροί.

Είστε ένθερμος υποστηρικτής της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και γνωρίζουμε ότι διατηρείτε μία ιστοσελίδα που ενημερώνετε τον κόσμο για αυτήν! Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από την επαφή με τους ανθρώπους της Μαύρης Θάλασσας; Δημιουργήσαμε μια ιστοσελίδα η οποία ονομάζεται Devrimci Karadeniz (που σημαίνει Επαναστατική Μαύρη Θάλασσα). Σε αυτό το σάιτ δημοσιεύουμε άρθρα σχετικά με την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, με μερικούς φίλους από την Τραπεζούντα. Έφερε μεγάλη επιτυχία και συζητήθηκε πολύ. Τα άρθρα μου διαβάστηκαν και μεταφέρθηκαν σε χιλιάδες ανθρώπους. Έλαβα γράμματα από ελληνόφωνους της Τραπεζούντας, κατοίκους της Κερασούντας, της Σαμψούντας και από πολλές άλλες πόλεις με την ερώτηση «Εμείς είμαστε Πόντιοι;». Αυτήν την ερώτηση κάνουν μεταξύ τους εδώ και εκατό χρόνια οι οικογένειες της Μαύρης Θάλασσας. Θέλω να σας πω και κάτι το οποίο πραγματικά είναι σημαντικό.

Μεγάλη μερίδα ανθρώπων εξετάστηκε με DNA. Όλοι ήταν περίεργοι και θέλανε να μάθουν την ιστορία των προγόνων τους, των γιαγιάδων και των παππούδων τους. Με τα άρθρα που έγραψα, οι ίδιοι με τις ερωτήσεις που ρώταγαν βρέθηκαν σε άλλες απαντήσεις. Εγώ τους εξηγούσα με έγγραφα τις αδικίες που μας έκαναν πριν από εκατό χρόνια.

Πότε και υπό ποιες συνθήκες αποφασίσατε να γράψετε βιβλίο για τη Γενοκτονία; Μετά από κάποιες προσπάθειες που έκανα για όλο αυτό το θέμα αποφάσισα το 2010 να το κάνω βιβλίο. Άρχισα να διαβάζω τις οθωμανικές πηγές αλλά και αυτές της τουρκικής δημοκρατίας. Το βιβλίο μου δίνει μεγάλο βάρος σε αυτές τις πηγές. Ο κάθε ιστορικός που σκέφτεται λογικά και τις ερευνεί σωστά, ανακαλύπτει, ότι μιλούν ξεκάθαρα για αυτήν τη σφαγή. Είναι ορατό, ότι παραδέχονται τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Υπάρχουν μυστικές (κρυφές) συνομιλίες που πραγματοποιήθηκαν στο Κοινοβούλιο την τριετία 1920-1923 και οι οποίες δημοσιεύθηκαν σε βιβλίο το 1985. Εκεί υπάρχει ομολογία για την Γενοκτονία των Ποντίων.

Αυτά που έπαθαν οι Πόντιοι από τον Τοπάλ Οσμάν, τον Ιπσίζ Ρετζέπ, τον Τζεμίλ Τζαχίτ και πολλούς άλλους, μπορείτε να τα δείτε με έγγραφα στο βιβλίο. Τον Απρίλη του 2016 οργανώσαμε μία εκδήλωση στην Άγκυρα για την Γενοκτονία. Πολλοί ιστορικοί και ερευνητές συμμετείχαν σ’αυτήν την οργάνωση, κι εγώ συμμετείχα μέσω Skype. Μετά από 100 χρόνια και ειδικά στην πρωτεύουσα μια τέτοια δραστηριότητα αποτέλεσε ένα μεγάλο γεγονός.

Τί απήχηση είχε το «Pontus Gerçeği» στην Τουρκία; Θα υπάρξει ελληνική έκδοση; Η πρώτη έκδοση του βιβλίου μου βγήκε στην τουρκική αγορά τον Δεκέμβρη του 2016 και εξαντλήθηκε σύντομα. Οι διαφωνούντες ιστορικοί διάβασαν το βιβλίο μου, όμως μέχρι στιγμής δεν έδειξαν το θάρρος να με επικρίνουν. Διότι με τα δικά τους έγγραφα ανακάλυψα και θεμελίωσα την ύπαρξη Γενοκτονίας. Σε πολλά μέρη υπήρξαν απειλές από φασίστες, ενώ στις εφημερίδες γράφτηκε πως καθοδηγούμαι από την Ελλάδα. Υποστήριξαν επίσης ότι πληρώνομαι γι’αυτό, κάτι που προφανώς είναι γελοίο. Επιστημονικά κάνεις δεν μπορεί να με αμφισβητήσει, ούτε ιστορικοί, ούτε ακαδημαϊκοί. Οι Έλληνες φίλοι μου δεν έχουν διαβάσει ακόμη το βιβλίο μου. Υπάρχει συνεννόηση με εκδοτικό οίκο, προκειμένου να μεταφραστεί το βιβλίο (τη μετάφραση επιμελείται ο δικηγόρος Θεόδωρος Παυλίδης) και να κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα. Ελπίζω ότι θα δημοσιευτεί σε σύντομο χρονικό διάστημα στα ελληνικά.

Έχετε βιώσει πολλές κακουχίες λόγω των πεποιθήσεών σας. Οι αναγνώστες του newpost.gr θα ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τις πολιτικές συνθήκες στηνΤουρκία. Μπορείτε να μας κάνετε μία ανάλυση του πολιστικού συστήματός της; Σ’αυτή τη γη, όπου έζησαν Έλληνες και Αρμένιοι, σήμερα κυριαρχεί η τουρκική δημοκρατία, η οποία ιδρύθηκε συχρόνως με την καταστροφή των Ασσυρίων. Η διαδικασία εφαρμογής του πολυεθνικού προγράμματος (η Τουρκία αποτελείται από πολλές φυλές, άσχετες με το τουρκικό φύλο) είχε αρχίσει από τον σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β’, το 1876. Ο Αμπτούλ Χαμίτ είχε ανοίξει το πρώτο Κοινοβούλιο, όμως άντεξε μόνο για ένα μήνα. Τότε 300 χιλιάδες Αρμένιοι σκοτώθηκαν και το Σύνταγμα Hamidiye αποτέλεσε το εφαλτήριο της Νέας Τουρκίας. Για 33 χρόνια οι αντιφρονούντες είτε σκοτώνονταν είτε φυλακίζονταν. Το 1908 που ήταν στην εξουσία το τουρκικό εθνικιστικό κόμμα «Ένωση και Πρόοδος», δηλαδή οι Νεότουρκοι , το συγκεκριμένο σχέδιο εξόντωσης πέρασε στη δεύτερη φάση του, με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Η σφαγή των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας ήταν το τελευταίο σχέδιο, το οποίο ολοκλήρωσε ο Μουσταφά Κεμάλ. Μία λεπτή εννοιολογική γραμμή χωρίζει τον Αμπντούλ Χαμίτ από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλιστές. Όλοι είναι ίδιοι.Ποια είναι η γνώμη σας για τον Ερντογάν; Σήμερα που κυριαρχεί ο Ερντογάν, μπορώ να πω, ότι είναι τόσο οθωμανός ισλαμιστής όσο και κεμαλιστής, να μην αμφιβάλλει κάνεις γι’αυτό. Η Τουρκία, επειδή είναι παράνομο κράτος εδώ και 100 χρόνια, στέκεται με βάση την επιβολή της βίας. Γι’αυτό είναι αντιδημοκρατικό κράτος.

Δημοκρατία σημαίνει το τέλος της κυβέρνησης της Τουρκίας. Στα πρώτα χρόνια της εξουσίας του Ερντογάν, αυτοί που τον έλεγαν «δημοκράτη» και «αντικεμαλιστή» συνειδητοποίησαν σύντομα ότι είχαν λάθος αντίληψη. Και αυτός όπως οι προηγούμενοι κυβερνήτες προσπαθεί να επεκτείνει τη διάρκεια της θητείας του, χρησιμοποιώντας τη βία. Η διαφορά του μεταξύ των εθνικιστών κεμαλιστών είναι πως είναι και ισλαμιστής κεμαλιστής. Ο Μουσταφά Κεμάλ, πολλά χρόνια πριν πάρει την εξουσία, έκανε ισλαμιστική προπαγάνδα.

Η επιβολή της εξουσίας στην τουρκική δημοκρατία έχει βάση το ισλάμ και τον τουρκισμό. Το 1990 σε διάφορες κούρδικες πόλεις χιλιάδες άνθρωποι φυλακίστηκαν και χάθηκαν (πέθαναν). Εκατοντάδες αντίπαλοι (αντιφρονούντες) δολοφονήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα. Ο Ερντογάν δεν ήταν στην εξουσία εκείνη την εποχή. Τώρα όμως κάνει το ίδιο που έκανε τότε ο Αμπντούλ Χαμίτ, ο Μουσταφά Κεμάλ και ο Ισμέτ Ινονού. Σήμερα