Η μοίρα των ιθαγενών

Το σχέδιο του διπλού νομίσματος είναι ριψοκίνδυνο, επειδή το GEURO θα μπορούσε να γκρεμιστεί στην άβυσσο, μαζί με την ελπίδα για το τέλος της κρίσης – οπότε θα απέμενε μόνο το τελικό στάδιο: η χρεοκοπία, το GREXIT και η πρωσική δραχμή...

«Σύμφωνα με το νέο υπουργό οικονομίας, η εισαγωγή ενός παράλληλου, δεύτερου νομίσματος που είχε προτείνει αρχικά (2012) ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της πιο διεφθαρμένης τράπεζας του πλανήτη, της Deutsche Bank, με τις ευχές του κ. Σόιμπλε, δεν συνιστά τον προθάλαμο της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα – υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι, θα δρομολογούταν με τον κατάλληλο τρόπο.

Ο ίδιος έχει υιοθετήσει την ιδέα των Γερμανών το 2013 όπου ανέφερε ότι, η εναλλακτική ενός καλά σχεδιασμένου προγράμματος παράλληλου νομίσματος, εάν εφαρμοσθεί με το σωστό τρόπο, όπως θα ήταν οι πληρωμές φόρων μέσω αυτού (το ανώτατο κατά 20%), θα μπορούσε να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της οικονομίας – ενώ η ΕΚΤ δεν θα το απέρριπτε, εάν τηρούνταν ορισμένες προϋποθέσεις.

Βέβαια το νέο νόμισμα (GEURO) δεν θα χρησιμοποιούταν για την πληρωμή των δανειστών, δεν είναι άλλωστε ανόητοι, αλλά για την εξόφληση των μισθών και των συντάξεων του δημοσίου με τη μορφή χρεογράφων – ενώ η υπόλοιπη αγορά θα το αποδεχόταν ως μέσο συναλλαγών, επειδή θα είχε τη δυνατότητα να εξοφλεί με αυτό τους φόρους και τα χαράτσια που της επιβάλλονται με καταιγιστικό ρυθμό.

Εκείνη την εποχή πάντως η γερμανική οικονομική εφημερίδα «Handelsblatt» είχε γράψει τα εξής: «το σχέδιο του διπλού νομίσματος είναι ριψοκίνδυνο, επειδή το GEURO θα μπορούσε να γκρεμιστεί στην άβυσσο – μαζί με την ελπίδα για το τέλος της κρίσης, οπότε θα απέμενε μόνο το τελικό στάδιο: το GREXIT και η δραχμή«.   

Ο νέος υπουργός τώρα συνεχίζει να τάσσεται υπέρ του διπλού νομίσματος (πηγή), ενώ είναι της άποψης ότι, θα καταπολεμηθεί η ανεργία με ένα πρόγραμμα δημιουργίας θέσεων εργασίας στο δημόσιο, συνολικού κόστους 7,5 δις € – με αξιοπρεπείς μισθούς των 586 € μηνιαία, χρηματοδοτούμενο κατά 50% από το GEURO. Άρα οι δουλοπάροικοι θα εισέπρατταν 293 GEURO και 293 EUROμηνιαία, οπότε η Ελλάδα θα κατάφερνε να ξεφύγει από την κρίση και να επιστρέψει σε μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης (πηγή) – με το μαγικό γερμανικό ραβδί του δεύτερου νομίσματος«.

.

Άποψη

Όπως εύκολα συμπεραίνεται, η Ελλάδα οδηγείται πλέον στην κατεύθυνση της πρωσικής δραχμής (ανάλυση), «προσλαμβάνοντας κατ’ εντολή» τους κατάλληλους ανθρώπους – μεταξύ των οποίων τον κύριο στο υπουργείο οικονομίας που δήλωσε ότι (πηγή), «δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη λύση, από το να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα των δανειστών«.

Είναι φυσικά δύσκολο να κατανοήσει κανείς πώς είναι δυνατόν να αποτελεί λύση το ίδιο το πρόβλημα, τα μνημόνια δηλαδή, αφού έχει πια τεκμηριωθεί από τους πάντες ότι, είναι καταστροφικά για την οικονομία (ανάλυση) – συνεχίζοντας να απορούμε με την τρομακτική σιωπή των αμνών που επικρατεί στη χώρα μας, παρά το ότι δεν υπάρχει κανένας που να μη συνειδητοποιεί ότι, οδηγούμαστε στο γκρεμό.

Αρκετοί Έλληνες βέβαια θεωρούν πως δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση, εκτός από το σκύψιμο του κεφαλιού και την υποταγή στις δυνάμεις κατοχής, οι οποίες κατ’ ευφημισμό και μόνο αποκαλούνται «δανειστές» – κάτι που μάλλον συμμερίζεται ο πρωθυπουργός μετά τη δολοφονία της ελπίδας εκ μέρους του, καθώς επίσης ο νέος υπουργός οικονομίας.

Όπως ισχυρίζονται πάντως οι Έλληνες, «δώσαμε τη δυνατότητα σε όλα τα κόμματα που υπάρχουν για να κυβερνήσουν τη χώρα, φτάνοντας πλέον στο τελευταίο – το οποίο ήταν μία ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση, συγκριτικά με τα προηγούμενα. Επομένως, έχουμε κάνει το καθήκον μας και δεν έχει το δικαίωμα να μας κατηγορεί κανείς«.

Εν τούτοις, είναι αδύνατον να μην καταλαβαίνουν ότι, δεν μπορεί να θεωρηθεί αντίσταση ή/και διαμαρτυρία η αλλαγή των αναλώσιμων ασφαλώς κυβερνήσεων που τοποθετούν οι «δανειστές», κατά το παράδειγμα της κατοχής του 1940, για να επιβάλλουν τη θέληση τους – όπως θα ήταν, για παράδειγμα, η αποχή όλων των Ελλήνων για μία εβδομάδα από τους χώρους εργασίας τους, οι μαζικές ειρηνικές διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις, η άρνηση πληρωμών στο δημόσιο για ένα μήνα κοκ.

Συμπεραίνει λοιπόν κανείς πως ναι μεν το καταλαβαίνουν, αλλά δεν θέλουν να χάσουν την ησυχία και τη βολή τους, έχοντας επί πλέον κυριευθεί από έναν ανείπωτο φόβο – ο οποίος πια κυριαρχεί στη καρδιά και στο νου τους, παραλύοντας κάθε υγιή αντίδραση εκ μέρους τους.

Εάν όμως δεν αποτινάξουν αυτό το φόβο, συνεχίζοντας να ανέχονται τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τη λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας τους, την υπεξαίρεση του τραπεζικού τους συστήματος, την κατάρρευση του κοινωνικού τους κράτους, τον αφελληνισμό των νησιών τους, τη μαζική φυγή των παιδιών τους (γράφημα), τη νομή της εξουσίας από τις πάσης φύσεως συμμορίες των «δανειστών», το διπλό νόμισμα σύντομα και αμέσως μετά την πρωσική δραχμή, τότε θα είναι άξιοι της μοίρας τους – αποτελώντας πράγματι τη μεγάλη ντροπή της Ευρώπης.

Επεξήγηση γραφήματος: Ελληνες που μετανάστευσαν στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια της κρίσης, ανά χώρα

.

Ολοκληρώνοντας λυπάμαι που αρχίζω να πιστεύω και εγώ πως ίσως πράγματι δεν είμαστε Έλληνες έχοντας συλλογικά αποχαυνωθεί και περιμένοντας μοιρολατρικά να χάσουμε τα πάντα – ενώ πιστεύουμε σαν ανόητοι πως εμείς φταίμε για τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα λόγω Τουρκίας που αύξησαν το χρέος μας, για τους Ολυμπιακούς αγώνες που μας φόρτωσαν ακόμη περισσότερα χρέη και για τον ανόητο υπουργό οικονομικών που εγγυήθηκε για τις τράπεζες, ενώ δεν πρόσεξε καν τη μαζική λήξη των ομολόγων το 2010.

Επί πλέον μας έκαναν να πιστεύουμε πως εμείς φταίμε για τον ανίκανο πρωθυπουργό που προκήρυξε εκλογές εν μέσω της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, εκτοξεύοντας τα ελλείμματα στα ύψη, για τον επόμενο που θεώρησε σωστό να μας παραδώσει στο ΔΝΤ κατηγορώντας μας δημόσια ως αθεράπευτα διεφθαρμένους, καθώς επίσης για εκείνον που ανέτρεψε την κυβέρνηση και υποσχέθηκε να συγκρουσθεί με την Τρόικα, χωρίς κανένα σχέδιο – οπότε, αγνοώντας παράνομα το δημοψήφισμα, πρόδωσε τρομοκρατημένος την πατρίδα του, επιβαρύνοντας την παράλληλα με σχεδόν 100 δις €.

Εν τούτοις, όσο και αν τα σφάλματα του παρελθόντος δεν είναι δικά μας, ανήκοντας μετά το 2010 εξ ολοκλήρου στην Τρόικα που μας κατέστρεψε με την πολιτική που επέβαλλε, τα σημερινά οφείλονται ασφαλώς σε εμάς – αφού ανεχόμαστε σαν τα πρόβατα τα πάντα, χωρίς καμία απολύτως αντίδραση. Επομένως, η τιμωρία που θα υποστούμε, η οποία μόλις τώρα ξεκινάει, θα είναι εύλογη – ενώ δυστυχώς θα επιβαρύνει πολλές γενιές Ελλήνων, οι οποίες δεν θα έχουν τη χαρά να ζουν σε μία ελεύθερη χώρα, επειδή εμείς θα τους την έχουμε στερήσει.

ΥΓ: Ο νέος υπουργός οικονομικών αρνήθηκε σήμερα την πρόθεση υιοθέτησης ενός διπλού νομίσματος – κάτι που όμως δεν συμφωνεί με την πρόσφατη ανάλυση του (Σεπτέμβριος 2016, σελ. 10 και 11, πηγή), στην οποία αναφέρεται ακριβώς αυτό το σενάριο (2). Τον πιστεύουμε αλήθεια;