Που είναι η πατριωτική αριστερά; Κλείνουν όπως-όπως το Κυπριακό: Λύση χωρίς επιστροφή και ο σώζων εαυτόν σωθήτω!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης με τον κατοχικό ηγέτη κ. Μουσταφά Ακιντζί, και τον κ. 'Αιντα. ΚΥΠΕ, ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Του Άρη Πετάση....

Έχει δίκαιο ο έγκριτος νομικός σύμβουλος του προέδρου (της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη) πως δεν θα υπάρχει επιστροφή μετά που θα...
καταλήξουμε σε λύση. Παρόλο που άργησε να φέρει στο φως αυτή την αλήθεια, η ενέργεια του ήταν ευεργετική για την Κύπρο.

Αναφέρθηκα σε πολλά άρθρα μου στο θέμα διακυβέρνηση γιατί το θεωρώ ζήτημα ζωής και θανάτου εφόσον με την προτεινόμενη λύση οι έννοιες: δημοκρατία, πολίτης, Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ), πλειοψηφία, κοκ θα πάψουν να ισχύουν στη πράξη. Τη θέση τους θα πάρουν οι λέξεις: ισότιμες συνιστώσες πολιτείες, βέτο, ξεχωριστές πλειοψηφίες, αδιέξοδα, αποσταθεροποίηση, αβεβαιότητα, ανασφάλεια και παράλυση, με το 82% να ισούται με το 18%.

Οπότε αλλάζουν και οι κανόνες αριθμητικής! Το 82% δεν θα έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να αποφασίζει, εκτός εάν του το επιτρέψει το 18% .  Με αυτή τη λύση η μαζική φυγή από την Κύπρο θα είναι μη αναστρέψιμη.  Τα εκατομμύρια Χριστιανών του Λιβάνου μετανάστευσαν όχι γιατί κάποιος τους έδιωξε αλλά γιατί δεν άντεξαν την ακυβερνησία. Ακόμη και η σημερινή βία στον Λίβανο οφείλεται ακριβώς στην ανυπαρξία κυβέρνησης. Το ίδιο και με τα εκατομμύρια Βοσνίων που έφυγαν από την χώρα τους. Οι ευρωπαίοι της Αιγύπτου εγκατέλειψαν την χώρα χωρίς να εκδιωχτούν—απλώς δεν άντεξαν την αβεβαιότητα.  Οι Έλληνες της Πόλης, Ίμβρου και Τενέδου έφυγαν επειδή τους έγινε ο βίος αβίωτος.  Από 25% του πληθυσμού οι Χριστιανοί της Τουρκίας τώρα είναι μόνο 0.5%.  Χωρίς αξιόπιστη δημοκρατική διακυβέρνηση δεν μπορεί να υπάρξει κράτος ασφάλειας και σταθερότητας—έχω και προσωπικά βιώματα από τέτοιες χώρες.

Το γραπτό κείμενο συγκλίσεων Ντάουνερ (30.04.2013) αναφέρει ότι: «θα λειτουργεί προεδρείο/presidency» που θα αποτελείται από «πρόεδρο» και «αντιπρόεδρο» με δικαίωμα στον αντιπρόεδρο να ακυρώνει τις αποφάσεις του προέδρου. Χωρίς την συμφωνία των Τούρκων ο πρόεδρος δεν θα μπορεί να κάνει βήμα. Στην πράξη πρόεδρος και αντιπρόεδρος θα είναι ένα και το αυτό: μια οντότητα εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη όπου ο αντιπρόεδρος θα μπορεί να παραλύσει το κράτος. Η αναφορά σε Ε/Κ πρόεδρο αποτελεί παραπλάνηση και προπαγάνδα γιατί στην ουσία δεν θα υπάρχει πρόεδρος.

Σε συζήτηση πρόσωπο-με-πρόσωπο ρώτησα πρώην πρόεδρο της ΚΔ να μου εξηγήσει γιατί η επιμονή του στο περιουσιακό, εδαφικό και εγγυήσεις και όχι στην δημοκρατική διακυβέρνηση χωρίς την οποία γινόμαστε non-citizens/μη-πολίτες και η Κύπρος non-country. Μου απάντησε, «ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος [τώρα μακαρίτης] επιμένει, ‘πάρτε όσο έδαφος μπορείτε και άστε τα άλλα’.»  Τον ρώτησα,  «εφόσον δεν θα έχουμε κράτος προς τι το έδαφος αφού σιγά-σιγά θα εγκαταλείψουμε την Κύπρο;» Προχώρησα, «εμπιστεύεσαι άνθρωπο που το 1959/60 μας έλεγε να δεχτούμε Τουρκικές εγγυήσεις γιατί ήταν κάτι το τυπικό/αθώο; Ποιαν αξιοπιστία έχει η κρίση όποιου πολιτικού λέγει τέτοια πράγματα;»

Σε άλλη πρόσωπο-με-πρόσωπο συνάντηση με έναν από τους τρεις ίσως κυριότερους  παίκτες στο εθνικό μας θέμα ο συνομιλητής μου ανάφερε, «εγώ δεν δέχομαι να πάρουν οι Τούρκοι πάνω από το 25% του εδάφους.» Απάντησα, «τι θα κάνουμε το έδαφος εφόσον θα καταλυθεί το κράτος, θα αποφασίζουν οι Τούρκοι και η μια κρίση θα διαδέχεται την άλλη μέχρι διάλυσης;»

Η σύγκλιση Ντάουνερ για το συνεταιρικό Υπουργικό Συμβούλιο λέει: «Οι αποφάσεις της πλειοψηφίας θα ισχύουν εφόσον λάβουν μέρος στην ψηφοφορία τουλάχιστον δύο υπουργοί από κάθε κοινότητα με έναν τουλάχιστον από κάθε κοινότητα να συμφωνά με την πλειοψηφία.» Δηλαδή, το υπουργικό συμβούλιο θα παραλύει εφόσον: α.) δεν ψηφίσουν οι Τούρκοι, ή β.) εφόσον κανένας Τούρκος δεν  συμφωνεί με την πλειοψηφία. Το δε αδιέξοδο «θα λύεται από  ξένον κυβερνήτη/δικαστή» ή με καταφυγή στα ζάρια [τελευταία έκδοση λύσης αδιεξόδων!] Δηλαδή: ή θα κάνουμε αυτό που θα θέλουν οι Τούρκοι ή θα μας παραλύουν το κράτος με την μια κρίση να διαδέχεται την άλλη και εμείς σταθερά επί ξύλου κρεμάμενοι.