«Aπό το 1978 αγόρι μου είμαι βιοτέχνης. Κάποτε απασχολούσα 8 άτομα. Πλέον έχω μείνει μόνος μου. «Εγώ και η κατάρα μου». Ο τζίρος είναι μειωμένος 80%-90% περίπου. Και έχω και τις οφειλές προς τον ΟΑΕΕ. Πάνω από 20.000 ευρώ. Αν δεν χρωστούσα τόσα, πίστεψε με, θα είχα βγει στην σύνταξη. Λόγω χρέους όμως, κάθομαι αναγκαστικά. Και εδώ είναι το τραγικό της υπόθεσης:...
Όσο κάθομαι, τόσο πιο πολύ χρεώνομαι. Κάθε μέρα που έρχομαι για δουλειά… «μπαίνω» όλο και πιο μέσα. Δεν υπάρχει πάτος σε αυτό το βαρέλι. Δεν ξέρουμε καν που βρίσκεται ο πάτος. Εδώ και 7 χρόνια βιώνουμε ένα μαρτύριο. Όλοι οι πελάτες έχουν «εξαφανιστεί». Ακόμη και από την χονδρική έχουν «κάνει φτερά». Δυστυχώς, όλοι αγοράζουν είτε κινέζικα, είτε τούρκικα. Κανείς δεν προτιμά πια τα ελληνικά προϊόντα. Όσον αφορά τα δήθεν κέρδη μου…απλά δεν υπάρχουν. Καμία σχέση με τις παλιές, καλές εποχές. Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψουν αυτό που ζουν οι βιοτέχνες. Τι μπορώ να κάνω; Να πάω σε άλλη δουλειά στα 60 μου; O κόσμος παζαρεύει διαρκώς για τις τιμές…Πρόσφατα, συνέβη κάτι απίστευτο. Ήρθε ένας τύπος, στον οποίο είχαν κάνει δώρο δύο πουκάμισα από το κατάστημα μου. Μου τα επέστρεψε, χωρίς να έχουν κάποιο πρόβλημα, και μου ζήτησε…να του δώσω πίσω τα λεφτά. Έφερε δηλαδή το δώρο…και ζήτησε χρήματα. Εκεί έχουμε φτάσει. Δεν «υπάρχουμε» πια ως επαγγελματίες. Κάποτε είχαμε προσωπικό, κέρδη, καλή ψυχολογία. Σήμερα…δεν μας έχει απομείνει τίποτα. Φταίμε και εμείς βέβαια. Βλέπαμε την θάλασσα και την περνούσαμε…για κάμπο. Έπρεπε να είμαστε πιο προσεκτικοί με τις αγορές μας, με τις πωλήσεις, με τους πελάτες. Χάθηκαν πολλά λεφτά. Μην μου θυμίζεις πάντως τα «πιστόλια» που έφαγα, γιατί είναι μια πολύ «πονεμένη» ιστορία. Εκεί και αν δεν χάθηκαν…χρήματα. Φταίνε όμως και οι πολιτικοί μας γιατί δεν μας κοίταξαν, δεν ενδιαφέρθηκαν για την Ελλαδίτσα. Κοιτούσαν μόνο την πάρτη τους. Και δεν έχει σημασία αν ήταν κυβέρνηση ή αντιπολίτευση. Όταν ένας πολίτης χρωστά μια κλήση, και 20 χρόνια να περάσουν, το πρόστιμο θα τον «ακολουθεί» και θα πρέπει κάποια στιγμή να το πληρώσει. Αν είσαι πολιτικός όμως, τα αδικήματα σου παραγράφονται. Σε ποια δικαιοσύνη και σε ποια ανάπτυξη να ελπίζουμε; Ευτυχώς που δεν έχω τα παιδιά μου μαζί, να «βασανίζονται» και αυτά…Ευτυχώς που έχουν τις δικές τους δουλειές και όχι του πατέρα τους…» υποστηρίζει απογοητευμένος στο bangladeshnews.gr, o Βασίλης Στρατής, ιδιοκτήτης βιοτεχνίας πουκαμίσων.
ΒΙΟΤΕΧΝΙΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΟΥΚΕΤΑ…ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΥΧΑ!!
ΚΑΘΕ ΠΕΡΣΙ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΚΑΘΕ ΦΕΤΟΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. ΗΔΗ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΒΙΟΤΕΧΝΕΣ «ΟΡΘΙΟΙ», ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΡΑΜΕ ΣΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΧΕΡΙΟΥ…
«Η κίνηση είναι μηδενική. Είμαι εδώ από το 2010. Μέχρι και το 2012 υπήρχε μια υποτυπώδης κίνηση, κάτι γινόνταν. Σήμερα όμως…κατρακύλα. Οι τζίροι μας έχουν μειωθεί στο μισό και βάλε. Όλα είναι εναντίον μας. Είχα πολλούς πελάτες από την Κύπρο, που άφηναν λεφτά, αλλά πλέον προτιμούν τα κινέζικα. Ο ανταγωνισμός που δεχόμαστε από εκεί είναι ανελέητος. Περνάω όλη την ημέρα μου στο μαγαζί. Την μια μέρα κάτι μπορεί να κινηθεί, να μπουν κάποια ευρώ στο ταμείο…και τις επόμενες τρεις ημέρες να μην πατήσει πελάτης. Και δεν είμαι μόνο εγώ έτσι, όλοι οι βιοτέχνες τα ίδια λούκια τραβάνε. Αν σκεφτεί κανείς μάλιστα, πως το σύνολο των υπαλλήλων των βιοτεχνιών έχει απολυθεί, μάλλον είμαι πολύ τυχερή που διατηρώ ακόμη την δουλειά μου. Πουλάμε ρούχα γάμου. Αν και την περίοδο αυτή, την περίμενα πιο «ανεβασμένη», είναι πολύ υποτονικά τα πράγματα. Απευθυνόμαστε σε συνταξιούχους κυρίως. Σήμερα το πρωτοσέλιδο εφημερίδας έγραφε: «12 καρφιά για τους συνταξιούχους». Υπάρχει περίπτωση να το διαβάσει κάποιος συνταξιούχος αυτό και να έρθει να ψωνίσει; Έχουν κοπεί μισθοί, συντάξεις, ο κόσμος έχει «βουλιάξει» στην ανασφάλεια και τον φόβο. Αν του περισσέψει έστω και ένα ευρώ, θα κοιτάξει να το βάλει στην άκρη ή να αγοράσει φαγητό. Δεν θα αγοράσει ρούχα. Ακόμη και αν μπουν στο μαγαζί, θα «παζαρέψουν» σαν τρελοί. Αυτοί κανονίζουν τις τιμές, όχι εγώ. Προκειμένου να τους χάσεις, υποκύπτεις στις πιέσεις και στις… «εκπτώσεις» τους. Η λιανική πάντως, όσον αφορά τις τιμές, έγινε χονδρική! Φοβάμαι μην κλείσει η επιχείρηση στην οποία εργάζομαι και μείνω χωρίς δουλειά. Όταν βλέπω τόσα μαγαζιά παρατημένα, με πιάνει κατάθλιψη. Στην Μαρτίου, εκεί που μένει η μητέρα μου, τα λουκέτα είναι απανωτά. Τα ίδια και χειρότερα στους Αμπελόκηπους που μένω εγώ…» δηλώνει η υπάλληλος βιοτεχνίας ρούχων, Βαρβάρα Βασιλειάδου. Τα δύο της παιδιά και ο άνδρας της είναι άνεργοι.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ
Αναρτήσεις
την ωρα που κλεινει μια ελληνικη βιοτεχνια ρουχισμου και υποδηματων πισω απο την αλλη (καθημερινα δεκαδες μικρες βιοτεχνιες και ο κοσμος οδηγειται στην ανεργια)ξεφυτρωνουν σαν τα μανιταρια επιχειρησεις κατασκευης ενδυματων ιδιοκτησιας αλλοδαπων οπου απασχολουν κατα 100% αλλοδαπους ειτε αυτοι ειναι παρανομοι ειτε ανασφαλιστοι ειτε ''νομιμοποιημενοι''(εδω γελαμε),
ΑπάντησηΔιαγραφήτα προστιμα που επιβαλλουν ειναι της πλακας και θα πρεπει να αυξηθουν σημαντικα αλλα δεν φτανουν θα πρεπει επιπλεον αν ειχαμε σοβαρο κρατος:καταναγκαστικη εργασια(τουλαχιστον 10 χρονια) και η βιοτεχνια περναει στο κρατος και μεταπωλειται(εστω και σε συμβολικη τιμη) γρηγορα σε ιδιωτη που θελει να τη δουλεψει σωστα,το δημοσιο ετσι θα ωφεληθει διπλα το ιδιο και ο ελληνας εργαζομενος ή να διοχετευτει ο εξοπλισμος της βιοτεχνιας σε ελληνικα νοικοκυρια οπου θα εργαζονται με συστημα φασον
i)μια λύση για τέτοιου είδους μικρές βιοτεχνίες ρούχων θα μπορούσε να είναι και η διοχέτευση του εξοπλισμού στα νοικοκυριά όπου θα δέχονται παραγγελίες και όπου ουσιαστικά ο εργαζόμενος θα έχει το όφελος και να εργάζεται μέσα από το σπίτι του και με μεγαλύτερο μεροκάματο αφού ο εργοδότης δεν θα έχει πλέον να πληρώνει ενοίκιο, έξοδα λειτουργίας των κτιρίων κλπ...... Υπάρχουν χιλιάδες Ελληνίδες ράπτριες από όλη την Ελλάδα όπου θα μπορούσαν με αυτόν τον τρόπο i) να απολαμβάνουν και να βγάζουν ένα πολύ καλό μεροκάματο ιι) να ενισχύουν το εισόδημα τους που βγάζουν από άλλες δουλειές εάν δεν θέλουν να ράβουν σε καθημερινή βάση αλλά μόνο λίγες ώρες / μέρες μέσα στην εβδομάδα και iii) να αυξάνεται το ωρομίσθιο τους σε περίπτωση που διαθέτουν οι ίδιες τον εξοπλισμό, όπως συμβαίνει κατά πλειοψηφία αφού σχεδόν κάθε νοικοκυριό διαθέτει και από μια ραπτομηχανή
ΕΠΙΠΛΕΟΝ(αφορά και γενικότερα όχι μόνο στην συγκεκριμένη περίπτωση):
ii)Ισχυρά και σοβαρά αντικίνητρα προκειμένου οι επιχειρήσεις να μην προσλαμβάνουν αλλοδαπούς π.χ.υψηλότερη φορολογία / υψηλότερες εισφορές/ υψηλότερα δημοτικά τέλη/περισσότερα ένσημα,επιβολή γλωσσικών κριτηρίων κλπ….. Σήμερα, αν είναι δυνατόν, γίνεται ακριβώς το αντίθετο επιδοτούνται επιχειρήσεις προκειμένου να προσλάβουν αλλοδαπούς. Άλλη λύση δεν υπάρχει.Αυτή η πρόταση πρέπει να εφαρμοστεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα,σε διαφορετική περίπτωση τελειώσαμε. Ταυτόχρονα και οι υποχρεώσεις των αλλοδαπών απέναντι στην πολιτεία να είναι τόσο υψηλές ώστε να μην μπορούν να σταθούν πουθενά όρθιοι ( σήμερα γίνεται ακριβώς το αντίθετο). Μόνο έτσι θα χάσουν τις άδειες παραμονής-εργασίας τους και θα ξεκινήσουν άμεσα μαζικές απονομιμοποίησεις,όπως επίσης θα πρέπει να κοπούν άμεσα και όλων των ειδών τα επιδόματα (π.χ. οικογενειακά επιδόματα ,επίδομα θέρμανσης, επίδομα ανεργίας,δωρεάν υγεία-παιδεία κλπ …),ώστε ο συνδυασμός όλων των παραπάνω να οδηγήσουν και να καταλήξουν σε μαζικές απονομιμοποιήσεις.
iii)οριστική κατάργηση του επιδόματος ανεργίας και αντικατάστασή του με επίδομα εργασίας , στον μισθό της εργασίας θα προστίθεται το συγκεκριμένο επίδομα .Όσο πιο βαριά είναι η εργασία, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το επίδομα εργασίας.
iv)ισχυρά κίνητρα για εσωτερική μετανάστευση των επιχειρήσεων με υψηλό ποσοστό αλλοδαπών εργαζομένων σε περιοχές με υψηλό ποσοστό ανεργίας Ελλήνων εργαζομένων.
...συνεχεια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Θράκη τούρκοι επιχειρηματίες περιμένουν να πέσουν σαν τις ακρίδες και να αγοράσουν κλειστά εργοστάσια σε διάφορες βιομηχανικές ζώνες της Θράκης, ενώ υπάρχουν ολόκληρες βιομηχανικές ζώνες σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας (αττική,βοιοτία κλπ...), όπου ο έλληνας εργαζόμενος είναι είδος προς εξαφάνιση. Θα μπορούσαν λοιπόν πάρα πολλά εργοστάσια να μεταφερθούν στη Θράκη για παράδειγμα.
Πρόσφατα στην τηλεόραση έδειξε ένα ρεπορτάζ όπου Ελληνίδες ράπτριες από τη Μακεδονία να έχουν μεταναστεύσει στη Βουλγαρία, καθώς είχαν κλείσει όλες οι βιοτεχνίες στην περιοχή τους και δεν έβρισκαν πλέον εργασία. Δεν θα μπορούσαν για παράδειγμα να δημιουργηθούν βιοτεχνικά πάρκα στη Μακεδονία και να μεταφερθούν σε αυτά βιοτεχνίες π.χ. από την Αθήνα που απασχολούν λαθρομετανάστες; Όπως δεν έχουμε την πολυτέλεια να μεταναστεύουν στο εξωτερικό έλληνες επιστήμονες , άλλο τόσο δεν έχουμε την πολυτέλεια να μεταναστεύουν στο εξωτερικό εξειδικευμένοι εργάτες και εργαζόμενοι. Μια ιδέα θα ήταν επίσης να δημιουργηθούν συγκεκριμένες βιομηχανικές και βιοτεχνικές ζώνες στις περιοχές των συνόρων, όπου θα μπορούσαν έτσι να τονωθούν και πάλι οι περιοχές αυτές και αν χρειαζόμαστε αλλοδαπούς θα μπορούν να έρχονται από τις γειτονικές χώρες να εργάζονται και να επιστρέφουν τις πατρίδες τους, με τον τρόπο αυτόν θα αποφύγουμε τον εποικισμό της Ελλάδας.