Η αποφυγή των εθνικών θεμάτων αποτελεί συνταγή συντριπτικής εθνικής ήττας. Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής

Κοραντής: «Αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της Τουρκίας κι έτσι δίνουν στην Άγκυρα το «δικαίωμα» να αυξάνει ποσοτικά και ποιοτικά τις προκλήσεις της, οδηγώντας σε μία ελληνοτουρκική σύγκρουση» Η έλλειψη εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, είναι βασικός παράγοντας που οδηγεί την χώρα σε εξελίξεις διόλου ευχάριστες...  

Με μεγάλη επιτυχία, μέσα σε μια κατάμεστη αίθουσα στο κτήριο "Κωστής Παλαμάς" του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, το βράδυ της 15/10/2014πραγματοποιήθηκε μία ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση - Ημερίδα του "Διπλωματικού Κύκλου". 
Τις εργασίες της Ημερίδας συντόνισε ο Πρέσβυς ε.τ. κ. Γιάννης Γεννηματάς.
Κεντρικοί ομιλητές της θεματικής ενημερωτικής εκδήλωσης (με τη σειρά που τους εδόθη ο λόγος) ήταν: 

• Ο Μάνος Μεγαλοκονόμος, πρέσβης επί τιμή, πρώην προϊστάμενος της υπηρεσίας σχεδιασμού πολιτικής του υπουργείου Εξωτερικών, του οποίου η εισήγηση είχε τίτλο«Το φαινόμενο της επιτάχυνσης στις διεθνείς εξελίξεις».
• Ο πρώην πρεσβευτής της Ελλάδας στην Τουρκία και πρώην διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ), πρέσβης επί τιμή Ιωάννης Κοραντής, του οποίου η εισήγηση είχε τίτλο «Ελληνοτουρκικές Σχέσεις - Ελληνική Θράκη».
• Ο πληρεξούσιος υπουργός επί τιμή και πρώην πρέσβης της Ελλάδας στην Ουκρανία, Χάρης Δημητρίου. Η εισήγησή του είχε τίτλο «Η ουκρανική κρίση».
• Τέλος, «Η γενικότερη διεθνής θέση της Ελλάδος», ήταν ο τίτλος της ομιλίας τουπρέσβη επί τιμή Κωνσταντίνου Πολίτη.

Ακολούθησαν ερωτήσεις από το κοινό και αναπτύχθηκε ενδιαφέρων διάλογος επί μακρόν...

Θα θέλαμε όμως να αναφερθούμε σε κάτι το οποίο εμείς το θεωρούμε ύψιστη Τιμή και νιώθουμε πραγματικά υπερήφανοι για το γεγονός ότι σε μια σημαντική εκδήλωση που συμμετείχαν πολλοί σημαντικοί και αξιόλογοι άνθρωποι, κορυφαίοι Διπλωμάτες που εκπροσώπησαν τη χώρα μας επάξια σε δύσκολα πόστα αλλά και σε διεθνή Φόρα, ένας εκ των κορυφαίων Διπλωματών μας, ο πρώην Βουλευτής Επικρατείας, πρώην Διοικητής ΕΥΠ (επί μία πενταετία περίπου) και Πρεσβευτής της χώρας μας στη σημαντικότερη των Πρεσβειών μας την Άγκυρα, Πρέσβυς ε.τ. κ. Ιωάννης Κοραντής κατά την διάρκεια της πολύ σημαντικής ομιλίας του έκανε αναφορά στο Ιστολόγιό μας διαβάζοντας απόσπασμα από το άρθρο μας "Project Θράκη"!!! 
Ευχαριστούμε τον κ. Πρέσβυ για την μεγάλη αυτή Τιμή που μας έκανε και νιώθουμε πραγματικά υπερήφανοι που τόσο σπουδαίοι άνθρωποι όπως ο κ. Πρέσβυς παρακολουθούν τον ιστοχώρο μας...

Το ιστολόγιό μας παρακολούθησε την εκδήλωση και υποσχόμαστε ότι όταν γίνει η απομαγνητοφώνηση θα σας παραθέσουμε όλες τις πολύ σημαντικές και άκρως ενδιαφέρουσες ομιλίες - παρεμβάσεις των εξεχουσών αυτών προσωπικοτήτων για τα φλέγοντα Εθνικά μας 
Θέματα που σήμερα με τα όσα συμβαίνουν στον περίγυρό μας καθίστανται έτι περισσότερο επίκαιρα...
Στη συνέχεια σας παραθέτουμε την ομιλία του Πρέσβυ ε.τ. κ. Ιωάννη Κοραντή που αφορά την Θράκη μας και την οποία θεωρούμε πάρα πολύ σημαντική και άκρως ενδιαφέρουσα!!!"

Ελληνοτουρκικές Σχέσεις - Ελληνική Θράκη, τραγικά λάθη και παραλείψεις
Πριν από ένα περίπου χρόνο, σ' αυτήν εδώ τη φιλόξενη αίθουσα, ο Διπλωματικός Κύκλος είχε πραγματοποιήσει μια εκδήλωση, αφιερωμένη στα εθνικά θέματα. Είχα αναφερθεί τότε στις σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας, επιχειρώντας να καλύψω όλες τις πτυχές τους. Είχα μιλήσει για τις επεκτατικές βλέψεις της γείτονος, την επιδίωξη της να ανατρέψει την διεθνή έννομη τάξη στο Αιγαίο προβάλλοντας διμερώς και πολυμερώς ανυπόστατους ισχυρισμούς ως προς την κυριαρχία και το καθεστώς νήσων του Αρχιπελάγους μας, με το casus belli, τις παραβάσεις και παραβιάσεις του εναερίου χώρου μας, τις δήθεν αβλαβείς διελεύσεις πολεμικών σκαφών της από τα χωρικά μας ύδατα κοκ. Παράλληλα, είχα αναφερθεί στη Θράκη, στη Θράκη μας, αναλύοντας το πώς η Τουρκία ασκεί εκεί ουσιαστικά συνδιαχείριση υλοποιώντας μια μακρόχρονη πολιτική προβολής της ανύπαρκτης «τουρκικής» μειονότητας, με απώτερο στόχο την απόσπαση της περιοχής αυτής από τον εθνικό κορμό. Άλλωστε ανάλογο ανύπαρκτο μειονοτικό ζήτημα επιδιώκει να εγείρει στη Ρόδο και στην Κω.

Αντίστροφα, είχα αναλύσει τους τρόπους με τους οποίους η χώρα μας επιχειρούσε διαχρονικά να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα, δηλαδή με διάφορες μορφές διαλόγου, από τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, τις «διερευνητικές συνομιλίες» έως τα Ανώτατα Συντονιστικά Συμβούλια, με πενιχρά αποτελέσματα.

Τηρώντας, αν θέλετε, την ίδια θεματολογική σειρά, θα ήθελα να δούμε και να συζητήσουμε σήμερα κατά πόσον, ένα χρόνο αργότερα, υπήρξαν αλλαγές στην εικόνα των ελληνο-τουρκικών σχέσεων και εάν ναι, προς ποια κατεύθυνση.

Στο γενικότερο πλαίσιο, η ανάληψη της Προεδρίας της Δημοκρατίας από τον κ. Ερντογάν και της Πρωθυπουργίας από τον κ. Νταβούτογλου εκτιμώ ότι προϊονίζονται ακόμη πιο δύσκολες μέρες για τις διμερείς μας σχέσεις. Η κριτική που δέχεται το δίδυμο αυτό για την παταγώδη αποτυχία του δόγματος των μηδενικών προβλημάτων με τις γειτονικές χώρες θα το ωθήσει να είναι ακόμη πιο πιεστικό προς την Ελλάδα για να διατηρηθεί και ενισχυθεί η εικόνα των καλών σχέσεων.
Για τον λόγο αυτό, η Τουρκία επίμονα επιδίωξε την πραγματοποίηση του 3ου Ανωτάτου Συντονιστικού Συμβουλίου που ως φαίνεται θα λάβει χώρα στις 30 Νοεμβρίου. Στο ίδιο πνεύμα, ο ΥΠΕΞ κ. Βενιζέλος και ο τότε ομόλογος του κ. Νταβούτογλου συμφώνησαν, στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ στις 25 Ιουνίου, να γίνει μια αξιολόγηση όλων των υφισταμένων ΜΟΕ και να υπάρξει βελτίωση τους ή να αντικατασταθεί με νέο μέτρο ό,τι αξιολογηθεί πως δεν λειτουργεί. Δεν μπορεί παρά να χαιρετίσει κανείς την απόφαση αυτή δεδομένου ότι, όπως είχαμε επισημάνει στο παρελθόν, είναι πρόδηλο πως τα ΜΟΕ ελάχιστα έχουν αποδώσει.

Πλην όμως η συμβολική, και περιορισμένης εμβέλειας απόφαση αυτή δεν αναιρεί την ουσιαστική εικόνα, όπως αυτή προέκυψε από την συνάντηση Σαμαρά-Ερντογάν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ. Ο Τούρκος Πρόεδρος δεν έδωσε καμία απολύτως εντύπωση ότι η χώρα του προτίθεται να αλλάξει στάση στο Αιγαίο η σε οποιοδήποτε θέμα αφορά τις Ε/Τ σχέσεις. 

Kαι αν ακόμη λησμονήσουμε πως τα ελληνικά ΜΜΕ μέσα στον ενθουσιασμό για τα επιτεύγματα του τουρισμού μας το καλοκαίρι αποσιώπησαν τις αλλεπάλληλες παραβιάσεις του πολυθρύλητου μορατόριουμ, είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι μόλις τον παρελθόντα Σεπτέμβριο, και μετά τη συνάντηση Σαμαρά - Ερντογάν -που υπενθυμίζω έλαβε χώρα δύο μέρες πριν την επέτειο των Σεπτεμβριανών- η τουρκική αεροπορία κυριολεκτικά αλώνισε στο Αιγαίο με σωρεία παραβιάσεων του εθνικού εναερίου χώρου -και όχι απλά παραβάσεων του FIR- με το ΓΕΕΘΑ να καταγράφει σε επίσημη ανακοίνωση του σε μία μόνο μέρα, στις 22 Σεπτεμβρίου, 99 παραβιάσεις. 
Παράλληλα συνεχίσθηκαν οι «αβλαβείς διελεύσεις», όπως έχουμε βαφτίσει τις προκλητικές βόλτες και επίδειξη σημαίας τουρκικών πολεμικών σκαφών έξω από το Λαύριο και τη Ραφήνα. 

Με την μαζική αυτή κλιμάκωση η Άγκυρα στέλνει το σαφές μήνυμα ότι αμφισβητεί συνολικά το Αιγαίο ως ελληνικό εθνικό χώρο, αγνοεί επιδεικτικά τις εκκλήσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού για αποφυγή πράξεων που μπορεί να προκαλούν «εξάρσεις» στο Αιγαίο και να προσθέτουν προβλήματα στις ήδη βεβαρυμένες Ε/Τ σχέσεις και επιμένει στη πολιτική της έντασης έναντι μιας Ελλάδας που αρκείται στην επίκληση των κανόνων διεθνούς δικαίου. 

Είναι συνεπώς σαφές ότι όσον αφορά το Αιγαίο -διότι για τη Θράκη θα αναφερθώ αργότερα- η Τουρκία δεν έχει μεταβάλλει κατ' ελάχιστον την επιθετική στάση της και επιδιώκει να πείσει και το ΝΑΤΟ και ευρύτερα τη διεθνή κοινότητα ότι δικαιούται να απαιτεί, όπως το κάνει πολλές δεκαετίες τώρα, τη συνδιοίκηση στο Αιγαίο. 
Έγκυροι αναλυτές και σχολιαστές συνεχίζουν να επισημαίνουν ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει με αμηχανία την τουρκική επιθετικότητα χωρίς μια σταθερή, στιβαρή στρατηγική έναντι του βουλιμικού γείτονα μας. 

Τι απαιτείται; Να το επαναλάβουμε: Όχι άσκοπες και για το θεαθείναι συναντήσεις κορυφής που αποδεικνύονται άκαρπες και αποπροσανατολίζουν τους φίλους και εταίρους μας ως προς τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας. 
Επίσης να ξεκαθαρίσει η εικόνα με τις λεγόμενες «διερευνητικές συνομιλίες» που έχουν συμπληρώσει 58 γύρους και τείνουν επικίνδυνα προς τη διαπραγμάτευση. Τυχόν απόφαση για συνέχιση του ελληνοτουρκικού διαλόγου προϋποθέτει ότι η Κυβέρνηση θα ενημερώσει λεπτομερώς τη Βουλή για την αναγκαιότητα του, στα πλαίσια ευρείας συζήτησης του όλου φάσματος των διμερών μας σχέσεων. 

Δράττομαι δε της ευκαιρίας για να επισημάνω, εκφράζοντας ταυτόχρονα τη λύπη μου, ότι κατά την πρόσφατη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης -που θεωρητικά πρέπει να καλύπτει όλο το φάσμα των κυβερνητικών δράσεων- ουδέν ελέχθη περί εξωτερικής πολιτικής και εθνικών θεμάτων.

Η αδικαιολόγητη εγκατάλειψη της Θράκης 

Ένας καλός φίλος, εμφανώς ενοχλημένος, με ρώτησε γιατί τιτλοφόρησα το δεύτερο σκέλος της ομιλίας μου «Ελληνική Θράκη». Χάρηκα που ενοχλήθηκε, διότι προφανώς χτύπησα ευαίσθητη χορδή. Και αυτό ήθελα. «Ελληνική» Θράκη, λοιπόν, διότι Ελληνική είναι σήμερα, αλλά δεν ξέρω, ειλικρινά, μέχρι πότε. 
Όπως εύστοχα παρατηρεί το ιστολόγιο της Ξάνθης με το όνομα «Ας μιλήσουμε Επιτέλους», «δυστυχώς είμαστε πολύ κοντά στο να ολοκληρωθούν οι προϋποθέσεις εκείνες που θα μας στερήσουν ως χώρα το αναφαίρετο δικαίωμα να ονομάζουμε τη Θράκη αμιγώς ελληνική και περιοχή υπό πλήρη ελληνική κυριαρχία». 
Εάν πάτε στην Αδριανούπολη, θα δείτε στο δρόμο κρατικές πινακίδες, στραμμένες προς την Ελλάδα, που γράφουν Bati Trakya, δηλαδή τουρκιστί Δυτική Θράκη, και όχι Yunanistan, δηλαδή Ελλάδα. Αν αυτό σας λέει κάτι. 

Μπορεί να είμαστε πνιγμένοι στην ασφυκτική μέγγενη του μνημονίου, των φόρων, και της σκοτεινής καθημερινότητας μας, αλλά ας μην λησμονούμε τη πραγματικότητα στη Θράκη μας.

Στις ευρωεκλογές του Μαΐου, το αποτέλεσμα ήλθε δυστυχώς να δικαιώσει όλους όσους έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου σε ώτα μη ακουόντων. Σε μια επίδειξη δύναμης της Άγκυρας και του γενικού προξενείου Κομοτηνής, το τουρκόψυχο Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας, δυστυχώς με τη συνεργασία και ελλήνων πολιτικών παραγόντων, έλαβε περίπου 42.500 ψήφους στους νομούς Ροδόπης και Ξάνθης, ερχόμενο πρώτο στους συγκεκριμένους νομούς, αλλά και τρίτο στη περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης.

Με άλλα λόγια στη συντριπτική πλειοψηφία τους, οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας ψήφισαν το ΚΙΕΦ, αγνοώντας τους υποψηφίους ευρωβουλευτές άλλων πολιτικών σχηματισμών. Ψήφισαν δηλαδή για ένα κόμμα που διακινεί ανοικτά ότι η μειονότητα είναι Τουρκική, δηλαδή εθνική, και όχι θρησκευτική όπως προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάνης.

Στόχος της Άγκυρας ήταν να κάνει επίδειξη δύναμης και να εγγράψει υποθήκες. Και πέτυχε μια επίδειξη τοπικής δύναμης, δεδομένου ότι σε πανελλήνιο επίπεδο είναι αριθμητικά αδύνατο να υπερβεί το όριο του 3%, επιτρέπει όμως στο κόμμα αυτό να παζαρέψει τις ψήφους του με άλλα ελληνικά κόμματα στις επόμενες εθνικές εκλογές.

Και στο σημείο αυτό είναι μεγάλη η ευθύνη των ελληνικών κομμάτων. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε συγκεκριμένα πρόσωπα, για να μην θεωρηθεί ότι πολιτικολογώ, πλην όμως είναι γνωστή η προκλητική συμπεριφορά μουσουλμάνων βουλευτών και πολιτευτών άλλων σχηματισμών υπέρ του ΚΙΕΦ. Το πρόγραμμα του ΚΙΕΦ είναι γνωστό: Κατάργηση του νόμου 4115/2013 για τον διορισμό ιμάμηδων για την ελληνόγλωσση διδασκαλία του Κορανίου στα Δημόσια σχολεία -που αποτέλεσε και την πρώτη σημαντική μάχη που έχασε το Προξενείο Κομοτηνής-, αναγνώριση των ψευδομουφτήδων - και εδώ θα επαναλάβω το ερώτημα που έχω θέσει κατ' επανάληψη, δηλαδή γιατί η Πολιτεία δεν διώκει τους ψευδομουφτήδες τουλάχιστον για αντιποίηση Αρχής όταν μάλιστα η Τουρκία απαγόρευσε την είσοδο στο έδαφός της στους νόμιμους μουφτήδες Διδυμοτείχου και Ξάνθης ως και στους διορισμένους από το ελληνικό Δημόσιο ιεροδιδασκάλους- και τέλος την πλήρη τουρκοποίηση της μειονοτικής εκπαίδευσης.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα απλά να σημειώσω ότι μόλις μια μέρα πριν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι στο νεοσύστατο γυμνάσιο της Ίμβρου με μόλις επτά μαθητές, η εκεί κοινότητα ενημερώθηκε από τις τουρκικές αρχές ότι το γυμνάσιο δεν θα λειτουργήσει φέτος για «γραφειοκρατικούς λόγους». Τα σχόλια δικά σας.

Τελικά τι εικόνα έχουμε στη Θράκη; 
Έχουμε ένα Τουρκικό γενικό Προξενείο Κομοτηνής που στηριζόμενο σε ένα δίκτυο χιλιάδων στελεχών -για να μην χρησιμοποιήσω τον όρο «πρακτόρων»- και με τη διάθεση πολλών εκατομμυρίων υπονομεύει συστηματικά κάθε ενέργεια του Κράτους, και καταδυναστεύει τους μουσουλμάνους. 
Έχουμε ένα «Καλλικράτη» που επέτρεψε τη δημιουργία διευρυμένων θυλάκων τουρκόφρονης τοπικής αυτοδιοίκησης.
Έχουμε μια κρατική τουρκική τράπεζα, την Ζιράατ, που χορηγεί εξαιρετικά χαμηλότοκα δάνεια με επιτόκιο 3% σε μουσουλμάνους για αγορά γης, ενώ το αντίστοιχο των ελληνικών τραπεζών είναι 12-14%, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αλλαγή της ιδιοκτησίας και κατοχής γης στη περιοχή. 
Έχουμε μια παράλληλη οικονομία, όπου μουσουλμάνοι έμποροι έχουν προϊόντα μόνο για μουσουλμάνους, όπου ψωνίζουν και χριστιανοί, ενώ σπανιότατα μουσουλμάνοι ψωνίζουν από καταστήματα χριστιανών. Άραγε μ' αυτά και μ' αυτά, που είναι το ΣΔΟΕ που κατά τα άλλα κυνηγάει τον κάθε ταλαίπωρο εμποράκο στην υπόλοιπη Ελλάδα;
Έχουμε μια παιδεία που σε όλη την κλίμακα της έχει αλωθεί από την τουρκική γλώσσα,μέχρι σημείου το κόμμα ΚΙΕΦ να ζητάει να επιτραπεί η λειτουργία δίγλωσσων μειονοτικών νηπιαγωγείων.
Έχουμε μια παραπαιδεία με χρηματοδότηση του διαβόητου Φετουλλάχ Γκιουλέν -έστω και αν αυτός σήμερα είναι στα μαχαίρια με την Άγκυρα- υπό την μορφή δήθεν φροντιστηρίων ξένων γλωσσών κλπ.
Αλλά δυστυχώς αν πάμε πίσω στο 1954, επί Κυβέρνησης Παπάγου, και στο όνομα της ελληνο-τουρκικής φιλίας και της σύμπηξης ενός συμπαγούς μπλοκ απέναντι στον σοβιετικό συνασπισμό, ο Γενικός Διοικητής Θράκης Συνταγματάρχης Φεσσόπουλος εκδίδει διαταγή προς τους Δημάρχους και Κοινοτάρχες να αντικαταστήσουν τους όρους «Μουσουλμάνος - μουσουλμανικός» με τους όρους «Τούρκος - τουρκικός» οπουδήποτε γίνεται χρήση αυτών. Προς συμμόρφωση των δυστροπούντων, ο ίδιος επανέρχεται με υπομνηστική διαταγή του ένα χρόνο αργότερα, στις 5 Φεβρουαρίου 1955. Προφανώς, στο όνομα της ελληνοτουρκικής φιλίας, λίγους μήνες αργότερα έχουμε τα Σεπτεμβριανά.

Συνεπώς, απέναντι σε μια μακρόπνοη τουρκική στρατηγική, μείγμα πιέσεων και απειλών, με άφθονη χρηματοδότηση και συνεχή στήριξη των εδώ πρακτόρων της, η Ελλάδα αντιπαρατάσσει μια ανυπαρξία εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, αποσπασματικές και ασύνδετες ενέργειες με κατά κανόνα μικροκομματικές στοχεύσεις και μια γενικότερη πολιτική που κινείται μεταξύ άγνοιας, αδιαφορίας και ασυναρτησίας. 
Και όμως σημειώνονται εξελίξεις: σε μια στροφή της αμερικανικής πολιτικής στη Θράκη, που θεωρώ ενδιαφέρουσα, ιδιαίτερα εάν παγιωθεί, η ετήσια έκθεση του State Department για τα ανθρώπινα δικαιώματα χρησιμοποιεί αυστηρούς τόνους για να περιγράψει την συμπεριφορά των μελών της μειονότητας που καθοδηγούνται από το Προξενείο, σε σημείο που προκάλεσε την έντονη αντίδραση της «Πολιτιστικής Εκπαιδευτικής Εταιρίας της μειονότητας της Δυτικής Θράκης» (ΠΕΚΕΜ) με επιστολή διαμαρτυρίας προς τον εδώ Αμερικανό Πρέσβυ.

Θα μου πείτε: δηλαδή η Θράκη χάθηκε; 
Όχι, δεν χάθηκε, αλλά θα χαθεί εάν δεν σταματήσει η σημερινή διολίσθηση που περιέγραψα και αν η Ελλάδα δεν παύσει να αποδέχεται παθητικά τις συνεχείς ανοικτές ή κεκαλυμμένες τουρκικές πολιτικές, οικονομικές και θρησκευτικές παρεμβάσεις.
Η Κύπρος συνεχίζει να βρίσκεται μακριά.;
Δεν θα μπορούσα να ολοκληρώσω την παρέμβαση μου χωρίς μια σύντομη αναφορά στο Κυπριακό, χωρίς να έχω τις εξειδικευμένες γνώσεις που διαθέτουν άλλοι αξιότεροι εμού συνάδελφοι. 
Λίγες μόνο παρατηρήσεις:
Το Κυπριακό ήταν, και παραμένει, καταλύτης στην πορεία και προοπτική των Ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η γραπτή τοποθέτηση της Άγκυρας που χαρακτήρισε την Κυπριακή Δημοκρατία «νεκρή», η αποστροφή του -Προέδρου πλέον- Ερντογάν στα Κατεχόμενα ότι οι συνομιλίες αφορούν μόνο τη λύση δύο κρατών, «δύο ισότιμων ιδρυτικών κρατών» όπως άλλωστε λίγες μέρες αργότερα τόνισε και στον Έλληνα Πρωθυπουργό, η αναγγελία διενέργειας σεισμικών ερευνών σε περιοχή της Κυπριακής ΑΟΖ από το ερευνητικό σκάφος Barbaros συνοδεία λίγο αργότερα τουρκικής Κορβέτας οδήγησαν τη Λευκωσία στην απόφαση να αποχωρήσει από τις συνομιλίες καταγγέλλοντας την τουρκική προκλητικότητα. 
Ανοικτά πλέον η Άγκυρα φέρεται αποφασισμένη να διεκδικήσει την μοιρασιά του υποθαλάσσιου πλούτου της Κύπρου. 
Με κάθε κόστος; θα το δούμε. Πάντως οι δημόσιες τοποθετήσεις Ουάσιγκτον και Λονδίνου ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δικαιούται να αναπτύξει τους πόρους της αλλά η μοιρασιά πρέπει να είναι ακριβοδίκαιη ανάμεσα στις δύο κοινότητες δεν συνιστούν, κατά την γνώμη μου, αποθάρρυνση της Τουρκίας. Διότι είναι μεν αλήθεια ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει αναφερθεί στην προοπτική επιμερισμού των εσόδων και στους Τουρκοκυπρίους, ως κίνητρο για την ταχύτερη επίλυση του Κυπριακού, πλην όμως οι προαναφερθείσες τοποθετήσεις ΗΠΑ και Ηνωμένου Βασιλείου δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά ως προς το εάν η «ακριβοδίκαιη μοιρασιά» μπορεί να γίνει και πριν από την επίλυση του Κυπριακού. 
Ακριβώς δηλαδή ό,τι θέλει η Άγκυρα.

Απομένει να δούμε ποια μορφή θα λάβει τελικά η προαναγγελθείσα από την Λευκωσία διπλωματική δραστηριοποίησή της και πόσο θα συμπράξει ή θα συμπαραταχθεί η Αθήνα. 
Ας συγκρατηθεί στο πλαίσιο αυτό και η ανακοινωθείσα «προσωπική εμπλοκή» του Αμερικανού ΥΠΕΞ Κέρρυ σε «νέα φάση της διαδικασίας συνομιλιών» χωρίς να είναι σαφές πότε και γιατί έληξε η προηγούμενη.

Ας συγκρατήσουμε όμως και τρία ενδιαφέροντα στοιχεία: 
1) Η Αίγυπτος μπλόκαρε στα πλαίσια του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης την αναβάθμιση του ψευδοκράτους, προς μεγίστη οργή των Τούρκων και αποτέλεσμα να μην συμφωνηθεί έκδοση ανακοινωθέντος του ΟΙΔ, 
2) Συμφωνήθηκε η πραγματοποίηση τριμερούς συνάντησης υψηλού επιπέδου Ελλάδος-Κύπρου-Αιγύπτου και 
3) Μόλις προχθές οι ΥΠΕΞ Βενιζέλος και Κασουλίδης υπέγραψαν συμφωνία για την ενοποίηση των χώρων έρευνας και διάσωσης των δύο χωρών, συνεπώς ενοποιώντας τα δύο FIR, πράγμα που εμμέσως οδηγεί σε ενοποίηση των δύο ΑΟΖ (όταν βεβαίως η ελληνική πλευρά την κηρύξει).