Το πόσο αξιοζήλευτο είναι το γερμανικό «εργασιακό όνειρο»… δεν είναι κάτι καινούργιο. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε σχολιάσει τον… εφιάλτη που κρύβεται πίσω από ορισμένες από τις πλέον «αποδοτικές» γερμανικές επιχειρήσεις τις οποίες μας πλασάρουν ως «μοντέλο».
Άλλο ένα τέτοιο παράδειγμα προς… μίμηση αποκαλύφθηκε σε όλο του το μεγαλείο την περασμένη εβδομάδα στους τηλεοπτικούς δέκτες της ατμομηχανής της Ευρώπης. Πρόκειται για το ανερχόμενο αστέρι του διαδικτυακού εμπορίου, τη γερμανική εταιρεία Zalando, η οποία ιδρύθηκε το 2008 και έχει κατακτήσει από άκρη σε άκρη τη Γηραιά Ήπειρο τροφοδοτώντας τους Ευρωπαίους με πάσης φύσης προϊόντα, από παπούτσια και ρούχα μέχρι έπιπλα. Οι δουλειές πάνε τόσο καλά, που μόνο μέσα στον τελευταίο χρόνο η Zalando διπλασίασε τον τζίρο της και ξανοίχτηκε προς τας Ανατολάς (εγκαινιάζοντας νέα «κέντρα διανομής», με πιο πρόσφατο αυτό στην Πολωνία) εισπράττοντας τα συγχαρητήρια των κυβερνώντων για την ιλιγγιώδη ταχύτητα με την οποία αναπτύσσεται.
Σκλάβοι με πτυχίο
Ποιο είναι το μυστικό της; Ο στρατός σύγχρονων – και πτυχιούχων ως επί το πλείστον – σκλάβων. Η άλλη όψη της φοβερής αυτής επιτυχίας είχε αποκαλυφθεί κατ’ επανάληψη από εργαζόμενους που είτε παραιτήθηκαν είτε απολύθηκαν από την εταιρεία (ο ένας μάλιστα μοιράστηκε την εμπειρία της μεταμεσονύχτιας απόλυσής του μέσα από ένα μπλογκ που απέκτησε χιλιάδες views), ωστόσο οι μαρτυρίες των ταπεινών αυτών πρώην υπαλλήλων δεν ήταν αρκετές για να προκαλέσουν κάποιου είδους αντίδραση…
Το θέμα πήρε διαστάσεις μόλις πριν από μια εβδομάδα, όταν η εφιαλτική καθημερινότητα των εργαζομένων ήρθε στο φως της δημοσιότητας χάρη σε μια δημοσιογράφο που κατάφερε να προσληφθεί ως πωλήτρια στα κεντρικά της εταιρείας, στην πόλη Έρφουρτ. Το δύσκολο, όπως αφηγείται στο 20λεπτο ντοκιμαντέρ που μεταδόθηκε από το RTL, δεν ήταν να την προσλάβουν… αλλά να αντέξει τρεις ολόκληρους μήνες σε μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, που έχει πυροδοτήσει αρκετές αντιδράσεις στη Γερμανία – όπου, σημειωτέον, ακόμη δεν έχουν λάβει τα απαραίτητα μέτρα κατά των αντίστοιχων πρακτικών που, όπως αποκαλύφθηκε, εφαρμόζει η Amazon στη χώρα –, μια συνήθης ημέρα για τους 2.000 συμβασιούχους υπαλλήλους στο κέντρο διανομής έχει ως εξής: ατελείωτες ώρες εργασίας και ορθοστασίας, με σχεδόν μηδενικά διαλείμματα και μόνιμη πίεση για αύξηση της παραγωγικότητας. Η δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι καθημερινά διένυε τουλάχιστον 27 χλμ. με τα πόδια μέσα στις τεράστιες αποθήκες για να εντοπίσει το ένα ή το άλλο προϊόν, δεχόταν σωματική έρευνα από τους φύλακες όποτε έμπαινε ή έβγαινε από τα γραφεία, ενώ τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα έφτανε στο σημείο κάποιο ασθενοφόρο για να… μαζέψει κάποιον συνάδελφο που κατέρρεε από την κούραση. Οι προϊστάμενοι των τμημάτων, τονίζει χαρακτηριστικά, είναι μαυροντυμένοι και ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο για το ποιος θα γκαρίξει πιο δυνατά και για το ποιος θα απολύσει τους περισσότερους υπαλλήλους στη βάρδιά του.
Όπως υποστηρίζει η δημοσιογράφος (κάτι που επιβεβαιώνουν απολυμένοι της εταιρείας), οι «τμηματάρχες» σού κάνουν παρατήρηση εάν τολμήσεις να κάτσεις σε καρέκλα, ενώ, σε περίπτωση που κάποιος θελήσει να πάει στην τουαλέτα, πρέπει πρώτα να λάβει τη σχετική άδεια από τους μαυροντυμένους, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, συχνά θα συνοδεύσουν τον «ύποπτο» στα αποχωρητήρια.
Κάποια στιγμή, αφηγείται το ντοκιμαντέρ, ένας εργαζόμενος δεν αισθανόταν καλά και οι μαυροντυμένοι εξαγριώθηκαν… ζητώντας του να πάει σπίτι του στις 2 το πρωί αφού τους ήταν «άχρηστος»… με αποτέλεσμα ο ασθενής να βολοδέρνει έξω από την κεντρική πύλη μέχρι τα ξημερώματα αφού δεν υπήρχε δημόσια συγκοινωνία μέσα στα άγρια χαράματα να τον μεταφέρει από τα περίχωρα στην πόλη. Τι απαντάει η Zalando σε όλα αυτά;… Τίποτα συγκεκριμένο. Σύμφωνα με μια λιτή ανακοίνωση της εταιρείας, η διοίκηση δεν θεωρεί ότι το ρεπορτάζ είναι αντιπροσωπευτικό της πραγματικότητας… ωστόσο θα λάβει υπόψη της τα όσα της προσάπτουν. Α ναι, και φυσικά, στο μεσοδιάστημα, κατέθεσε και μια μήνυση κατά της δημοσιογράφου για… παραβίαση επαγγελματικής εχεμύθειας! Από εκεί και μόνο καταλαβαίνει κανείς.
Σκλάβοι με πτυχίο
Ποιο είναι το μυστικό της; Ο στρατός σύγχρονων – και πτυχιούχων ως επί το πλείστον – σκλάβων. Η άλλη όψη της φοβερής αυτής επιτυχίας είχε αποκαλυφθεί κατ’ επανάληψη από εργαζόμενους που είτε παραιτήθηκαν είτε απολύθηκαν από την εταιρεία (ο ένας μάλιστα μοιράστηκε την εμπειρία της μεταμεσονύχτιας απόλυσής του μέσα από ένα μπλογκ που απέκτησε χιλιάδες views), ωστόσο οι μαρτυρίες των ταπεινών αυτών πρώην υπαλλήλων δεν ήταν αρκετές για να προκαλέσουν κάποιου είδους αντίδραση…
Το θέμα πήρε διαστάσεις μόλις πριν από μια εβδομάδα, όταν η εφιαλτική καθημερινότητα των εργαζομένων ήρθε στο φως της δημοσιότητας χάρη σε μια δημοσιογράφο που κατάφερε να προσληφθεί ως πωλήτρια στα κεντρικά της εταιρείας, στην πόλη Έρφουρτ. Το δύσκολο, όπως αφηγείται στο 20λεπτο ντοκιμαντέρ που μεταδόθηκε από το RTL, δεν ήταν να την προσλάβουν… αλλά να αντέξει τρεις ολόκληρους μήνες σε μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, που έχει πυροδοτήσει αρκετές αντιδράσεις στη Γερμανία – όπου, σημειωτέον, ακόμη δεν έχουν λάβει τα απαραίτητα μέτρα κατά των αντίστοιχων πρακτικών που, όπως αποκαλύφθηκε, εφαρμόζει η Amazon στη χώρα –, μια συνήθης ημέρα για τους 2.000 συμβασιούχους υπαλλήλους στο κέντρο διανομής έχει ως εξής: ατελείωτες ώρες εργασίας και ορθοστασίας, με σχεδόν μηδενικά διαλείμματα και μόνιμη πίεση για αύξηση της παραγωγικότητας. Η δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι καθημερινά διένυε τουλάχιστον 27 χλμ. με τα πόδια μέσα στις τεράστιες αποθήκες για να εντοπίσει το ένα ή το άλλο προϊόν, δεχόταν σωματική έρευνα από τους φύλακες όποτε έμπαινε ή έβγαινε από τα γραφεία, ενώ τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα έφτανε στο σημείο κάποιο ασθενοφόρο για να… μαζέψει κάποιον συνάδελφο που κατέρρεε από την κούραση. Οι προϊστάμενοι των τμημάτων, τονίζει χαρακτηριστικά, είναι μαυροντυμένοι και ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο για το ποιος θα γκαρίξει πιο δυνατά και για το ποιος θα απολύσει τους περισσότερους υπαλλήλους στη βάρδιά του.
Όπως υποστηρίζει η δημοσιογράφος (κάτι που επιβεβαιώνουν απολυμένοι της εταιρείας), οι «τμηματάρχες» σού κάνουν παρατήρηση εάν τολμήσεις να κάτσεις σε καρέκλα, ενώ, σε περίπτωση που κάποιος θελήσει να πάει στην τουαλέτα, πρέπει πρώτα να λάβει τη σχετική άδεια από τους μαυροντυμένους, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, συχνά θα συνοδεύσουν τον «ύποπτο» στα αποχωρητήρια.
Κάποια στιγμή, αφηγείται το ντοκιμαντέρ, ένας εργαζόμενος δεν αισθανόταν καλά και οι μαυροντυμένοι εξαγριώθηκαν… ζητώντας του να πάει σπίτι του στις 2 το πρωί αφού τους ήταν «άχρηστος»… με αποτέλεσμα ο ασθενής να βολοδέρνει έξω από την κεντρική πύλη μέχρι τα ξημερώματα αφού δεν υπήρχε δημόσια συγκοινωνία μέσα στα άγρια χαράματα να τον μεταφέρει από τα περίχωρα στην πόλη. Τι απαντάει η Zalando σε όλα αυτά;… Τίποτα συγκεκριμένο. Σύμφωνα με μια λιτή ανακοίνωση της εταιρείας, η διοίκηση δεν θεωρεί ότι το ρεπορτάζ είναι αντιπροσωπευτικό της πραγματικότητας… ωστόσο θα λάβει υπόψη της τα όσα της προσάπτουν. Α ναι, και φυσικά, στο μεσοδιάστημα, κατέθεσε και μια μήνυση κατά της δημοσιογράφου για… παραβίαση επαγγελματικής εχεμύθειας! Από εκεί και μόνο καταλαβαίνει κανείς.
http://www.topontiki.gr/
Αναρτήσεις
