ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΟΣΕ ΝΤΑΓΙΑΝ: "ΝΑΤΟΪΚΟΙ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΕΖΟΝΑΥΤΕΣ ΕΣΦΑΞΑΝ, ΤΣΑΚΙΣΑΝ, ΣΚΟΤΩΣΑΝ. ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΙΣΑΝ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ ΕΡΙΞΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ…”.

Iστορικές αλήθειες που αμφισβητήθηκαν αλλά ελήφθησαν υπόψιν και σε εισαγγελικά πορίσματα της εποχής για το ποιοι αιματοκύλισαν το Πολυτεχνείο. Το παιχνίδι κατά τις πηγές που παραβάλλονται, ήταν στημένο και προκαθορισμένο για το αιματοκύλισμα. Και ανεξαρτήτως για τις όποιες ενστάσεις που πιθανόν να προβληθούν, τα παρατιθέμενα γεγονότα είναι πολλάκις αναφερόμενα και ποτέ δεν
ακολούθησαν διαψεύσεις. Διαβάστε το πρώτο απόσπασμα:
“Στην εποχή του διαδικτύου και όχι των εκδοτών – συνεργατών της χούντας και μετά της δημοκρατίας, καμμία αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί. Η συγκλονιστική μαρτυρία του γιατρού για τη νύχτα εκείνη, τα λέει όλα.
Κάπως έτσι, μετά από χρόνια... θα ανοίξουν τα στόματα και για τον Δεκέμβρη του 2008, που έφερε τη νέα χούντα, το νέο ξεπούλημα της πατρίδας από τον άλλο “Γιώργο”. Τον νεώτερο.
“Μαρτυρία: «Από σφαίρες ελεύθερων σκοπευτών τα θύματα του Πολυτεχνείου»”Μιλώντας στο Pheme.gr ο κ. Χαρώνης προβαίνει σε μια μεγάλη αποκάλυψη. Όπως αναφέρει στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, το ’73, έδρασαν ελεύθεροι σκοπευτές, οι οποίοι χτυπούσαν από ψηλά στο ψαχνό.
«Τα πρώτα θύματα και οι πιο βαριά τραυματίες είχαν βληθεί από ψηλά. Πιθανώς από μπαλκόνια και ταράτσες παρακείμενων πολυκατοικιών», επισημαίνει ο κ. Χαρώνης.
Στο συμπέρασμα αυτό έχει καταλήξει ο γιατρός, έπειτα από «πλήρη μελέτη τροχιάς», όπως
αναφέρει, την οποία διενήργησε.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα των ερευνών που πραγματοποίησε, «οι πρώτοι και βαριά τραυματίες είχαν βληθεί από πάνω προς τα κάτω».
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, οι ελεύθεροι σκοπευτές χτύπησαν πισώπλατα, όπως αναφέρει. «Είδα θύματα που εβλήθησαν στην πλάτη, πλάτη προς καρδιά και σπονδυλική στήλη».
Ο τότε Διευθυντής της Γ’ Χειρουργικής Κλινικής του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου, ο οποίος βρέθηκε για 36 συνεχείς ώρες στο χειρουργικό τραπέζι, είναι πεπεισμένος ότι «οι ελεύθεροι σκοπευτές ήθελαν να αιματοκυλίσουν την Αθήνα».
Όπως αναφέρει ο κ. Χαρώνης «σημάδευαν για σκοτωμό, και το ερώτημα μου, βεβαίως είναι ένα: Είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να ήταν Έλληνες; Εύχομαι και ελπίζω να μην ήταν Έλληνες, αλλά πράκτορες ξένης δύναμης που ήθελε να αιματοκυλίσει την Αθήνα, να την μετατρέψει σε σφαγείο για να δικαιολογήσει την μετέπειτα δράση του Ιωαννίδη».
Παρ’ ότι έχουν περάσει 39 χρόνια από τα αιματηρά γεγονότα του Πολυτεχνείου, ο κ. Χαρώνης θυμάται με λεπτομέρειες τα θλιβερά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο χώρο του νοσοκομείου, όπου της άφιξης εκατοντάδων τραυματιών ακολούθησε η βίαιη επέμβαση αστυνομικών, στρατιωτικών των ΕΑΤ-ΕΣΑ, και πρακτόρων της χούντας στο χώρο του νοσοκομείου.
«Γινόταν το σώσε. Για να προφυλάξουμε τους τραυματίες, τους αλλάζαμε τα ονόματα για να μην μπορούν να τους βρουν», σημειώνει ο κ. Χαρώνης. «Βεβαίως η ενέργεια μας αυτή αργότερα τους δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα, γιατί ενώ ήθελαν να καταθέσουν τα χαρτιά τους για τη χορήγηση μιας συνταξούλας, δεν μπορούσαν να βρουν τα ονόματά τους»!
Θέτουμε υπόψιν του κ. Χαρώνη, την αμφισβήτηση των νεκρών του Πολυτεχνείου από την πλευρά της Χρυσής Αυγής.
Δείχνει να απορεί και να θυμώνει. «Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν;», επαναλαμβάνει με απορία. «Ας έρθουν σε μένα να τους εξηγήσω, να τους πω για τα δυο παιδιά που ξεψύχησαν στα χέρια μου, τα οποία δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ο ένας, νεαρός, είχε δεχθεί σφαίρα στην κάτω κοίλη φλέβα και ο άλλος είχε βληθεί στο κρανίο»!
Και το δεύτερο που λέει πολλά:
ΟΙ ΑΘΕΑΤΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973.
 
“Τη νύχτα στις 14 Νοεμβρίου 1973, ο ισραηλινός στρατηγός Μωσέ Νταγιάν έφθασε στην Αθήνα.
Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του γαμπρού του Δημ. Ιωαννίδη , του γιατρού Αλαζράκη .
Από εκεί έστειλε μήνυμα στον Ιωαννίδη να είναι έτοιμος : «η ώρα έφθασε . Όλα είναι έτοιμα».
Την επομένη 15 Νοεμβρίου , το γιώτ «Απόλλων» , ιδιοκτησίας της εταιρίας ΟΤC , η οποία τότε ήταν ιδιοκτησίας της CIA , έφθασε στον Πειραιά .
Το γιώτ πριν τη μετατροπή του , ήταν μονάδα του βρετανικού πολεμικού ναυτικού .
Ήταν εξοπλισμένο με πανίσχυρο ασύρματο , τέλεια εργαστήρια και αναρίθμητους φακέλους .
Είκοσι κομάντος συμπλήρωναν το ειδικό πλήρωμα του σκάφους .
Από τον Πειραιά έπλευσε προς τα ανοιχτά του Σουνίου , όπου και περίμενε ανενόχλητο.
Στο μεταξύ έκαναν τις ανάλογες επαφές τους , κυρίως με το στρατηγό Νταγιάν
, ο οποίος ήταν σε συνεχή επαφή με Έλληνες πολίτες για την υπόθεση του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.
Η κύρια επαφή Νταγιάν , εκτός από τον Ιωαννίδη – Αραπάκη -Μπονάνο , ήταν με τον Γιάγκο Πεσματζόγλου ,ο οποίος τότε ήταν μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ για την Ελλάδα.
Είχε αναλάβει το πολιτικό σκέλος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Ήταν ο ενδιάμεσος μεταξύ των επί κεφαλής των φοιτητών ,του Στρατηγού Νταγιάν και της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.
Ο Πεσματζόγλου είχε άμεση επαφή , κυρίως με τρία πρόσωπα , από τους φοιτητές της εξέγερσης :Η μία είναι σήμερα {1993} αρχηγός αριστερού κόμματος και οι άλλοι δυο στελέχη και βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Με την ελπίδα και την ευχή , πως θα βγουν και θα καταγγείλουν δημόσια τα γεγονότα εκείνης της νύχτας από την πλευρά τους όπως εκείνοι τα έζησαν , υπόσχομαι , αν δεν μιλήσουν οι ίδιοι , να δημοσιεύσω στο επόμενο βιβλίο μου τα ονόματα τους …;.
Τα χαράματα της 16 Νοεμβρίου , έφθασαν χίλιοι κομάντος από τις Βρυξέλλες , με εντολή να συμμετάσχουν στην εξέγερση του πολυτεχνείου.
Όλοι μεταφέρθηκαν από τη βάση του ελληνικού στη γεωγραφική υπηρεσία Στρατού στο πεδίο του Άρεως .
Τους μοιράστηκαν Ελληνικές στρατιωτικές και αστυνομικές στολές και περίμεναν διαταγή να επέμβουν.
Εκτός από όπλα , είχαν στην κατοχή τους ασύρματο , συγχρονισμένο με εκείνον του γιωτ «Απόλλων» , απ΄ όπου και περίμεναν την διαταγή για επέμβαση …;..
Ο στρατιωτικός που είχε αναλάβει την εποπτεία όλων των ανδρών , ήταν ο υποστράτηγος Χουήζερ του ΝΑΤΟ , αλλά και έμπιστος της τριμερούς Επιτροπής .
Την νύχτα της 16ης Νοεμβρίου , οι κομάντος του ΝΑΤΟ διατάχθηκαν από τον υποστράτηγο Χουήβερ , να ακροβολιστούν στο Πεδίο του Άρεως και να περιμένουν διαταγές ..
Οι είκοσι κομάντος που περίμεναν στο γιωτ, διατάχθηκαν να πάνε με λέμβους στη στεριά , να καταλάβουν το σπίτι του Γεωργίου Παπαδόπουλου , να κόψουν τα τηλεφωνά του και να απαγορεύσουν στο δικτάτορα κάθε επαφή με τον έξω κόσμο.
Να συνεννοηθούν μετά με τους Έλληνες «συναδέλφους» τους και να περιμένουν διαταγή για να αποχωρίσουν.
Όταν νύχτωσε οι κομάντος έφθασαν στην ακτή και από εκεί με στρατιωτικά τζιπ κατευθύνθηκαν προς το σπίτι του δικτάτορα Παπαδόπουλου.
Οι άλλοι έφυγαν «κατά ομάδες» από τη Γεωγραφική Υπηρεσία ΚΑΙ ΑΚΡΟΒΟΛΙΣΤΗΚΑΝ στο πεδίο του Άρεως .
Αργότερα , όταν το τανκ έσπασε την πόρτα του πολυτεχνείου , οι κομάντος βρίσκονταν ήδη μέσα.
Στις εφιαλτικές στιγμές που ακολούθησαν , οι Νατοϊκοί κομάντος χτυπούσαν αδιάκριτα.
Σκότωσαν , έσφαξαν έσπασαν ωμοπλάτες και όταν πια ο «εχθρός» είχε νικηθεί ένα στρατιωτικό σφύριγμα του επικεφαλής τους επανέφερε στην τάξη.
Ανασυντάχθηκαν , και όπως είχαν έρθει , έφυγαν αθόρυβα.
Σε μια ώρα απογειώνονταν από τη βάση του Ελληνικού , με προορισμό τις Βρυξέλλες .
Χίλια δολάρια μπόνους πήρε ο καθένας , για εκείνη τη βραδιά …;
Το ίδιο έγινε και με τους είκοσι .
Διατάχθηκαν να επιστρέψουν στο γιωτ .
Ξημερώματα στις 18 Νοεμβρίου 1973 , το γιωτ «Απόλλων» έπλεε ανοιχτά , με προορισμό τη Βαρκελώνη ..
Ο Στρατηγός Νταγιάν αφού ενέκρινε τον κατάλογο των νέων Υπουργών , τακτοποίησε και άλλες μικρές λεπτομέρειες , και αναχώρησε αθόρυβα για το Ισραήλ, όπως είχε έρθει …;..”
Από βιβλίο του δημοσιογράφου Διακογιάννη