ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ «ΗΘΟΣ». Γράφει ο Μιχάλης Τζανάκης

 Χιλιάδες  δεκαεννιάχρονα Εγγλεζάκια κάνουν καλοκαιρινές διακοπές στην Κρήτη για να ξεσκάσουν τα καημένα τα παιδιά, απ' τον βαρύ χειμώνα της πατρίδας τους. Ε, μικρά παιδιά είναι θα ξεσαλώσουν και λίγο παραπάνω, αφού τους παρέχουμε κι εμείς κάποιες «διευκολύνσεις», μέχρι και «γουρούνες» για τις μετακινήσεις τους. Άλλωστε δεν είναι «αντιπαραγωγικά» , αυτά τα δεκαεννιάχρονα, όσο οι δεκαεννιάχρονοι του νότου. Είναι σαφώς με περισσότερα «πνευματικά» και διανοητικά εφόδια, που τους επιτρέπουν να κάνουν απρόσκοπτα τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Κάπου εκεί στο «ζενίθ» της διασκέδασης τους, αν και είναι αρκούντως καλοαναθρεμμένα...

«πολιτισμένα»και έξυπνα παραφέρονται ενίοτε. Δεν αργούν απ' τις κουβέντες οι πιτσιρικάδες να βγάλουν τα μαχαίρια και ν' αρχίσουν να αλληλομαχαιρώνονται. Στο πρώτο μαχαιρωμένο θύμα,-όπως δήλωσαν στις καταθέσεις τους όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες- ο θύτης ανεβαίνει στο άψυχο σώμα του νεαρού συνομηλίκου του και το πατάει «θριαμβευτικά». Η εικόνα βγαλμένη απ' τις κινηματογραφικές περιπέτειες του Χόλυγουντ, που «ψυχαγωγούν» τη νεολαία του «αναπτυγμένου» κόσμου. Την ίδια σκηνή ο θύτης την είχε δει και φυσικά την εμπέδωσε σ' ένα κινηματογραφικό έργο που ο «Ταλιμπάν» σκύλευε το πτώμα του θύματός του, κι όσο να' ναι επηρεάστηκε.

      Αναμφίβολα πάντως οι εγκληματικές αυτές συμπεριφορές των νεαρών Άγγλων δε χαρακτηρίζουν σε καμία περίπτωση το ήθος και την ευπρέπεια του λαού τους. Η Βρετανική αβρότητα, παροιμιώδης απ' την εποχή της αποικιοκρατίας, διασώζεται τουλάχιστον εντός της Γηραιάς Αλβιώνας. Εκτός της χώρας τους όταν βρεθούν -καλή ώρα όπως στα Μάλια- προχωρούν σε μερικά μαχαιρώματα, αλλά μέσα στη χώρα τους είναι «κύριοι». Δείτε με τι ευαισθησία, τρυφερότητα και κυρίως βαθιά «ανθρωπιστικά» αισθήματα υποδέχτηκαν το πριγκιπικό «κουτσούβελο». Για μέρες στοιχημάτισαν για το φύλο του, το μέγεθος της σαλιάρας του, τα βρακόπανα του, τη μάρκα του βραστήρα που του ετοιμάζουν το βιταμινούχο γάλα του και άλλα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, που επιβεβαιώνουν το μεγαλείο, τη γενναιοψυχία και προπάντων την «ευφυία» ενός λαού, πραγματικά υπερούσιου που πρόσφερε στην ανθρωπότητα το . Μπγκ Μπέν και αρκετές είναι η αλήθεια «αποικίες» για να μπορούν να πίνουν το τσάι τους στις . πέντε ακριβώς. Αυτές είναι χώρες- μοντέλα από κάθε άποψη.

      Αυτές τις ημέρες νιώθω πραγματικά να μειονεκτώ και να συνειδητοποιώ πόσο άτυχος υπήρξα σ' αυτή τη ζωή. Διακοπές στα δεκαεννιά μου δεν πήγαινα μ' εκατοντάδες φίλους και φίλες. Τσάι δεν πίνω στις πέντε ακριβώς, ενώ δεν έχω καν ένα πριγκιπόπουλο ν' ασχολούμαι τις ελεύθερες ώρες μου με τις σαλιάρες του και να παίζω που και που κανένα στοίχημα, ποντάροντας στους βραστήρες του, αλλά αναγκάζομαι να «κουτσομπολεύω» την Ευγενία του Άδωνη και να τζογάρω στις επιχειρήσεις του. Κόκκαλη!!!

Αφήστε που δε μου φεύγει απ' το μυαλό  και η φουκαριάρα η Λαγκάρντ, πόσο θα τζοχαδιάστηκε με τις αηδίες των Άγγλων για το πριγκιπόπουλο, όταν η ίδια σκέφτεται, ως γνωστόν, μόνο τα παιδάκια στο Νίγηρα, καθότι ευαίσθητη και βαθιά «ανθρωπίστρια», μη ανεχόμενη τις υπερβολές και τις βασιλικές εμμονές των Άγγλων.