ΚΥΠΡΟΣ 1974. Mε το αίμα τους έγραψαν Ελλάδα σ αγαπώ. Του Θάνου Κόκκαλη δημοσιογράφου-προέδρου της ΝΕ.Ο.Σ

Είχα συνηθίσει από μικρός κάθε καλοκαίρι τέτοια εποχή  να παρακολουθώ στα μεγάλα κανάλια τα αφιερώματα  στον ηρωικό αγώνα κατά του Αττίλα στην Κύπρο το 1974.Ήταν η ευκαιρία να μάθω,να δω,ν΄ακούσω αυτά που δεν μας έλεγαν στο σχολείο οι καθηγητές και οι δάσκαλοι που αφυπνίζονται μόνο όταν έπονται περικοπές στον μισθό τους και απολύσεις.Υπήρξαν και λαμπρές εξαιρέσεις,όμως ήταν μια σταγόνα σ έναν ωκεανό ο οποίος είχε από τότε ξεκινήσει να εξαφανίζει κάτω από τα βρώμικα νερά του,οτιδήποτε δίδασκε τον αγώνα των Ελλήνων κατά του εχθρού και μαζί με αυτό τις προδoσίες που διαπράχθηκαν σε στιγμές ορόσημο για την εξέλιξη της νεότερης ιστορίας μας.Τα μεγάλα κανάλια κι αυτά στο ίδιο μήκος κύματος,έπαψαν να προβάλουν τα τελευταία χρόνια τέτοια αφιερώματα,κι επέλεξαν να δείχνουν καθημερινά τον Σουλειμάν,την κιλότα της Φατμαγκιούλ και το μαξιλάρι της Σεχραζάτ. Αποφάσισα να βρω άλλους τρόπους ενημέρωσης για ιστορικά γεγονότα που βάφτηκαν μ ελληνικό αίμα ηρώων.Κάθε φορά μαθαίνω νέα στοιχεία, ανατριχιαστικά αλλά και τόσο χρήσιμα,εφόδια για ν αναγνωρίσει κανείς τα σημερινά λάθη παρέα με τον πραγματικό εχθρό και τον προδότη...

που βαδίζει πάντα χέρι χέρι κατά του Ελληνισμού.Γνώριζα ότι η Κύπρος το 1974 ουσιαστικά αφέθηκε στην τύχη της ή μάλλον στην τύχη που είχαν προδιαγράψει οι προδότες με τα σακάκια και τα πούρα.Είχα ακούσει για τις συνθήκες με τις οποίες πολέμησαν αυτά τα παλικάρια, με όπλα της κακιάς ώρας και αποτελεσματικότητα αεροβόλου,με εξάρτηση προσκόπου, και ασυρμάτους που δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους,με αναλογία 1 προς 7 τούρκοι,με άρματα ανύπαρκτα,κατάλληλα μόνο για μουσείο,με υποστήριξη σχεδόν μηδενική.Πολλοί από τους αγωνιστές είχαν μόλις 1-2 ημέρες στο νησί,δεν γνώριζαν ούτε που είναι οι τουαλέτες του στρατοπέδου όταν κλήθηκαν να καλυφθούν αρχικά από τους βομβαρδισμούς των Τούρκων ακόμα και με βόμβες ναπάλμ,αφού προηγουμένως είχαν ενημερωθεί από τον Ο.Η.Ε για τις θέσεις των ελληνικών δυνάμεων!Δεν το βαλαν κάτω,πολέμησαν με ψυχή,έδωσαν την ζωή τους μόνο για την Ελλάδα,για κανέναν άλλο,δεν πτοήθηκαν,δεν έμειναν στις παραλείψεις,την προδοσία, την προχειρότητα και τα παιχνίδια των προδοτών εις βάρος της Κύπρου.Πέρυσι άκουσα για πρώτη φορά την ένδοξη  ιστορία με τους ήρωες που κατέλαβαν ένα τουρκικό τανκ και μέσα από αυτό διέλυσαν τουλάχιστον 6 τουρκικά και κατάφεραν να διαφύγουν.Φέτος έμαθα για τους μεταμφιεσμένους Τούρκους που παρουσιάστηκαν σε ελληνικό στρατόπεδο μιλώντας άριστα ελληνικά σε μια προσπάθεια να διεισδύσουν και να χτυπήσουν εκ των έσω.Είναι τόσες πολλές ιστορίες,αληθινές,ανατριχιαστικές και τόσα τα διδάγματα.Το μεγαλύτερο όμως δίδαγμα πρέπει να είναι ένα,παρά τις προδοσίες,παρά τον εχθρό που συχνά είναι μεταμφιεσμένος,εμείς έχουμε χρέος να αντιστεκόμαστε,να δώσουμε και την ζωή μας αν χρειαστεί για την Ελλάδα ,για την πατρίδα μας,για να νιώσουμε ένα με αυτούς που δεν είναι πλέον κοντά μας,τους πεσόντες αλλά και τους αγνοούμενους,αγνοημένους όπως τονίζουν οι αγωνιστές της Κύπρου.Εσείς λοιπόν αδέρφια που πολεμήσατε τον εχθρό,όπου κι αν βρίσκεστε,ακούστε μας,τα δάκρυα μας και οι φωνές μας δεν είναι από λύπη,είναι γιατί ποτέ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ,ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ,ΑΘΑΝΑΤΟΙ!  

 tokk20111@hotmail.com   Facebook:Θάνος Κόκκαλης   Twitter:@tokk2013