«Αγαπητέ μου Άκη, πάρε αυτό το γράμμα του Αθνάρ». Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Συνεχίζοντας την αφήγηση του Σπύρου Καρατζαφέρη, που μου είχε κάνει για μια συνέντευξη σε μηνιαίο περιοδικό η οποία δεν δημοσιεύτηκε ΠΟΤΕ, ξαναφέρνω στο μυαλό μου την εικόνα στο γραφείο του Σπύρου, στο σπίτι του, στο Ψυχικά, «ξαναβλέπω» μια μεγάλη στίβα από «χαρτιά» μπροστά του και η μορφή του ξαναζωντανεύει στα μάτια μου.
Φαίνεται  κουρασμένος αλλά το μάτι του «γυαλίζει». 
«Πάρτο αυτό» μου λέει.
Είναι  μια  κάρτα  του πρωθυπουργικού γραφείου, που γράφει επάνω αριστερά «Ο Πρωθυπουργός» και από κάτω, χειρόγραφα : «Αγαπητέ μου Άκη, το συνημμένο μού δόθηκε από τον Ισπανό πρωθυπουργό κ. Αθνάρ. Με φιλικούς χαιρετισμούς. Κώστας Σημίτης». Το «συνημμένο»  , με συναγόμενη ημερομηνία τα μέσα του 2000 , φέρει τον τίτλο «Υπόμνημα της προσφοράς της εταιρείας CASA.» Τι είναι αυτό; «Αυτό είναι το Μεγάλο  παζάρι των εξοπλιστικών. Δίνει και τιμές ο Αθνάρ. Και εκπτώσεις. Και μπόνους. Και δώρα....

 Για πολεμικά, μεταγωγικά αεροσκάφη της Ισπανικής Εταιρείας CASA, δεδομένου ότι –όπως γράφει- η ελληνική κυβέρνηση είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για 15 στρατιωτικά μεταφορικά αεροπλάνα . Η επιστολή-προσφορά, βελτίωνε όπως  είχε ζητηθεί από την Ελλάδα ( προχωρημένες δηλαδή οι διαπραγματεύσεις)  το κόστος από 291 εκατομμύρια ευρώ σε 278 ( 352 εκατομμύρια δολάρια συνολικά) με καλύτερες ημερομηνίες παράδοσης, δωρεάν υποστήριξη logistics και δωρεάν ενοικίαση ενός αεροπλάνου μέχρι να παραδοθεί το πρώτο. Προσφορά με …εκπτώσεις και με …μπόνους. Λοιπόν…τα λεφτά των μιζών είναι τρομακτικά. Την Ελλάδα τη φέρανε εδώ που τη φέρανε οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Γιάννας και οι εξοπλισμοί. Και τα υπόλοιπα βέβαια αλλά αυτά είναι τα δυο μεγάλα.»
Τώρα δικάζεται ο Άκης. Μόνος του. Μα μόνος του αποκλείεται να τάχει «φάει» όλα αυτά. 
Εσύ πόσα τα βγάζεις αυτά τα δυο; 50 και 50;
« Μπα…περισσότερα. Γύρω στα 150 δις και τα δυο μαζί. Παίζεται λοιπόν το παιχνίδι βρώμικα. Πιάνουν τον Άκη, τον περνάνε προανακριτικές, ιστορίες, τρεχάματα, τον αθωώνουν, βγαίνει ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και λέει «Αθώος ο Άκης» και τώρα δικάζεται ο Άκης. Μόνος του. Μα μόνος του αποκλείεται να τάχει «φάει» όλα αυτά. Υπάρχουν κι άλλοι»
Λογική μου φαίνεται η επόμενή μου ερώτηση:  «Κανένα όνομα;» Αλλά η απάντηση αναλυτική και αποστομωτική:
« Μα  δεν καλούν στην προανακριτική της Βουλής, ούτε στην ανάκριση, ούτε στο Δικαστήριο τα μέλη του ΚΥΣΕΑ. Γιατί; Γιατί , λέει, είναι …άσχετα. Με τα έγγραφα αυτά που έχω, φαίνεται καθαρά ότι ο πρωθυπουργός  της χώρας και τα μέλη του ΚΥΣΕΑ γνώριζαν συμβάσεις, μέχρι και τιμές προσφορών συστημάτων, ο πρωθυπουργός αλληλογραφούσε, είχε …αγάπες και λουλούδια με τον Άκη και ρωτώ: Της απολύτου εμπιστοσύνης συνεργάτης σου ο Άκης, εσύ είσαι ο πρωθυπουργός, διάλεξε. Ή είσαι βλαξ και δεν πήρες χαμπάρι τον κλέφτη και τον εμπιστευόσουνα ή κάτι άλλο τρέχει εδώ»
Που το πας ;
« Μα πρέπει να πάει στο δικαστήριο ο Σημίτης . Ως μάρτυρας. Και αυτός και όλοι οι υπόλοιποι. Όχι κατηγορούμενοι. Μάρτυρες. Να φωτίσουν όλες τις πλευρές αφού όλα δείχνουν ότι γνώριζαν τα πάντα. Δεν θέλουν να εξεταστούν  τα μέλη του ΚΥΣΕΑ. Κι εγώ, γι αυτό δίνω έγγραφα που αποδεικνύουν ότι ήταν όλοι ενήμεροι.»
Και τι θέλεις;
«Θέλω να πάνε όλοι να εξεταστούν και να βοηθήσουν να βγει η αλήθεια. Αλλά και δυο ακόμη κλέφτες να βρούμε, δεν είναι καλό; Και λάβε υπ΄ όψη σου κάτι άλλο:  Πως γίνεται και οι συμβάσεις του Άκη που πήρε τις μίζες να εκτελέστηκαν ΜΕΤΑ τον Άκη στο Υπουργείο Άμυνας;»
Σκέφτομαι και λέω : «Αυτό δείχνει και πιθανότητα να είναι εξιλαστήριο θύμα ο Άκης;»
 Ο κύριος Σπύρος Σημίτης, αδελφός του πρωθυπουργού
«Όχι. Ο Άκης έχει βάλει το χέρι του βαθιά μέσα στο βάζο με το μέλι. Αλλά δεν τόχει βάλει μόνον αυτός. Και μια…παρένθεση:  Την εποχή εκείνη, επικεφαλής της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων της Γερμανίας – στην οποία υπάγονται τα πάντα…..διαφθορά, διαπλοκή, μαύρο χρήμα, μυστικές υπηρεσίες- ποιος είναι; Ο κύριος Σπύρος Σημίτης. Ο αδελφός του πρωθυπουργού.»
Και ο  Άκης δεν μιλάει, σκέφτομαι φωναχτά.
« Μίλησα με τον Άκη. Αλλά δεν μου τα δίνει γραπτώς. Πως ν ανοίξω το στόμα μου; Δεν μιλάει ίσως αλλά  εμένα μου μίλησε. Και τσακωνόμαστε τώρα να μου τα δώσει όλα γραπτώς. Αλλά δεν μου τα δίνει. Κι αφού δεν μου τα δίνει γραπτώς, εγώ δεν μπορώ ν ανοίξω το στόμα μου».
Τι θάπρεπε να κάνει; Είναι θέμα χρόνου μέχρι…
«Μα γιατί δεν βγαίνει ο ίδιος ο Άκης να μας τα πει; Να μας πει λ.χ. ότι πριν τον βάλουνε φυλακή, κάποιοι μου ζήτησαν λεφτά για να μην πάω «μέσα». Και λέω τώρα εγώ : Εάν πράγματι πολιτικοί άνδρες, πριν πάει φυλακή ο Τσοχατζόπουλος του είπανε «εμείς θέλουμε τόσα για να μην πας»; Κι αυτός δεν τάδωσε και μπήκε φυλακή;  Δεν τάδωσε κατά τα λεγόμενά του. Μου τάπε όλα. Και  που έγινε η συνάντηση και με ποιον έγινε η συνάντηση και για ποιον ήταν τα λεφτά. Αφού όμως δεν μου το δίνει γραμμένο, εγώ δεν μπορώ να αποκαλύψω στοιχεία και λεπτομέρειες. Τρελός είμαι;»
Η ερώτηση μού έρχεται αυτόματα, το ίδιο αυτόματα που μου έρχεται κάθε μέρα, δυο-τρία χρόνια τώρα : « Έχουν γραφτεί τόσα πράγματα, εσύ ο ίδιος έχεις γράψει και έχεις πει τόσα πολλά και δεν γίνεται τίποτα. Τα «θάβουνε». Που θα πάει αυτό;»
Ολοκληρώνει τη σκέψη του: « Κόρακας κοράκου μάτι βγάζει; Ξέρεις που έχουμε καταντήσει; Όσοι δημοσιογράφοι, 5-10-15 κάνουμε αποκαλύψεις, αποτελούμε το άλλοθι τους. Ότι …ελευθερία έχουμε, ό,τι θέλει βγαίνει και λέει ο καθένας.»
Τον ρωτώ την πιο αφελή ερώτηση που μπορεί να κάνει κανείς σ΄ ένα δημοσιογράφο-ρεπόρτερ  : «  Και που τα βρίσκεις όλα αυτά;»
Χαμογελάει.
«Το πρωί που σηκώνομαι, πίνω ελληνικό καφέ. Και μετά, τον κοιτάω τον καφέ, τον διαβάζω και τα βρίσκω».