Η άλλη άποψη στην "κρίση" Κορέας-ΗΠΑ... Γράφει ο Νίκος Κλειτσίκας

Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας έχει το δικαίωμα της αυτοάμυνας!
Οι πολλαπλές στρατιωτικές ασκήσεις των ΗΠΑ στη Νότια Κορέα και σε συνεργασία με τον στρατό της χώρας-προτεκτοράτο, στα τέλη του 2012 και αρχές του 2013, ξεπέρασαν κάθε όριο (υπάρχουν και λαοί, ηγέτες που θέτουν όρια).
Οι στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στην Κίτρινη Θάλασσα έχουν ξεπεράσει τη φρενίτιδα των ΗΠΑ και τις βάσεις που κατασκεύαζαν σε ολόκληρη τη δυτική Ευρώπη, με στόχο την ΕΣΣΔ.
Οι καθημερινές παραβιάσεις των θαλάσσιων εθνικών χωρικών υδάτων και του εναέριου εθνικού χώρου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, δεν έχουν προηγούμενο ούτε με αυτές της Τουρκίας στο Αιγαίο (υπάρχουν και όρια παραβιάσεων για χώρες και ηγέτες).
Αν στα ανωτέρω προσθέσουμε την εξόντωση 2.800.000 Κορεατών από την...
κυβέρνηση του Χάρρυ Τρούμαν, μεταξύ 1950 και 1953 (σ’ αυτή την εθνοκάθαρση έβαψε με αίμα τα «χέρια» της και η Ελλάδα του μετεμφυλιακού κράτους της δεξιάς, του «δόγματος Τρούμαν» και του «στρατηγέ ιδού ο στρατός σου» χωρίς ποτέ να γίνει μια αυτοκριτική), ώστε να τρομοκρατηθούν η Σοβιετική Ένωση κι η Κίνα και ν’ αποτραπεί η σοσιαλιστική πορεία της Κορέας στοχεύοντας να την κατευθύνουν στην «αγκαλιά» του Τόκιο.
Εκατομμύρια δολάρια έχουν ξοδευτεί για να πειστεί η διεθνής κοινή γνώμη για την «κακή Βόρεια Κορέα», όπως για το Ιράν, τη Συρία αλλά και τις χώρες της Λατινικής Αμερικής που αντιστέκονται στο Διεθνές Νομισματικό ταμείο, τους διεθνείς τοκογλύφους. Χρήματα που διοχετεύονται στα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους –εσχάτως κυρίως στους επονομαζόμενους ροζ «αριστερούς» δημοσιογράφους που η γραφίδα τους κατευθύνεται από τα «ανθρώπινα δικαιώματα» made in USA.
Έτσι βλέπουμε στα κανάλια τις ειδήσεις των Κορεατών που τρώνε παιδιά και που αναπτύσσουν πυρηνικό οπλοστάσιο κι αποτελούν «παγκόσμια απειλή», αλλά ποτέ δεν βλέπουμε για το παράνομο -με τους δικούς τους κανόνες «διεθνούς δικαίου»-  πυρηνικό οπλοστάσιο του σιωνιστικού ισραηλινού καθεστώτος ή τη σφαγή παιδιών στην Παλαιστίνη.
Κανένα ΜΜΕ και κανένας δημοσιογράφος δεν μεταφέρει τις επίσημες ανακοινώσεις της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, κι αν κάποιος τολμήσει να γράψει την αλήθεια χάνει τη δουλειά του.
Γιατί η διεθνής κοινή γνώμη δεν γνώρισε ποτέ τι συνέβη πριν από την σημερινή «κρίση» στην Κορέα;
Τι συνέβη;
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες σχηματισμοί αμερικάνικων B-52 που σταθμεύουν στην τεράστια στρατιωτική βάση του νησιού Γκουάμ (Νότια Κορέα), σε συνεργασία με σχηματισμούς F-22 που ξεκίνησαν από την αμερικάνικη στρατιωτική βάση Οκινάβα (Ιαπωνία), με πολεμικά αεροσκάφη από την αμερικάνικη στρατιωτική βάση Οζάν (Νότια Κορέα)  και βομβαρδιστικά B-2  εξοπλισμένα με πυρηνικές κεφαλές που ξεκίνησαν από τις ΗΠΑ κατευθύνθηκαν προκλητικά και παραβιάζοντας τον εναέριο χώρο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, αλλά και τον θαλάσσιο χώρο της από τον αμερικάνικο στόλο.
Μια γιγαντιαία στρατιωτική επιχείρηση με σχεδιασμό πυρηνικής επίθεσης εναντίον της μικρής, αλλά «ανυπάκουης» χώρας.
Απέναντι σ’ αυτή την απειλή και την παραβίαση όλων των άρθρων του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας απάντησε σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο: «Δικαίωμα χρήσης όπλων σε περίπτωση επίθεσης ή εξωτερικής εισβολής σε μια χώρα».
Δηλαδή, αν συνεχιστούν οι παραβιάσεις των αμερικανών και των χωρών-προτεκτοράτων τους, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας θα απαντήσει με κτύπημα στις αμερικάνικες στρατιωτικές βάσεις της περιοχής και μπορεί να το κάνει! Κι αυτό αναδιπλώνει τις ΗΠΑ, γιατί οι απώλειές τους θα είναι τεράστιες!
Στα δελτία ειδήσεων των καναλιών και στον τύπο τι βλέπουμε, ακούμε διαβάζουμε;
«Η Βόρεια Κορέα κήρυξε πόλεμο στις ΗΠΑ»! Ότι ακριβώς επιβάλουν οι προπαγανδιστές του ΝΑΤΟ στα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους!
Για ακόμη μια φορά ο Ομπάμα χρησιμοποιεί το όπλο του ψέματος και της προπαγάνδας. Ότι ακριβώς συμβαίνει στην περιοχή μας με την ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον της Συρίας, για την οποία σιωπούν τα ΜΜΕ και μάλιστα η συγκυβέρνηση Σαμαρά απέλασε την πρέσβειρα της Συρίας από την Ελλάδα, γεγονός που σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο δικαιολογείται με κήρυξη πολέμου.
Συμπέρασμα;
Υπάρχουν λαοί κι ηγέτες που μπορούν να λένε ΟΧΙ, όπως υπάρχουν κι αυτοί που λένε πάνταΝΑΙ στ’ αφεντικά τους!
Όπως το περιγράφει ο Κ. Καβάφης στο ποίημα του «Che fece... il gran rifiuto»

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τό'χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του..