ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ. ΤΙΤΛΟΣ: "ΑΝΔΡΟΓΥΝΟ" (ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ)

Ενώναμε τα αιδοία μας καταργώντας την εσοχή της και την εξοχή μου
κατακτώντας την παλινόρθωση του ανδρόγυνου
όπου ο άνδρας αποκτά αιδοίο χωρίς εξοχή και η γυναίκα εσοχή με
πλήρωση
Έτσι που ο άνδρας γράφεται πλέον με Άλφα κεφαλαίο και η γυναίκα με
Θήτα κεφαλαίο
Στο μπάνιο πέταξε τα
ρούχα της
στο κρεβάτι τις
αναστολές του
Όταν παρθήκαμε δεν
ξεχώριζαν τα φύλα μας
Ο φαλλός δεν είναι ανατομική προεξοχή....

Προκύπτει ως κοινός τόπος
συνάντησης ερωτικής όταν καταργείται η εσοχή κι η εξοχή
ανακτώντας το Ακέραιο
Είναι οι συνδημιουργοί της Εδέμ
Ο φαλλός του ανθρώπου συναντάει τον φαλλό του Θεού κάθες που
ακυρώνεται σε δύο αιδοία
Να κάθονται κι οι τρεις Αυτός Αυτή κι ο Λόγος
γύρω από μια τάβλα πίνοντας ρακί και
να ψαύουν ο ένας τον άλλο σε διαρκή χορό
Ώσπου οι σκιές τους να σμίξουν στο ενδομήτριο ΕΝΑ
Η βαθιά θρησκευτικότητα δεν προκύπτει από την σωτηρία της ψυχής
αλλά από τη διάσωση του έρωτα. Η αγωνία για
την επανένωση του ανδρόγυνου.