ΤΟ ΔΝΤ ΛΕΕΙ ΑΠΟΤΥΧΑΜΕ, Ο ΑΔΩΝΙΣ, ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, ΠΑΓΚΑΛΟΣ, ΚΟΥΡΕΛΗΣ, ΛΕΝΕ ΠΕΤΥΧΑΜΕ ΑΠΟΛΥΤΑ

Το απίστευτο λάθος του ΔΝΤ που μας βύθισε στη λιτότητα

Τα λάθη των προγνωστικών ανάπτυξης και οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές, είναι ο τίτλος της έκθεσης - βόμβα του διευθυντή του ερευνητικού τμήματος του ΔΝΤ, Ολιβιέ Μπλανσάρ για το λάθος του Ταμείου στους υπολογισμούς των επιπτώσεων των πολιτικών λιτότητας στην Ελλάδα. Το λάθος αφορά σε έναν συντελεστή, γνωστό στην οικονομία με την ονομασία «πολλαπλασιαστής» (multiplicateur)..
 Μεταξύ του 1970 και του 2007, οι ασχολούμενοι με τις προβλέψεις είχαν διαπιστώσει ότι η μείωση κατά 1% στις δημόσιες δαπάνες, ή κατά 1% επιπλέον έσοδα από τη φορολογία, οδηγούσαν, κατά μέσον όρο, σε 0,5% μείωση της ανάπτυξης στις προηγμένες χώρες. Εξ αυτού διαμόρφωσαν τον πολλαπλασιαστή 0,5 τον οποίο και χρησιμοποίησαν στις προκαταρτικές εργασίες τους για τα προγράμματα που επιβλήθηκαν σε Ελλάδα και Πορτογαλία.
Το πρόβλημα είναι ότι τα δεδομένα αυτά ίσχυαν πριν από την κρίση, η οποία με την ανασφάλεια που έφερε στις χώρες, επηρέασε τη συμπεριφορά των καταναλωτών. Στο «Πανόραμα της Παγκόσμιας Οικονομίας» που δημοσίευσε το ΔΝΤ τον περασμένο Οκτώβριο, αναγνωρίζει ότι με τις σημερινές συνθήκες, οι πολλαπλασιαστές κινούνται ανάμεσα στο 0,9 έως και το 1,7 (!) ήτοι δύο με τρεις φορές μεγαλύτεροι από το 0,5.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι με συντελεστή 1,5% το 1 ευρώ που «κόβει» το κάθε κράτος «μεταφράζεται» σε απώλεια 1,5 ευρώ από την ανάπτυξη. Ο Ολιβιέ Μπλανσάρ αναγνωρίζει ότι το ΔΝΤ δεν κατάλαβε πλήρως πως η λιτότητα θα υπονομεύσει τις προσπάθειες για οικονομική ανάπτυξη σε υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ελλάδα.

Επιπλέον αναγνώρισε ότι οι προβλέψεις του Ταμείου ανέφεραν με βάση αυτά τα στοιχεία ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να βάλει βαθιά το «μαχαίρι» στις δαπάνες και παράλληλα να επιστρέψει γρήγορα σε ρυθμούς ανάπτυξης και αύξησης της εργασίας.

Το κείμενο είναι καθαρά τεχνικού χαρακτήρα και φέρει την σημείωσε ότι «δεν πρέπει να μεταφερθεί ότι αντιπροσωπεύει τις απόψεις του ΔΝΤ». Την πληροφορία αυτή το ΔΝΤ την έχει γράψει στα ψιλά του «Πανοράματος» και μόνο οι ιδιαίτερα έμπειροι αναλυτές μπορούσαν να αντιληφθούν το μέγεθος της σημασίας της.