Γιάννης Παναγιωτακόπουλος: Πέταξα στα μούτρα τις καρέκλες που μου τάξανε στη Νέα Δημοκρατία.

Μετά τα τελευταία γεγονότα, και αφού οι δηλώσεις μου περί «αυγών και γιαουρτιών» έκαναν τον γύρο των καναλιών, με κάποιους να μιλούν περί «ακροτήτων», εξηγούμαι για να μπαίνουν οι έννοιες στην θέση τους.

1)     Ακρότητα είναι το να οριοθετείς τις πολιτικές σου επιλογές προεκλογικά, διευκρινίζοντας προς τους ψηφοφόρους σου πως δεν πρόκειται να πάς στην Ν.Δ. και μετά από τρείς εβδομάδες, αφου έχεις υφαρπάξει την ψήφο τους, να μετακομίζεις αμέριμνος στην «μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη».

2) Ακρότητα είναι να θεωρείς πως αυτοί που σε κουβάλησαν στην πλάτη για να εκπροσωπήσεις τον αγώνα τους,  χύνοντας αίμα (στην κυριολεξία) και ιδρώτα, σου έχουν δώσει λευκή επιταγή, ακόμα και για να πετάξεις αυτόν τον αγώνα στα σκουπίδια...

3)  Ακρότητα είναι να θεωρούνται ιδέες για τις οποίες έχουμε φάει κρατητήρια, για τις οποίες δεκάδες Εθνικιστές μετράμε ράμματα στα σώματά μας, για τις οποίες κάποιοι έχουν χάσει περιουσίες και έχουν κλίσει σπίτια, ως προϊόν δειγματισμού για την συγκέντρωση προσφορών.  

4) Δεν ήταν και δεν είναι επιλογή μας να ωθήσουμε τον κόσμο μας στα κάγκελα. Επιλογή δική σας ήταν να τους κοροϊδεύετε στα μούτρα και είναι τουλάχιστον αφέλεια να θεωρείτε πως αυτός ο κόσμος που τώρα ξεπουλάτε, θα σας κουνάει το μαντήλι και θα σας στέλνει ευχετήριες κάρτες για καλό ταξίδι…

Λυπάμαι πολύ που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω την πολιτική απάτη με «πολιτικό πολιτισμό». Αν η κοροϊδία, η συναλλαγή και το ξεπούλημα ιδεών και αγώνων είναι ο «πολιτικός πολιτισμός» σας, θεωρήστε με πολιτικά απολίτιστο.

«Πολιτικά απολίτιστος» ήμουν από μαθητής, όταν δεξιοί και αριστεροί καθηγητάδες με κέρναγαν αποβολές για την πολιτική μας δράση. «Πολιτικά απολίτιστος» ήμουν όταν το καθεστώς με έσερνε στα κρατητήρια  για τις κοινές μας ιδέες. «Πολιτικά απολίτιστος» παραμένω, για να σας γυρνώ τις προσφορές σας για βελούδινες καρεκλίτσες στα μούτρα, με τους «απρεπείς» χαρακτηρισμούς που άκουσε ο φίλος σας ο Άδωνης εχθές τηλεφωνικώς.  

     

 Για εμάς η προδοσία των συναγωνιστών μας, των αγώνων μας και των ιδεών μας δεν θεωρείται προσωπική επιλογή. Προσωπικές επιλογές υπάρχουν στην προσωπική ζωή. Στους συλλογικούς αγώνες υπάρχουν κινηματικές επιλογές, αγωνιστές που τις στηρίζουν και μπροστάρηδες που τις κάνουν πράξη. Όταν επιλέγεις να είσαι μπροστάρης, είσαι υποχρεωμένος να υπηρετήσεις τις επιλογές του κινήματος που σου εμπιστεύθηκε αυτή την θέση στην μάχη.  

      

Οι ξεκάθαρες έννοιες είναι οι απλές. Το ξεπούλημα ενός κινήματος είναι προδοσία και οι προσωπικές επιλογές είναι για το σπίτι μας. Αν θέλετε τώρα να βρίσκουμε δικαιολογίες για να κρυβόμαστε πίσω από το δάκλυλό μας, να ξέρετε πως το δικό μας δάκτυλο θα είναι το μεσαίο…

                                                                  Γιάννης Παναγιωτακόπουλος