ΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ (ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΑΔΗ)

Μέρα με την ημέρα αυξάνει ο σκεπτικισμός περί της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και για το αν στην παρούσα μορφή της τουλάχιστον, εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας, πέρα δέ απο τους γνωστούς - αγνώστους στους οποίους συμπεριλαμβάνεται δυστυχέστατα το σύνολο του πολιτικού κόσμου πέραν ελαχίστων, οι οποίοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους όπου σταθούν και όπου βρεθούν υπέρ της παραμονής μας σε μία τέτοια Ένωση με όποιο κόστος ακόμα και εθνικό...



Ακόμη και έχοντας τον ρόλο τριτοκοσμικού εταίρου και επαίτη όπου όλοι αισθάνονται ως βάρος και αποφεύγουν συστηματικά, ενώ από την άλλη δεν μπορούν να απαλλαγούν από την παρουσία του και τον "ανέχονται" λόγω του ότι ενδεχόμενη καταστροφή του να σημαίνει και την αρχή του δικού τους τέλους.


Καθίσταται πλέον σαφές πως υπάρχει ανάγκη πέρα απο την βελτίωση της δικής μας κατάστασης,να υπάρξει και αναθεώρηση της στάσης μας απέναντι σε μία τέτοια αντιμετώπιση και συμπεριφορά.


ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ


Μα τούτο είναι προφανές πως έχει ήδη γίνει από την στιγμή που αποφασίσαμε να συμμετέχουμε σε αυτή την ένωση, το ζήτημα δεν έχει να κάνει με αυτήν καθεαυτή την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά υπό ποιές συνθήκες και συμφωνίες επιτελέσθηκε και ποιες υποσχέσεις δόθηκαν που ενδεχομένως δεν τηρήθηκαν.


Δυστυχώς όλα τα όνειρα κάποτε τελειώνουν και έτσι το όνειρο της δήθεν ενωμένης Ευρώπης ήδη δείχνει τα δόντια και τις πραγματικές προθέσεις του πως στην ουσία δεν πρόκειται για κείνο το όραμα που σερβίρισαν κάποιοι στον Ελληνικό λαό αλλά και σε άλλους εταίρους περί ισότιμης ένταξης σε έναν όμιλο εθνών, αλλά μία στυγνή συμμορία τοκογλύφων και εκμεταλλευτών ακόμα και με την μορφή ολόκληρων κρατών, τα οποία προσπαθούν να επιβληθούν χωρίς να στάξει ρουθούνι στα άλλα ασθενέστερα κράτη δημιουργώντας μία δήθεν ένωση κρατών πολλών ταχυτήτων χωρίς κοινή εξωτερική πολιτική αλλά και άλλες κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις, δρώντας ως δανειστές και ολοένα και πιο στυγνοί αιμοπότες για όσους δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τις πραγματικές προθέσεις τους, αφαιρώντας όλο και πιο γρήγορα ό,τι έχει απομείνει από την ικμάδα αλλά και την αίσθηση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών μελών στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και των ρευμάτων της νέας εποχής ή αλλιώς του νέου μεσαίωνα που οδηγούν τους λαούς.


Ο δικός μας λαός το βλέπει αυτό καθημερινά. Βλέπει δηλαδή να αντιμετωπίζεται ως κολίγος ο οποίος πωλείται μαζί με την γη στους νεοτσιφλικάδες του νεοεποχίτικου κόσμου, να απαξιώνεται η προσφορά του καθημερινά στον παγκόσμιο ρου της ιστορίας με σαφές προσανατολισμό να του δημιουργηθεί σε επίπεδο κοινωνικού ασυνείδητου, ένα αίσθημα ενοχής για το ποιός πραγματικά είναι και το τι έχει προσφέρει.


Και το σημαντικότερο, αν έχει να προσφέρει σε αυτό που λέμε κοινωνία των εθνών, με αποτέλεσμα του να προσπαθεί να αποταχθεί της εθνικής του ταυτότητας ολοένα και πιο επιδεικτικά, προκειμένου να "τον κάνουν παρέα", χάριν ενός ανεξήγητου φιλοευρωπαϊσμού και ξενομανίας η οποία ενδεχομένως να συμβαίνει ακριβώς γιατί τούτος ο λαός μην έχοντας πουθενά να σταθεί και μην έχοντας ακόμη και σήμερα ξεκαθαρίσει τα δικά του ζητήματα περί ελληνικότητας, θεωρεί ως μόνη λύση το σωσίβιο που τελικά θα τον οδηγήσει στον σίγουρο χαμό και την υποδούλωση μέσω της εξαθλίωσης του και της σύνθλιψης του εθνικού του εγωισμού.


Τα κίνητρα όσων εμπνεύστηκαν μία δήθεν τέτοια ένωση η οποία καθίσταται πλέον ως Λερναία Ύδρα του διεθνισμού και η οποία έχει ως μοναδικό σκοπό να καταπιεί τα έθνη προς χάριν της δήθεν οικονομικής σταθερότητας και ευμάρειας, αποδεικνύονται ταπεινότερα και πλέον ποταπά από όσο μπορεί να νόμισε και ο μεγαλύτερος διώκτης μίας τέτοιας ιδέας συνασπισμού κρατών.


Και το μόνο κέρδος το οποίο διαφαίνεται στον ορίζοντα, είναι το κέρδος των ολίγων έναντι των κολίγων της νέας τάξης και αυτό το αέναο αναμάσημα του τοκογλυφικού κεφαλαίου το οποίο αυγατίζει στις ίδιες τσέπες υποδουλώνοντας τους λαούς.


Η αλήθεια είναι πως η μετεξέλιξη του καπιταλισμού ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα σε κεφαλαιοκρατικό ιμπεριαλισμό μέσω εξαγορών και συγχωνεύσεων κεφαλαίου με ιδεολογική πλατφόρμα τον διεθνισμό, συνεπικουρούμενη από την συγκέντρωση του χρηματιστικού κεφαλαίου στα χέρια των τραπεζιτικών καρτέλ, υπήρξαν οι αρχές ίδρυσης της "Ευρωπαϊκής Ένωσης" πασπαλισμένες με ιδεολογικές μπαρούφες, προκειμένου να τσιμπήσουν οι λαοί.


Εξάλλου ήδη ο Λένιν από το 1916 μιλάει για "Ενωμένες πολιτείες της Ευρώπης" στο έργο "ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ" καταδεικνύοντας πλήρως τον ρόλο της "Deutche Bank" αλλά και όλων των τραπεζιτικών κολοσσών καθώς και το γεγονός πως το σχέδιο περί ευρωπαϊκής δήθεν ένωσης εξυφαίνετο δεκαετίες πριν την πραγμάτωση του.


Εάν δέ έννοιες, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία, η δημοκρατία μπορούσαν να μιλήσουν, είναι το πλέον σίγουρο πως θα ούρλιαζαν καθημερινώς όλο και περισσότερο από τον βασανισμό στον οποίο υπόκεινται από τους δήθεν προστάτες τους, η δε κατά το δοκούν χρησιμοποίησή τους από τους διεθνιστές και γενικώς τους άρχοντες της νέας τάξης, αποτελεί ακόμα μια μαύρη σελίδα στο βιβλίο της νέας εποχής.


Το γεγονός είναι ένα: Πως τα σύγχρονα βαμπίρ του διεθνισμού με όλες τις εκφάνσεις του, από τροϊκανούς μέχρι μια κίβδηλη ευρωπαϊκή ένωση, γνωρίζουν καλά την τέχνη του να σερβίρουν περιττώματα προς βρώσιν περιτυλιγμένα μέσα σε χρυσόχαρτο, ενώ και οι λαοί στην αντίπερα όχθη θα πρέπει να μάθουν επιτέλους να μην εκτρέφουν μέσω της οκνηρίας και του μιμητισμού - ίδιον της ανθρωπίνου φύσεως - όλα αυτά τα τέρατα που μόνο σκοπό έχουν την καταστροφή τους.


Να γνωρίζουν - αν και είμαι σίγουρος πως το γνωρίζουν και το φοβούνται - τέλος όσοι αντιμάχονται την πατρίδα μας, πως ο πραγματικός Έλληνας και όχι ο απλός ελληνόφωνος, το είδος του οποίου προσπαθούν παντοιοτρόπως να επιβάλουν, δεν έχει μάθει να ακολουθεί κανένα μονοπάτι όσο θελκτικό και αν φαίνεται, παρά δημιουργεί ο ίδιος το μονοπάτι που ακολουθούν οι υπόλοιποι επιλέγοντας έστω και καθυστερημένα τον στενό δρόμο της αρετής από τον πλατύ δρόμο της κακίας....






panoschatzigeorgiadis@gmail.com