Η Αγάπη στο έθνος.Της Αγγελικής Μπαρμπεροπούλου

Έχει σημασία τελικά εάν μπορώ να δώσω έναν ωραία συγκροτημένο ορισμό του εθνικισμού;
Τί σημασία έχει, άν μή έχοντας δύο τρεις φράσεις στο μυαλό, γράψω τί αισθάνομαι όταν σκέφτομαι πως είμαι Ελληνίδα, όταν σκέφτομαι πως είμαι ένα κύτταρο του έθνους;

Σίγουρα η έννοια του Εθνικισμού είναι παρεξηγημένη. Συνυφασμένη ίσως και με ομάδες που έχουν δείξει δείγματα βίας.

Τί το περίεργο να αγαπάς τους αδερφούς σου και να θες να ζείς ανάμεσα σε άξιους, άριστους ανθρώπους κοινοί αίμασι που δουλεύουν για το καλό του κοινωνικού συνόλου; Μήπως αν αγαπώ και εργάζομαι για το έθνος μου με κάνει αυτόματα να μισώ άλλα έθνη; Το αντίθετο! Με κάνει να σέβομαι τα άλλα έθνη αλλά πάνω από όλα να σέβομαι εμένα ως ένα κομμάτι της Ελλάδος. Ως περήφανη και άξια Ελληνίς, εμπνέω και απαιτώ το σεβασμό. Δεν ζητιανεύω δεν παρακαλώ.

Αυτή είναι η διαφορά του εθνικιστή από τους άλλους:

ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ, ΑΞΙΟΣ. Όχι δουλοπρεπής και όχι κακομοίρης.

Ο εθνικισμός ότι κι αν είναι κι όπως κι αν τον καταλαβαίνει και τον αισθάνεται ο καθένας, σίγουρα είναι ένα:
Το μέλλον της Ελλάδος.

“Ω Ελλάδα σ αγαπώ
ω Ελλάδα ρημαγμένη
θα ξαναγενείς Εσύ
μία κόρη δοξασμένη”.

Εθνικισμός εστί