Σωθήκαμε. Και μετά;ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ωραία, λοιπόν!! Ψηφίσθηκε το μεσοπρόθεσμο και σωθήκαμε. Έτσι, τουλάχιστον ισχυρίζονται άνθρωποι των οποίων την γνώμη συνήθως εκτιμώ. Ακόμα όμως δεν καταλαβαίνω το σκεπτικό τους. Δηλαδή, αν υποστηρίζει κάποιος την Ευρώπη υποχρεούται να υπεραμύνεται της όποιας ανοησίας οι γραφειοκράτες της και οι απογοητευτικοί της πολιτικοί ηγέτες προωθούν; Το ζητούμενο προφανώς ήταν η πέμπτη δόση του συμφωνηθέντος πέρυσι μνημονίου ώστε να πληρωθούν μισθοί του δημόσιου τομέα και συντάξεις. Και βέβαια η εξασφάλιση του νέου δανείου που συζητείται. Μα αυτό είναι ο στόχος της Ελλάδας σήμερα;

Το ερώτημα είναι αν το μόρφωμα που ψηφίσθηκε σήμερα θωρακίζει την χώρα από το ενδεχόμενο μελλοντικής χρεοκοπίας. Η γνώμη μου είναι πως το μεσοπρόθεσμο εξασφαλίζει την επιβίωση για λίγους μήνες του δημόσιου τομέα και εξοντώνει σχεδόν ολοκληρωτικά την ιδιωτική οικονομία της χώρας. Αυτοί που αγωνιούσαν για τους μισθούς και τις συντάξεις που πληρώνει το κράτος δεν σκέφτονται τους μισθούς που δεν θα είναι πλέον σε θέση να εισπράξουν χιλιάδες άνθρωποι που απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα – γιατί θα χάσουν τις δουλειές τους; Και βέβαια με την αγορά νεκρή η χρεοκοπία παραμονεύει ακόμη στην γωνία. Και τότε τι; Καινούργιες αφαιμάξεις της ιδιωτικής οικονομίας για να σωθεί και πάλι το δημόσιο;

Μα τα δημόσιο, με τον όγκο και την αναποτελεσματικότητα του, προκάλεσε την κρίση. Αυτό δανείσθηκε και χρησιμοποίησε τα χρήματα για παροχές, διορισμούς και επιδοτήσεις. Όπως και για προμήθειες και εργολαβίες που με τίποτα δεν προδίκαζαν θετικές οικονομικές εξελίξεις για το μέλλον. Κι όλοι εκείνοι που βυσσοδομούν σήμερα άδικα κατά των δανειστών μας (μας δανείζουν ενάντια σε κάθε λογική εξασφάλισης των χρημάτων τους) στρέφονται και κατά των πολιτικών για τους λάθος λόγους. Αντί να τους καταδικάζουν για την κραιπάλη των παροχών που οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα τους κατηγορούν επειδή οι άθλιες αυτές τακτικές δεν μπορούν πλέον να συνεχισθούν. Εξακολουθούν μάλιστα οι περισσότεροι να δοξάζουν τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ που ξεκίνησε το σχετικό πάρτι και την οικονομική κατηφόρα. Αυτό το δημόσιο λοιπόν, υφιστάμενοι θυσίες, στοχεύουμε να διαφυλάξουμε από την χρεοκοπία;

Τίθεται, μεταξύ άλλων λοιπόν σήμερα, το ερώτημα τι κάνουν ακριβώς οι δανειστές μας; Τι έκαναν όλο αυτό το διάστημα που η κυβέρνηση δεν εφάρμοζε το μνημόνιο; Γιατί εκταμίευσαν την τέταρτη δόση ενώ δεν είχε τηρηθεί καμία από τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει το ελληνικό κυβερνητικό επιτελείο; Γιατί έθεσαν σαν όρο για την συνέχιση των εκταμιεύσεων την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου κι όχι την υποχρεωτική δραματική περικοπή δημοσίων δαπανών; Όσο σε αυτά τα ερωτήματα δεν παίρνω ικανοποιητικές απαντήσεις δεν έχω εμπιστοσύνη στις επιλογές και στις θέσεις των Ευρωπαίων εταίρων μας. Που φοβάμαι πως, μόλις εξασφαλίσουν το ξεφόρτωμα των ελληνικών ομολόγων από τις Τράπεζες τους και την εξασφάλιση της ισορροπίας της ευρωζώνης στην περίπτωση πτώχευσης μέλους της, θα μας αποχαιρετίσουν με σχετική ανακούφιση.

Και τότε, τι γίνεται;