Ο απόλυτος στόχος ενός πολιτικού κόμματος είναι η απόκτηση εξουσίας και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διάρκεια παραμονής στη θέση αυτή. Τα κόμματα εξουσίας είναι εκείνα που διαχρονικά εναλλάσσονται στον κυβερνητικό θώκο και η πολιτική τους επικεντρώνεται γύρω από μια δυναμική και διαχρονική ιδεολογία, συνήθως συντηρητική ή σοσιαλιστική και πλέον σήμερα γύρω από τις μοντέρνες εκδοχές των ιδεολογιών αυτών. Ο πολιτικός σχεδιασμός των κομμάτων και οι προγραμματικές αρχές τους κινούνται στην κατεύθυνση παγίωσης της εκλογικής τους βάσης και της σταθερής ενίσχυσης των εκλογικών τους ποσοστών.
Αυτή είναι η συνήθης πρακτική που διακρίνει την πολιτική των κομμάτων διαχρονικά, σε καιρό κοινωνικής ειρήνης και συνθηκών που ευνοούν την ανάπτυξη μιας κομματικοκεντρικής πολιτικήςμέσα σε αυτό το πολιτικό κόμμα. Όταν όμως οι συνθήκες μεταβάλλονται και προκύπτουν νέες κοινωνικές και πολιτικές ανάγκες, ο πολιτικός οφείλει να επαναδιαπραγματεύεται την πολιτική του λαμβάνοντας υπ’ όψιν την αναγκαιότητα για νέα πολιτική και την κρισιμότητα των στιγμών.
Όταν όμως οι συνθήκες μεταβάλλονται και οι κυβερνητικές δυνάμεις δεν προσαρμόζουν τον πολιτικό τους λόγο κι γενικότερα την πολιτική τους παρουσία αντίστοιχα αλλά εξακολουθούν να κινούνται προτάσσοντας το κομματικό τους συμφέρον, το αποτέλεσμα δε θα είναι το θετικό και το αναγκαίο. Η ελληνική κυβέρνηση αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η παρουσία του πρωθυπουργού την προηγούμενη εβδομάδα στο υπουργικό συμβούλιο θα μπορούσε να είναι διαφορετική, περισσότερο ειλικρινής και περισσότερο εθνική. Για ακόμη μια φορά, όμως, ο πρωθυπουργός επικοινωνιακά επέλεξε να μη φανεί ρεαλιστής αλλά αισιόδοξος. Εάν η κυβερνητική επικοινωνιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ στηρίζεται στο δίπολο ρεαλισμός ή αισιοδοξία και εάν η αλήθεια τελικά δεν είναι αισιόδοξη, τότε με απλά λόγια η κυβέρνηση επιθυμεί να ακολουθεί μια τουλάχιστον μη ειλικρινή στάση απέναντι σε όσα αντιμετωπίσουμε και σε όσα θα αντιμετωπίσουμε. Εντύπωση ασφαλώς προκαλεί σε σχέση με τα εσωκομματικά πράγματα του ΠΑΣΟΚ, το γεγονός πως έχει διατυπωθεί μια αντίθετη πολιτική από εξέχοντα στελέχη της τρέχουσας αλλά και της προηγούμενης κυβερνητικής περιόδου, να κινηθεί η κυβερνητική πολιτική σε πιο ρεαλιστικούς χρόνους και όρους. Το να παρουσιάζεται ο πρωθυπουργός αισιόδοξος είναι πάρα πολύ σημαντικό ως γεγονός, το να παρουσιάζεται όμως ο πρωθυπουργός αισιόδοξος σε μια στιγμή που η αισιοδοξία αυτή δε δικαιολογείται και δε σημαίνει κάτι, τότε αποτελεί εθνικό στρατηγικό και επικοινωνιακό λάθος.
Ο κύριος Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές του 2009 στηρίζοντας την προεκλογική του εκστρατεία σε μια αισιόδοξη και ωραιοποιημένη ρητορική για τα οικονομικά πράγματα της Ελλάδας, που δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Στη διάρκεια του χρόνου συνέχισε να μην παραδέχεται την πραγματικότητα, και τώρα ενάμιση χρόνο μετά και ενώ οι δυσκολίες εντείνονται και η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν αποδίδει, η κυβέρνηση εξακολουθεί να κινείται στην πεπατημένη και εύηχη πολιτική. Είναι γνωστό, όμως, πως όταν η κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται τη μη ειλικρίνειά σου, εσύ ως πολιτικόςοφείλεις να έχεις αντανακλαστικά γρήγορα και να επανέρχεσαι στο παιχνίδι λέγοντας αυτή τη φορά την αλήθεια.
Όταν οι στιγμές απαιτούν έναν ήρωα, έναν ήρωα ως κόμμα, ως πολιτικό, ως ιδέα, τότε η πολιτική οφείλει να γίνεται αλλιώς. Η πολιτική που έχει ανάγκη ο τόπος οφείλει να διαδραματίζεται με όρους συλλογικότερου, εθνικού ενδιαφέροντος και λιγότερο κομματικών προσδοκιών. Οφείλουμε να εργαστούμε σε πλαίσιο κοινής ευθύνης και σύνεσης καθώς ο στόχος καθίσταται πέρα για πέρα κοινός. Οι πολιτικοί και η πολιτική στην υπηρεσία της λογικής και της ευθύνης.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.