Εἶναι κάποιες στιγμὲς στὴ ζωή μας ποὺ τὰ συναισθήματα μπερδεύονται καὶ γίνονται κόμπος στὸ λαιμὸ καὶ ὅλη ἡ φόρτιση ποὺνιώθουμε μέσα μας ψάχνει τρόπους νὰ ἐκφραστεῖ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὸκατορθώσει. Κάπως ἔτσι νοιώθαμε τὰ μέλη τῆς ΣΦΕΒΑ ὅταν βρεθήκαμεστὴν πόλη τῆς Χειμάρρας μαζὶ μὲ τὸ Β’ Δημοτικὸ Διαμέρισμα τοῦ Δήμου Θεσσαλονίκης καὶ θεωρήσαμε ὑποχρέωσή μας νὰ ἐπισκεφτοῦμε τοὺςγονεῖς τοῦ ἐθνομάρτυρα Ἀριστοτέλη Γκούμα. Μία ἀντιπροσωπεία ἀπὸ τὰμέλη τῆς ἀποστολῆς, μὲ τὴν κ. Ν. Νικολάου καὶ τὸν Γ. Ἀργυρίου ἀπὸ τὸ Δῆμο Θεσσαλονίκης ἀνηφορίσαμε κάτω ἀπὸ δυνατὴ βροχὴ πρὸς τὸ ἀπομακρυσμένο σπίτι τῆς οἰκογένειας τοῦ Ἀριστοτέλη, στὸ Καμπὶ τῆς ἀκρόπολης τῆς Χειμάρρας.
Καθὼς δὲν εἶχε προηγηθεῖ συνεννόηση καὶ ἤδη εἶχε νυχτώσει, ἦταν ἔντονη ἡ ἀνησυχία καὶἡ ἐπιφύλαξή μας μήπως ἡ ἐπίσκεψή μας ἐνοχλήσει τὴν οἰκογένεια ποὺ πρόσφατα τέλεσε τὸ 40/μερο μνημόσυνο τοῦ παιδιοῦ της. Ὡστόσο ὁ πατέρας, ἡ μητέρα, ὁ ἀδελφός, ἡ θεία καὶ 2-3 φίλοι τοῦἈριστοτέλη μᾶς ὑποδέχθηκαν μὲ ἀγάπη καὶ μᾶς ἄνοιξαν τὴν πόρτα καὶ τὴν ἀγκαλιά τους. Ἀφοῦ μᾶς πρόσφεραν τὸ παραδοσιακὸ κέρασμα μὲ τὴ φιλόξενη διάθεση ποὺ χαρακτηρίζει τοὺς Χειμαρριῶτεςἐπέμειναν νὰ καθίσουμε λίγο μαζί τους.
Ὁ πατέρας τοῦ Ἀριστοτέλη, ὁ κ. Ἠλίας, μὲ εὐγένεια εὐχαρίστησε ἀμέσως τὴν ἑλληνικὴπολιτεία καὶ ὅλους τούς Ἕλληνες, ἐπώνυμους καὶ ἀνώνυμους γιὰ τὴσυμπαράστασή τους στὸ χαμὸ τοῦ γιοῦ του. Μὲ τὸν πόνο χαραγμένο στὸπρόσωπό του, ἀλλὰ μὲ ἀποφασιστικὴ φωνή, μᾶς περιέγραψε τὶςσυνθῆκες τοῦ τραγικοῦ ἐγκλήματος ποὺ συνέβη
Μὲ δυσκολία συγκρατούσαμε ὅλοι τὴ συγκίνησή μας ἀλλὰ ὁ πατέρας τοῦ Τέλη συνέχισε:«Δὲν θὰ τὸ βάλω κάτω, θὰ ἔχω πάντα τὸ κεφάλι ψηλά! Ἐμεῖς δὲν φοβόμαστε, αὐτοὶ πρέπει νὰμᾶς φοβοῦνται! Ἔχουμε μάθει, ὅτι ἔχουμε νὰ ποῦμε, νὰ τὸ λέμε καταπρόσωπο, ἀντρίκια , νὰ μὴχτυπᾶμε ἀπὸ πίσω μπαμπέσικα, ὅπως ἔκαναν στὸ παιδί μου».
Κι ὅσο γιὰ τοὺς δράστες, παρὰ τὰ συναισθήματα τῆς ὀργῆς, δὲν ἀκούσαμε φωνὲς ἐκδίκησης!Ὁ κ. Ἠλίας Γκούμας ἦταν σαφὴς ἐδῶ: «Ἡ μεγαλύτερη τιμωρία καὶἐκδίκηση γιὰ τοὺς δολοφόνους καὶ συνάμα δικαίωση γιὰ τὸπαιδί μου θὰ εἶναι τὸ νὰ βλέπουν τὴ Χειμάρρα νὰ κρατάει τὸν ἑλληνικὸ χαρακτήρα της ὅπως κάνει ἐδῶ καὶ 2.500 χρόνια!»
Τὰ λόγια βγαίνουν δύσκολα σὲ τέτοιες στιγμές! Τί νὰ πεῖς γιὰνὰ παρηγορήσεις τέτοιους ἀνθρώπους ποὺ μέσα στὸν ἄφατο πόνο τουςμᾶς παρέδιδαν μαθήματα ἡρωικοῦ φρονήματος καὶ φιλοπατρίας! Φιλήσαμε μὲ σεβασμὸ τὸ χέρι τῶν γονέων τοῦ ἥρωα, τῶν ξεχωριστῶναὐτῶν Ἑλλήνων καὶ ἀναχωρήσαμε μὲ τὴν ὑπόσχεση νὰ μὴν ἀφήσουμε τὴ μνήμη τοῦ Ἀριστοτέλη νὰξεθωριάσει. Μᾶς συγκλόνισε ἡ εὐχὴ τοῦ πατέρα του καθὼς μᾶς ἀποχαιρετοῦσε: «Σᾶς εὐχαριστῶ ποὺἤλθατε καὶ εὔχομαι ὁ γιός μου νὰ εἶναι ὁ τελευταῖος ποὺ χάνεται ἄδικα γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ καὶτὴν ἑλληνικὴ γλώσσα στὴ Χειμάρρα» Τὸ μυαλὸ μας πῆγε αὐτόματα σὲ ἕναν ἄλλο ἥρωα στὴν ἄλληἐσχατιὰ τοῦ ἑλληνισμοῦ, τὴν Κύπρο μας, στὸν Εὐαγόρα Παλληκαρίδη, ποὺ πρὶν τὸν ἀπαγχονισμό τουἀπὸ τοὺς «εὐγενεῖς» Ἐγγλέζους δήλωνε: «Θὰ πάω στὸ Θεὸ καὶ θὰ τὸν παρακαλέσω νὰ εἶμαι ὁτελευταῖος ποὺ ἀπαγχονίζεται». Ὁ Θεὸς ὄντως ἄκουσε τὴν προσευχὴ τοῦ Εὐαγόρα. Εἴθε νὰ ἀκούσεικαὶ τὴν εὐχὴ τοῦ πατέρα τοῦ Ἀριστοτέλη καὶ ἡ θυσία του νὰ εἶναι ἡ τελευταία στὴ βασανισμένη γῆ τῆςΧειμάρρας. Ἔτσι καὶ ἡ μαρτυρικὴ ψυχή του θὰ ἀναπαύεται ἐκεῖ στὸν οὐρανὸ ποὺ βρίσκεται, δίπλαστοὺς ἄλλους ἥρωες τοῦ βορειοπειρωτικοῦ ἑλληνισμοῦ, μεσιτεύοντας στὸν Θεὸ γιὰ τὴν δικαίωση τῶνπόθων καὶ τῶν ὁραμάτων τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας του!
ΣΦΕΒΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.