Μόνον οι νεκροί γνωρίζουν το μέλλον. Έτσι πίστευαν οι λαοί την εποχή του παγανισμού. Εκείνοι που δημιούργησαν με πολιτικά μέσα τις σύγχρονες θρησκείες, έδωσαν μια άλλη διάσταση σε αυτήν την δοξασία, δίχως να την ξεριζώσουν εντελώς από την συνείδηση των ανθρώπων. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι ξέρανε ότι την καλύτερη πρόγνωση για το μέλλον θα την είχαν στο νεκρομαντείο του Αχέροντα. Εκεί, όπου αντάμωναν ο Αχέροντας με τον Κωκυτό, απασχολούντο οι καλύτεροι ψυχαναλυτές της εποχής, με την μορφή των ιερέων του μαντείου της Έφυρας. Η ψυχανάλυση ήταν η μέθοδός τους, η πολιτική ήταν όμως η πραγματική τους γνώση. Μιλώντας με τους νεκρούς, οι ζωντανοί μάθαιναν τον εαυτό τους και λυτρώνονταν από φοβίες και ενοχές, βρίσκοντας παράλληλα το κουράγιο να χαράξουν μια νέα στρατηγική με πολιτικά κριτήρια, στα οποία εμπνέονταν από τους ιερείς. Η προσομοίωση της εμπειρίας του θανάτου και η μυσταγωγία, μέσω της διέγερσης του υποσυνειδήτου, τους έδινε ζωή και ελπίδα ή καλύτερα νομιμοποιούσε την ζωή και τα πολιτικά μέσα, που ήταν σχεδόν έτοιμοι να επιλέξουν για την συνέχεια.
Οι εθνικές ιστορίες και οι λαϊκές παραδόσεις, στα περισσότερα σύγχρονα κράτη, δεν είναι τίποτε άλλο παρά διηγήσεις ιστοριογραφικά δομημένες ή/και αλληγορικά προσαρμοσμένες σε αυτήν την μορφή διαλογισμού. Οι νεκροί δεν μιλούν, αλλά ο ιστορικός ή ο φορέας της λαϊκής παράδοσης έχει την «αρμοδιότητα» να τους αναστήσει, δίνοντάς τους την δυνατότητα να μιλήσουν με το δικό του στόμα. Το ίδιο και μάλιστα πιο οργανωμένα, αλλά μάλλον με πιο απλοϊκά μέσα κάνει και ο κλήρος.
Όμως, στην σημερινή ελληνική πολιτική σκηνή.....
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.