το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι...

Ήσουν στο χωριό σου κι ήθελες να έρθεις στην πόλη για να ζήσεις το Greek Dream...

Ζούσες ήρεμα και απλά κι ήρθες να βουτήξεις στο θόρυβο,στο άγχος,στη ρύπανση,στην εγκληματικότητα..

Έβγαινες από την πόρτα του σπιτιού σου κι αντίκριζες το πράσινο και τώρα βλέπεις (κι αν) την μπουγάδα του Πακιστανού γείτονά σου...

Είχες κάθε μέρα το φρέσκο αυγό,το γάλα,το τυρί,τη τομάτα,το καρπουζάκι από το μποστάνι σου και τώρα (αν έχεις λεφτά) όλα αυτά τα παίρνεις στο Βερόπουλο,αλλά είναι το ίδιο;

Στη δουλειά σου (στο χωράφι) πήγαινες με το τρακτέρ,ή με το ποδήλατο,ή με το γάιδαρο και τώρα πας με τα πόδια γιατί έχουν απεργία τα πάντα και δεν έχεις χρήματα για ταξί,μόνο που η δουλειά είναι 10 χωριά μακριά...

Γιατί ρε μεγάλε αφού ζούσες στο Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι κι είχες κάθε μέρα ζεστό μυρωδάτο ψωμάκι από τον ξυλόφουρνο,ήρθες να φας μαύρο ψωμί στην κόλαση της πόλης;

Μήπως ήρθε η ώρα να το πάρουμε όλο πάλι από την αρχή,να ξαναγυρίσουμε στις ρίζες μας κι όποιος δε θέλει κι έχει ένα Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι,να το παραχωρεί σε αυτόν που θέλει να ζήσει το όνειρο από τη γένεσή του;

Αναρτήθηκε από blackmail.