Η αυτοάμυνα δεν είναι αυτοδικία

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα

ΓΡΑΦΕΙ Ο:ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΡΩΝΤΑΣ
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας

Μια παρέα κτήνη βίασαν κατ’ επανάληψη, μέχρι θανάτου μιά 84χρονη γριούλα σ’ ένα χωριό της Αιτωλοακαρνανίας. Και φυσικά τη λήστεψαν. Δεν αρκέστηκαν απλά να της αποσπάσουν την πενιχρή της σύνταξη αλλά αποφάσισαν με την αίσθηση του ισχυρού και ατιμώρητου, που η κοινωνία και το κράτος μας έχει επιτρέψει στα ανθρώπινα σκουπίδια, να την ξεφτιλίσουν κι έτσι ν’ αφήσει τη στερνή πνοή της.
Μιά μάνα, μιά γιαγιά όλων μας που πρόσφερε στην Ελλάδα παιδιά κι εγγόνια, που έφτυσε αίμα να τ’ αναστήσει, κάποιοι που απλώς και μόνο τα περιττώματά τους έχουν προσφέρει στον πλανήτη, αποφάσισαν να την στερήσουν από αυτό που η θρησκεία του γλυκού Ναζωραίου εύχεται για όλους μας: «Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά...».
Ποσώς μ’ ενδιαφέρει εάν τα ανθρωπόμορφα αυτά τέρατα είναι ψευδεπίγραφοι Έλληνες ή αλλοδαποί. Αυτό που με καίει είναι ότι πρέπει ως κοινωνία και ως άτομα ν’ αντιδράσουμε άμεσα.
Το κλειδαμπάρωμα της πόρτας μας δεν κλείνει έξω το Κακό. Απλά κλείνει μέσα εμάς. Οι λίγοι κλείνουν μέσα τους πολλούς. Ανάποδο μου φαίνεται. Εμείς πρέπει να κλείσουμε μέσα εκείνους.
Γνωρίζω ότι ήδη σε διάφορες ελληνικές πόλεις, σε πολλές γειτονιές, οι πολίτες, αγανακτισμένοι από την κρατική ανεπάρκεια και παχυδερμία, έχουν συστήσει ομάδες αποτροπής εγκληματικών πράξεων. Με σκοπό να ειδοποιείται έγκαιρα η αστυνομία. Δεν πρόκειται για «βιτζιλάντες» (εκδικητές), στα πρότυπα του Φαρ Ουέστ. Αλλά για συνειδητοποιημένους, ενεργούς πολίτες, που αρνούνται να γίνουν φυτά και παθητικά θύματα, όπως μας θέλουν οι διάφοροι ΣΥ.ΡΙΖοντες Φαυλόπουλοι.
Αλλά κι αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Πρέπει να ενδιαφερόμαστε για τον διπλανό μας και να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Και ανοιχτή, κυρίως, την καρδιά μας.
Μιά επίσκεψη, ένα τηλεφώνημα στον ηλικιωμένο γείτονά μας, ίσως να κάνει τη διαφορά. Ως έθνος, ως κοινωνία, πάντοτε τιμούσαμε και σεβόμαστε τους γέροντές μας. Λίαν επιεικώς, θεωρώ ότι το να μπαίνει έτσι εύκολα και ατιμώρητα ο κάθε ανθρωπόμορφος δαίμονας στο σπίτι τους και να τους βασανίζει ή να τους σκοτώνει για την πενιχρή τους σύνταξη, συνιστά άγος και στίγμα για όλους μας.
Αφήσαμε τα όσιά και τα ιερά μας τοις κυσί. Τις μάνες και τους πατέρες μας στο έλεος τεράτων. Δεν είναι ανθρώπινο και κυρίως δεν είναι ελληνικό. Δεν μας τιμά, δεν μας ταιριάζει.
Ας αναλάβουμε τη φύλαξη της γειτονιάς μας. Κι αν σπάσει κάποιο αυγό, αυτοί που διάλεξαν το έγκλημα για τρόπο ζωής, γνωρίζουν ότι η «δουλειά» τους έχει και κάποιους κινδύνους. Κι αν δεν το γνωρίζουν πρέπει να το μάθουν. Αυτό που προτείνω, εφαρμόζεται ήδη εδώ και δέκα χρόνια στην Ιταλία με θεαματικά αποτρεπτικά αποτελέσματα.
Κάποιοι θεσμικοί κι εξωθεσμικοί αβανταδόροι του εγκλήματος, που μας θέλουν σκυφτούς, φοβισμένους κι απομονωμένους, θα μας πουν ότι η αυτοδικία δεν είναι λύση. Όμως εγώ δεν προτείνω αυτοδικία, αλλά αυτοπροστασία. Ας μας υποδείξουν εκείνοι την άλλη λύση κι ας θυμηθούν ότι ο αρχαιότερος ανθρώπινος νόμος είναι το αναφαίρετο δικαίωμα στην αυτοάμυνα.
Πρέπει στους πάντες να περάσει το μήνυμα ότι δεν είμαστε εύκολοι στόχοι.
Αλλιώς χαθήκαμε.
Γρηγόρης Δημ. Ρώντας
αναρτηθηκε απο σιδερη αργυρη τεταρτη 8/4/09