Προσευχές για έναν πολεμιστή

Με τον Γιώργο βρεθήκαμε κάποια στιγμή σε κοντινά γραφεία σε μία καθημερινή εφημερίδα.

Γράφει η ΜΑΡΙΑ ΒΑΝΙΩΤΗ

Μάλλον ήταν μία εποχή που εκείνος, μάχιμος μεν, αλλά όχι στα πεδία μάχης έδινε το παρών μέσα από τα καθημερινά ρεπορτάζ του εντός των τοιχών.
Γράφτηκε στη ζωή μου ως ο άνθρωπος – ψυχή που είναι σε θέση να επικοινωνήσει επί της ουσίας, ακόμα κι αν σε γνωρίζει ελάχιστα. Το στίγμα του ως η “μεγάλη ψυχή” που είχα εντοπίσει, είναι πια φανερό και επιβεβαιώνεται σε όλες τις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες που φέρουν την είδηση του σοβαρού τραυματισμού του.
Ο Γιώργος έχει κυριολεκτικά “αδειάσει” [κατά το κοινώς λεγόμενο] τον “στρατηγό άνεμο”, πατώντας ως το τέρμα το γκάζι της μηχανής του. Νομίζω ότι μπορούν να καταγραφούν δεκάδες μαρτυρίες αστυνομικών που προσπάθησαν κατά καιρούς να τον σταματήσουν στους αθηναϊκούς δρόμους, όπου σανίδωνε, μέσα στο πάθος του για το ρεπορτάζ και στην τρέλα της πάλης με την είδηση της καθημερινότητας.Αυτό ή το 'χεις ή δεν το 'χεις.
Ή βλέπεις την επικινδυνότητα ως γυναίκα σε ερωτικό παιχνίδι, ή την αντιμετωπίζεις ως φόβο [τελεία].Διαβάζω ότι κάποια στιγμή το σπίτι του γαζώθηκε από πληρωμένα πιστόλια που ήθελαν να τον τρομάξουν, όταν “πλήγωσε” συμφέροντα κάποιων αφεντικών της νύχτας. Ήταν μέσα και κοιτούσε.
Φαντάζομαι ότι δεν μπορεί να φοβήθηκε περισσότερο από άλλες νύχτες που άλλα πληρωμένα χεράκια έριχναν βόμβες πάνω σε σπίτια άμαχων λαών, όσο εκείνος κατέγραφε τα γεγονότα ως απεσταλμένος.Ούτε η δική του ταχύτητα, ούτε οι βόμβες, ούτε οι σφαίρες, ούτε τα όπλα είναι σε θέση να φέρουν σε άμυνα τον Γιώργο Κοίλιαρη.
Κρύβει μέσα του τη δύναμη πολλών λεόντων μαζί.
Το θάρρος του να αντιμετωπίζει κατάματα τη ζωή και τον δίδυμο αδερφό της τον θάνατο, είναι πραγματικά ζηλευτό.
Έχω θαυμάσει τις έντονες επιλογές του και έχω ζηλέψει την ανδρεία του.
Έχει ζήσει έντονες επαγγελματικές στιγμές τόσες, όσες να καλύψουν τις ζωές πολλών ανδρών μαζί, κι αυτό από μόνο του σφραγίζει το βιογραφικό ενός δημοσιογράφου σήμερα.
Αυτό, σε απάντηση του γνωστού συνθήματος των Εξαρχείων, που χαρακτηρίζει αρκετούς του σιναφιού. Τί μπορεί να φοβηθεί τελικά μια τέτοια Ψυχή; Ο Γιώργος ξέρει. Ξέρει ότι δεν είναι ο κίνδυνος αυτός που θα έπρεπε να φοβάται. Δεν είναι το ρίσκο. Δεν νομίζω ότι έβλεπε ρίσκο μπροστά του. ΖΩΗ έβλεπε και αυτήν κυνηγούσε. Δεν αναφέρομαι στον Γιώργο σε παρελθοντικό χρόνο. Με τίποτα. Τα γεγονότα είναι του παρελθόντος.
Πώς να τολμήσω να μιλήσω γι' αυτόν, αν όχι σε χρόνο μέλλοντα, τότε σίγουρα σε ενεστώτα, αφού ο Γιώργος Κοίλιαρης είναι εδώ;
Είναι εδώ και παλεύει και σήμερα να κερδίσει τη Ζωή, ως γυναίκα σε ερωτικό παιχνίδι.
Το παλεύει.
Τη φλερτάρει και είμαι σίγουρη ότι θα σηκωθεί από το κρεβάτι του Νικητής.
Φαντάσου άλλωστε την εικόνα.
Μπορεί η Ζωή να μην υποκύψει σε έναν τέτοιο πολιορκητή;
Mαρία Βανιώτη
(marva@xromologio.gr)