Ο Νομος της ΒΙΑς

Ο Νόμος της Βίας

ΓΡΑΦΕΙ Ο: "ΙΑΣΩΝ"

Το τελευταίο πράγμα, το οποίον θα λέγαμε ότι μοιάζει προς την Δημοκρατία, είναι ό,τι βιώνουμε στα κατ'ευφημισμόν αυτο-αποκαλούμενα ΑΕΙ ( Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα )
Τον νόμο της Βίας. Της επιβολής της θελήσεως μιας φανατικής, άλογης μειοψηφίας ΑΛΗΤΩΝ, πιθηκιζόντων την «επανάστασι που χάθηκε».. Καταλαμβάνουν σχολές με αποφάσεις γενικών συνελεύσεων «μαϊμού». Ανεμπόδιστοι τρομοκρατούν σπουδαστές.
Ασύδοτοι απειλούν καθηγητές.
Πανικόβλητοι αυξάνουν την βία όσο συνειδητοποιούν, ότι η συμμετοχή της δημοκρατικής πλειοψηφίας θα αποκαλύψη την ασήμαντη τραγική μειοψηφία τους.
Αδίστακτοι καίνε τις κάλπες. Σε μία απόλυτη συμφωνία με την μουχλιασμένη ιδεολογία τους, καταστρατηγούν τον θεμελιώδη νόμο της Δημοκρατίας.
Την δια καθολικής ψηφοφορίας διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών στα Πανεπιστήμια.. Ηθικοί αυτουργοί και σοφοί καθοδηγητές τα κόμματα της σταλινικής και μη αριστεράς που απροκάλυπτα παροτρύνουν με κάθε ευκαιρία την ρήξη, την ανατροπή των νόμων, του αστικού κράτους και των μηχανισμών του.

Βεβαίως υποκρίνονται, όσοι τόσο προκλητικά δείχνουν παχυδέρμια ιπποποτάμου και αγνοούν την συμπεριφορά των κομμάτων της αριστεράς. Δηλαδή όλοι αυτοί στο κοινοβούλιο, αλλά και οι εκπαιδευτικοί, οι ακαδημαϊκοί μας, ακόμη και η ανώτατη πολιτειακή ηγεσία που επιλεκτικώς σιωπά ηχηρώς.
Για όλους αυτούς που, δεν καταδικάζουν την γεννησιουργό αιτία του φαινομένου, ισχύει η παροιμία. «παρεόντας ἀπεῖναι» (Παρόντες απουσιάζουν)
Δηλαδή κατά Ηράκλειτον, «ἀξύνετοι ἀκούσαντες κωφοῖσιν ἐοίκασι»( Οι απερίσκεπτοι κι αν ακούσουν με κωφούς ομοιάζουν).
Εφ'όσον το απαύγασμα της ελλαδικής δημοκρατίας το σταλινικό ΚΚΕ δεν έχει αφήσει γωνία και τόπο, μέρα και νύκτα, που δια στόματος της κεχαριτωμένης του, να μην δηλώνη ότι «αυτό το θηρίο που έχουμε απέναντι, που αν το πούμε με μια λέξη είναι το αστικό πολιτικό σύστημα, αυτό το θηρίο,... ο λαός .. πρέπει να στοχεύσει από την αρχή στην καρδιά...»
Ότι «πρέπει να γίνη όλη η Ελλάδα εργαστήριο αγώνα για την ανατροπή» ότι «ο Νόμος δεν θα εφαρμοστή» ότι «ο νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» ότι «οι πανεπιστημιακοί πρέπει να σταθούν εμπόδιο στην εφαρμογή του νόμου - πλαισίου» ότι πρέπει «να καταργηθεί συνολικά ο νόμος - πλαίσιο, να μην εφαρμοστεί καμία ρύθμιση για αξιολόγηση - κατηγοριοποίηση και να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά»
«Ανυπακοή και απειθαρχία, καμιά θυσία για την πλουτοκρατία», «Ακούστε καλά τι λένε οι φοιτητές, έξω οι εταιρείες απ' τις σχολές»..

Όμως είναι τόσο σαφές ακόμη και στους πιο καλοπροαίρετους. Πάντοτε, στη διαχρονική πορεία του κομμουνιστικού κόμματος σκοπός του δεν ήταν να βελτιώσει. Να συνεισφέρει στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αλλά να εκμεταλλευθεί τις συγκρούσεις για να εξασθενίσει το σύστημα. Να προετοιμάση την κρίσι, να πυροδοτήση την ρήξι και να προκαλέση την ανατροπή. Εξ άλλου δεν χρειάζεται καν, εμείς να το υποθέσουμε ή να το ερμηνεύσουμε, αφού τόσο καθαρά το σαλπίζουν ανερυθρίαστoι οι «σύντροφοι» μας στις καθημερινές τους ομιλίες αλλά και το διατυμπανίζουν στο πρόγραμμα τους.
«... Χρειάζεται να κατανοηθεί πιο βαθιά ο χαρακτήρας του Μετώπου, .. που καλείται , όχι μόνο να αποσπάσει κατακτήσεις, αλλά να φέρει εις πέρας και το έργο της κατάκτησης της λαϊκής εξουσίας... Χρειάζεται ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική προετοιμασία του λαού και συγκεκριμένες αντικειμενικές συνθήκες Επαναστατικής κατάστασης.... Το ΚΚΕ σταθερά προσπαθεί να πείθει ότι δεν αρκεί να φύγουν τα αστικά κόμματα και οι σύμμαχοί τους από το τιμόνι της διακυβέρνησης. Πρέπει να ανατραπεί το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του..»

Βεβαίως η σημερινή εξαχρείωσις των οπαδών της κομμουνιστικής αριστεράς και η σημαντική αύξησις-ανοχή των συμπαθούντων δεν είναι δημιούργημα των τελευταίων ημερών.
Χρόνια τώρα παρακολουθούμε τον ιδεολογικό αφοπλισμό της χώρας.
Την οικειοθελή παράδοσι του λαού αλλά και της νεολαίας στο μονοπώλιο της κομμουνιστικής καθοδηγήσεως..
Την καταδίωξι του αμαρτήματος του «αντικομμουνισμού» που στην Ελλάδα θεωρείται έγκλημα. Ενώ με την ταμπέλα του προοδευτικού, αμέτρητοι σταλινικοί εραστές του ολοκληρωτισμού εισέδυσαν στην εκπαίδευσι, στα μέσα αποβλακώσεως, (που είναι στην χώρα μας τα μέσα ενημερώσεως) και συνεργούν σε μια επιστημονική και μεθοδευμένη παραχάραξι της ιστορίας μας, χωρίς αντίλογο.
Είναι ανυπολόγιστη η ευθύνη της εκάστοτε ηγεσίας της ΝΔ αλλά και των πολιτικών εκφραστών της μεταπολιτευτικώς για την δειλή άδικη σιωπή της.
Την παντελή απουσία της στην ιδεολογική αντιμετώπισι του κομμουνισμού.
Την σπαραξικάρδια συμμετοχή της στον εξωραϊσμό του ΚΚΕ και την επιλεκτική λήθη. Αυτήν την ιδεολογική φυγομαχία, την λιποταξία, πληρώνουμε τώρα και θα αργήσουν να εξοφλήσουν οι επόμενες γενεές..

Όμως το αποτέλεσμα βοά αφ'εαυτού.
Δεν είναι πλέον απλώς η μισητική ιδεολογία της ανατροπής που υποστηρίζουν οι ιεραπόστολοι του ΚΚΕ και του ΣΥΝ-ονθυλεύματος οικολόγων, ενεργητικών ή ευκοίλιων πολιτών, παντρεμένων πατέρων και ελεύθερων μητέρων.
Είναι - μόνον η στρουθοκάμηλος θα το αρνείτο- αυτή καθ'εαυτή η δια της βιας έμπρακτος εφαρμογή της. Επιπλέον διαπιστώνουμε επανειλημμένως (δυστυχώς, μόνο αυτό μπορούμε να πράττουμε στην Ελλάδα, όλοι να διαπιστώνουμε) ότι δεν υπάρχει η αναγκαία ηγετική πολιτική βούλησις να τιμωρήση παραδειγματικά τους έκνομους τυραννίσκους και να εφαρμόση τους νόμους.
Τουναντίον και η νόμιμος κυβέρνησις, συμμετέχει στις διαπιστώσεις παραμένουσα βουβή και αμέτοχη, όπως οι υπήκοοι.. Βεβαίως, ως εκ της θεσμικής των θέσεως, λογικώς όφειλαν οι βουλευτές των αστικών κομμάτων, η βουλή των Ελλήνων, που «τίμησε» την μνήμη του Φλωράκη εκ μέρους μας, ως «υπερασπιστή των δικαίων του λαού και μαχητή της αξιοπρέπειας του τόπου, για την πίστη του στις αξίες που ενσαρκώνει το ΚΚΕ » ακόμη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να επισκεφθούν με το ίδιο ενδιαφέρον, όχι μόνο τα καμμένα δάση αλλά και τα εξ ίσου πυρποληθέντα Πανεπιστήμια.
Έτσι να περιφρουρήσουν με το κύρος της παρουσίας τους, την δημοκρατική διαδικασία εκλογής πρυτάνεων. Την ίδια τη Δημοκρατία, που δεν βασίζεται στην βία και την τρομοκρατία αλλά στην δικαιοσύνη, την ελευθερία και στον σεβασμό των δικαιωμάτων των άλλων.

Όμως το ερώτημα παραμένει. Εντάξει.
Δεν διώκονται οι ιδέες, ανεξαρτήτως ηθικού, λογικού, φυσικού, ανωμάλου ή νομικού ερείσματος και κατ'εξοχήν οι κομμουνιστικές. Κατανοητόν, έως εδώ.
Όμως, η δια της βίας εφαρμογή των ιδεών;
Δηλαδή οι παράνομες πράξεις κατά την συνεπή εφαρμογή του κομμουνιστικού τυρανικού και ερυθρού φασιστικού ιδεολογήματος;.
Και αυτές δεν διώκονται, επειδή καταυγάζονται από το κομμουνιστικό φωτοστέφανο.;.
ΙΑΣΩΝ