Ρεπόρτερς, ψυχολόγος και ένας μαγαζάτορας, αυτός με τις πουτσότριχες στο κεφάλι (εμφύτευση).
Τα μαθήματα γυφτιάς.
Η κουβέντα περί της δολοφονίας του νεαρού Αυστραλού στη Μύκονο και οι παπαριές πάνε σύννεφο.
Να κουβεντιάσεις τι ; ΤΙ ;
Όταν ο πόνος έχει σκεπάσει τα πάντα.
Όταν μιά χώρα κανιβάλων το έχει βουλώσει σκύβοντας από ντροπή το κεφάλι μπροστά στο τσακισμένο από την οδύνη πρόσωπο του πατέρα.
Ενός πατέρα που αναγκάστηκε να πάρει την πιό τραγική απόφαση της ζωής του και να βάλει μιά υπογραφή-ταφόπλακα.
Τι να κουβεντιάσεις ;
Πως τολμάνε κάποιοι και βγαίνουν σε τηλεπαράθυρο όταν πρέπει αυτές τις ώρες να έχουμε χώσει όλοι τις ουρές στα σκέλια και να τρέχουμε να κρυφτούμε ;
Και δώστου το κλισέ και η καραμέλα : "Μαθήματα ανθρωπιάς".
Σαν να παραδεχόμαστε ότι είμαστε μιά χώρα ζώων και κάφρων στην οποία αραιά και που περνάει και κανένας πολιτισμένος και μας δίνει μαθήματα ανθρωπιάς και συμπεριφοράς.
Αηδία. Εύχομαι ο μικρός να μην έχει την "τηλεοπτική" τύχη του Σεργιανόπουλου.
Σε κανέναν δεν αξίζει το ξέσκισμα στα παράθυρα απο "ειδικούς" και μη μετά θάνατον.
Βουλώστε το και κοιτάχτε να γίνουμε καλύτεροι σαν άνθρωποι.
Τα γουρούνια-μπράβους εμείς οι ίδιοι τους εκτρέφουμε. Όταν τους γλύφουμε και προσπαθούμε να τους πιάσουμε κολλητούς γιά να εξασφαλίσουμε την απρόσκοπτη είσοδο στα κωλόμπαρα τους και καμιά τζάμπα μπόμπα.
Την θεοποίηση της Μυκόνου εμείς την έχουμε δημιουργήσει και ο Μάκης με την Κίμ που κόβανε βολτίτσες στα σοκάκια και τώρα γράφουνε στη zougla γιά την παρακμή του νησιού.
Να πάει να γαμηθεί η Μύκονος και όλα τα μηδενικά που της έχουνε δώσει αξία.
Που στριμώχνονται στα πλακόστρωτα γιά μιά φωτογραφία που θα τους χαρίσει παράταση στο τίποτα που ζούνε μέσω περιοδικών που ούτε να σκουπίσεις τον κώλο σου δεν κάνουν.
Δεν άντεξα ακούγοντας τον πατέρα.
Έβαλα τα κλάματα.
Όχι από οίκτο ή από ενοχές αλλά γιατί έχω βιώσει κι εγώ πόνο σαν πατέρας έστω και αν η δικιά μου περιπέτεια είχε αίσιο τέλος.
Ο πόνος δεν περνάει.
Μένει μέσα σου, σε κάνει άλλον άνθρωπο σε κάνει να βλέπεις τη ζωή αλλιώς.
Χάρηκα γιά την απόφαση του να δωρίσει όργανα του παιδιού του.
Ξέσπασα σε λυγμούς όταν έμαθα ότι η καρδιά θα μεταμοσχευθεί στο Ωνάσειο σε κάποιον συνάνθρωπο μας.
Το Ωνάσειο που κάποια περίοδο της ζωής μου είχε γίνει δεύτερο μου σπίτι. Που έβλεπα τα παληκάρια να κουβαλάνε αυτό το άχαρο μηχάνημα-τεχνιτή καρδιά με τα ροδάκια και ράγιζε και η δική μου καρδιά.
Και μου κάθονται τώρα οι τηλεκανίβαλοι και στήνουν πάνελ.
Να κουβεντιάσουν τι ;
ΑΝΑΤΥΠΩΣΗ ΑΠΟ:http://kolotrixes.blogspot.com/2008/08/blog-post_01.html
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.