Σάββας Ιακωβίδης: Το ΟΧΙ των πολιτών στο τερατούργημα Ανάν διέσωσε την Κ. Δημοκρατία,ΟΧΙ οι πολιτικοί

Θα υπήρχαν τρεις κυβερνήσεις και τέσσερα Κοινοβούλια: Ομοσπονδιακή Γερουσία και Βουλή και Κοινοβούλια των δύο συνιστώντων κρατών, καθώς και τρεις αστυνομικές δυνάμεις και τρεις δημόσιες υπηρεσίες. Η συντήρηση αυτού του υδροκέφαλου μορφώματος θα επιβάρυνε τους Έλληνες της Κύπρου. Μία ψήφος Τ/κυπρίου ισοδυναμούσε προς οκτώ ψήφους Ε/κυπρίων. - Ευ. Βενιζέλος: «Τέρας. Είναι θέμα δύο λεπτών να το ξετινάξεις από πλευράς συνταγματικού, διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου»....

Στις 11 Νοεμβρίου 2002, ο τότε ΓΓ του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, παρέδωσεστους Έλληνες και στους Τούρκους της Κύπρου και στις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις -Ελλάδα, Τουρκία και Βρετανία- το Σχέδιο Ανάν Ι, για την επίλυση του Κυπριακού. Στις 16 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Λευκόθεο στάδιο, στη Λευκωσία, ογκωδέστατη συγκέντρωση πολιτών, μετά από πρόσκληση της Κίνησης Πολιτών εναντίον του Σχεδίου Ανάν. Ήταν η φρενιτιώδης αρχή και το ένστικτο εθνικής και βιολογικής επιβίωσης των Ελλήνων, που ολοπρόθυμα στρατεύτηκαν για να απορριφθεί ένα σχέδιο, το οποίο θα παρέδιδε την Κυπριακή Δημοκρατία αύτανδρη σε μία νέα τουρκοκρατία.

Επικεφαλής της Κίνησης ήταν ο Άντης Χριστοφορίδης, με την υποστήριξη πλειάδας νέων επιστημόνων όπως ο Αχιλλέας Αιμιλιανίδης, ο Γιώργος Κέντας, ο Μιχάλης Κοντός και πάρα πολλοί άλλοι. Το Συγκρότημα ΔΙΑΣ, με εμπροσθοφυλακή την εφημερίδα «Σημερινή», της οποίας ήμουνα αρχισυντάκτης, και το Ράδιο Πρώτο με τον Λάζαρο Μαύρο όπως και η τηλεόραση SIGMA, υπό την καθοδήγηση και ακούραστη ενθάρρυνση του Διευθυντή μας, Κώστα Ν. Χατζηκωστή, αναλάβαμε να διαφωτίσουμε, να εξηγήσουμε και να επιχειρηματολογήσουμε γιατί το σχέδιο έπρεπε να απορριφθεί, αφού, διά της υπογραφής μας, θα νομιμοποιούσε την τουρκοποίηση της Κύπρου.

Βεβαίως υπήρχαν και οι θιασώτες του σχεδίου, οι οποίοι υποστήριζαν ότι δεν έπρεπε να χάσουμε την ευκαιρία να επιλύσουμε το Κυπριακό. Η άποψη όσων τάχθηκαν υπέρ του «ναι» ήταν κατανοητή και δημοκρατικά σεβαστή. Τι να πει, όμως, κανείς για την εκβιαστική, εκφοβιστική, απειλητική συμπεριφορά Κυπρίων και Ελλήνων πολιτικών; Θυμόμαστε και δεν ξεχνούμε: Τον Ν. Αναστασιάδη, που καθημερινά εκβίαζε, εκφόβιζε και απειλούσε, ακόμα και μετά την απόρριψη του σχεδίου, ότι θα μας το φέρει και θα μας το επιβάλει. Θυμόμαστε και δεν ξεχνούμε τον Γ. Κασουλίδη, που μας απειλούσε με «Μικρασιατική Καταστροφή». Θυμόμαστε και δεν ξεχνούμε τον Γλ. Κληρίδη που, ένδακρυς, ορκιζόταν στο Ιερό Ευαγγέλιο ότι προτιμούσε να πεθάνει παρά να δει το σχέδιο να απορρίπτεται. Θυμόμαστε και δεν ξεχνούμε εκβιασμούς από Έλληνες πολιτικούς, που επέμεναν να αποδεχθούμε ένα σχέδιο που κάθε λέξη, πρόταση και παράγραφός του επιδεχόταν παντοειδείς ερμηνείες και παρερμηνείες.

Παρατηρήθηκε, έτσι, το πρωτοφανές και συγκλονιστικό φαινόμενο: Οι πολίτες, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, τάχθηκαν εναντίον του σχεδίου και σχεδόν όλα τα κόμματα τάχθηκαν υπέρ. Οι πολίτες αντιλήφθηκαν πριν από τους πολιτικούς τα εξής φοβερά: Το Σχέδιο Ανάν, ως μοντέλο λύσης, δεν είχε εφαρμοστεί πουθενά στον κόσμο, ούτε και υπήρχε ως θεωρητική πρόταση σε κανένα βιβλίο. Η Κυπριακή Δημοκρατία, διεθνώς αναγνωρισμένη και έτοιμη να ενταχθεί στην ΕΕ, θα διαλυόταν και στη θέση της θα καθιδρυόταν η «Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία». Αργότερα, στο κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη-κατοχικού Έρογλου, θα ονομαζόταν «Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία», που θα προέκυπτε από χωριστά και ταυτόχρονα δημοψηφίσματα. Η νέα κρατική οντότητα δεν θα ήταν μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, που θα μετατρεπόταν σε τουρκικό προτεκτοράτο.

Ο διεθνώς αναγνωρισμένος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας εξισούτο προς τον κατοχικό ηγέτη ενός ανύπαρκτου κράτους. Νομιμοποιούνταν αναδρομικά όλες οι παράνομες πράξεις εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής φύσης του ψευδοκράτους. Η διεθνής εκπροσώπηση των συνιστώντων κρατών εξαρτιόταν από τη συναίνεσή τους. Οι πρόνοιες του σχεδίου δεν μπορούσαν να τροποποιηθούν αν παρετηρείτο δυσλειτουργία. Το νέο κράτος θα κυβερνάτο από εξαμελές προεδρικό συμβούλιο. Το δικαίωμα βέτο ήταν απεριόριστο και επεκτεινόταν σε όλα τα θέματα. Θα υπήρχαν τρεις κυβερνήσεις και τέσσερα Κοινοβούλια: Ομοσπονδιακή Γερουσία και Βουλή και Κοινοβούλια των δύο συνιστώντων κρατών καθώς και τρεις αστυνομικές δυνάμεις και τρεις δημόσιες υπηρεσίες. Η συντήρηση αυτού του υδροκέφαλου μορφώματος θα επιβάρυνε τους Έλληνες της Κύπρου

Μία ψήφος Τ/κυπρίου ισοδυναμούσε προς οκτώ ψήφους Ε/κυπρίων. Το Ανώτατο Δικαστήριο και όχι τα εκλεγμένα όργανα του κράτους θα ήταν το πολιτικό όργανο που θα ασκούσε εκτελεστική και νομοθετική εξουσία. Ο εποικισμός και η τουρκική εισβολή δεν καταδικάζονταν. Οι περισσότεροι έποικοι νομιμοποιούνταν, αλλά δεν υπήρχε καμία πρόνοια πώς θα αποχωρούσαν οι υπόλοιποι. Οι πρόσφυγες δεν επέστρεφαν όλοι και έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια και μέσα από απίστευτους περιορισμούς αν θα επέστρεφαν κάποιοι. Η Κύπρος θα αφοπλιζόταν, αλλά οι δύο εγγυήτριες δυνάμεις θα διατηρούσαν στρατιωτικά αποσπάσματα με 6.000 άνδρες και η Βρετανία όλα τα στρατεύματα και τις Βάσεις της.

Ο πνευματικός πατέρας αυτής της πολιτειακής τερατουργίας και αυτού του πρωτοφανούς τραγέλαφου ήταν ο λόρδος Χάνεϊ, που μας απείλησε ότι θα μας φέρνει το σχέδιο ξανά και ξανά μέχρι να το επιβάλει. Αυτό ήταν αποτέλεσμα των συνομιλιών Κληρίδη-Ντενκτάς, με τη συνεπικουρία των Μαρκίδη, Βασιλείου και τη συναίνεση της Αθήνας. Το Σχέδιο Ανάν ήταν η πλήρης ικανοποίηση των τουρκικών αξιώσεων, των βρετανικών επιδιώξεων και των αμερικανικών βλέψεων στην Αν. Μεσόγειο. Είπαν: Μεχμέτ Αλί Μπιράντ, γνωστός Τούρκος δημοσιογράφος: «Αν ήμουν Έλληνας, δεν θα συμφωνούσα σε λύση του Κυπριακού δέκα μέρες πριν από την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ». Στέφανος Μάνος: «Ζουρλομανδίας». Δημ. Τσάτσος: «Μόνο ένας παράφρων θα μπορούσε να συντάξει το σχέδιο Ανάν». Ευ. Βενιζέλος: «Τέρας. Είναι θέμα δύο λεπτών να το ξετινάξεις από πλευράς συνταγματικού, διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου».

Τα Ηνωμένα Έθνη ποδοπάτησαν τα περί Κύπρου ψηφίσματα και παραβίασαν τον Καταστατικό Χάρτη τους. Ο ΓΓ του ΟΗΕ ξέφυγε από το γράμμα και το πνεύμα του ρόλου του με την ανοχή Αθήνας και Λευκωσίας. Βρετανία, ΗΠΑ και ΕΕ επιδίωκαν άμεση λύση του Κυπριακού ικανοποιώντας όλες τις τουρκικές αξιώσεις. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, στις 7/4/2004, Μεγάλη Πέμπτη, σε διάγγελμά του, διασάλπισε: «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω ‘’κοινότητα’’ χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα». Ο Τάσσος είχε μία, μοναδική και ιστορική ευκαιρία: Να θάψει οριστικά το σχέδιο Ανάν, μετά το βροντερό ΟΧΙ του 76%, να ανατρέψει όλη την μέχρι τότε ολέθρια στρατηγική της ελληνικής πλευράς και να αναδειχθεί σε Εθνάρχη. Δεν αξιοποίησε το ΟΧΙ.

Προτίμησε να ενεργήσει ως πολιτικάντης, που σκεφτόταν τις εκλογές του 2008. Μία είναι η αμάχητη πραγματικότητα: Το 2004, οι πολίτες διέσωσαν την Κυπριακή Δημοκρατία από τη διάλυση και κατάλυσή της. ΟΧΙ οι πολιτικοί, οι οποίοι μέχρι σήμερα απεργάζονται την τουρκοποίησή της διά της αγγλοτουρκοδιζωνικής τερατουργίας. Εμφανώς δεν καταλαβαίνουν όσα λέγει ο Ν. Σαρρής: «Η διζωνική δεν αποτελεί επανένωση της Κύπρου, αλλά θα σημάνει την οιονεί Ένωση με την Τουρκία, τη μετατροπή της σε ένα οικτρό προτεκτοράτο της Τουρκίας!». Ακούτε, διζωνικέ Πρόεδρε Χριστοδουλίδη;