ΝΑΙ, ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΟΥ !!

 

Στην σημερινή πολιτική σκακιέρα της Ελλάδας δεν μας προβληματίζει το γεγονός της μη διαφορετικής πολιτικής Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μας προβληματίζει που η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη, υποθηκευμένη και υπό διαρκή επίβλεψη, ώστε να μην ξεφύγει από τους εφαρμοστικούς νόμους των Μνημονίων. Μας προβληματίζει μόνο το ποιο από τα δυο κόμματα έχει τους λιγότερους κακοποιητές, η Νέα Δημοκρατία ή ο ΣΥΡΙΖΑ;...

Τα δύο αυτά κόμματα έχουν βγάλει μόστρα όλους τους καταδικασμένους και κατηγορούμενους για βιασμoύς, παιδοβιασμoύς, κακοποίηση και άλλα, με τελευταίο στη σειρά, τον ευρωβουλευτή Αλέξη Γεωργούλη να κατηγορείται για κακοποιητικές συμπεριφορές, ενώ ο ίδιος υποστηρίζει πως πρόκειται για σκευωρία.

Αυτό όμως ούτε με σφενδόνες μπορώ να το χαρακτηρίσω πολιτική αντιπαράθεση.

Το “εσείς έχετε περισσότερους ανώμαλoυς από εμάς” δεν είναι πολιτική αντιπαράθεση.

Οι προσωπικές ζωές των πολιτικών, ακόμα και όταν παρεκτρέπονται δεν είναι πολιτική αντιπαράθεση.

Το “εμείς δεν είμαστε ίδιοι με εσάς” δεν είναι πολιτική αντιπαράθεση.

Προσωπικά βλέπω ότι και οι δύο διεκδικητές της πρωτιάς στις εκλογές είναι θλιβεροί, αδίστακτοι και αποφασισμένοι για κάθε βρομιά, προκειμένου να γίνουν κυβέρνηση και να έχουν πρόσβαση στη μάσα και στην κουτάλα. Τους βλέπω τόσο ίδιους, όσο και τα Μνημόνια που ψηφίσανε παρέα. Αντί να τσακώνονται για το ποιος από τους δύο έχει τους περισσότερους κακοποιητές, ας κάνουν μια συγκυβέρνηση, για να μας κακοποιήσουν παρέα.

Θεωρώ ότι είναι εντελώς γελοία η πολιτική αντιπαράθεση στην Ελλάδα, όπου το θέμα είναι ποιος πηδάει ποιον, ποιος τα έχει με ποιαν, και άλλες οικογενειακές ιστορίες. Και από τη στιγμή που μας απασχολεί πάρα πολύ τελευταία η Δικαιοσύνη του Βελγίου και από τη στιγμή που η Αριστερά είναι διεθνιστική, προτείνω στον ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει το σύνθημά του για τις εκλογές και από “Δικαιοσύνη παντού” να το κάνει “Δικαιοσύνη παντού – Και στο Βέλγιο”.

Michail Charalampidis