Η Ελλάδα είναι μια περίεργη χώρα.

Αν θέλω να είμαι πολιτικά έντιμος με τον εαυτό μου πρέπει να αποδεχτώ ότι μετά την χρεοκοπία της χώρας, τα Μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους των Μνημονίων, οι πολιτικοί της χώρας είναι αχρείαστοι για να μην πω άχρηστοι.... Η Βουλή είναι πια διακοσμητική και η κυβέρνηση και τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα δεν έχουν λόγο ύπαρξης, καθόσον το μόνο που κάνουν είναι να επικυρώνουν και να παρακολουθούν τους εφαρμοστικούς νόμους των Μνημονίων. Η Ελλάδα είναι μια χρεοκοπημένη και υποθηκευμένη χώρα, όπου το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος είναι τεράστιο και μεγαλώνει διαρκώς, ενώ ο υπουργός Οικονομικών της χώρας είναι ο πιο διακοσμητικός πολιτικός της χώρας, αφού δεν έχει στα χέρια του κανένα εργαλείο για να αλλάξει την κατάσταση προς το καλύτερο.

Επίσης πρέπει εντίμως να αποδεχτώ, πως μαζί με τους πολιτικούς πολλοί ψωμίζονται μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν αυτοί οι πολιτικοί. Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, όπως και η Εκκλησία, συντηρούν πολύ κόσμο. Ο ιδιωτικός τομέας είναι σε πλήρη εξάρτηση από τον κρατικό τομέα. Πάνε χέρι-χέρι. Παράδοξο αλλά αυτό συμβαίνει. Είναι παράδοξο οι φιλελεύθεροι να είναι και κρατιστές. Παράδοξο αλλά ελληνικό. Η Ελλάδα είναι μια περίεργη χώρα. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη χώρα που αναρχικοί δουλεύουν σε γραφεία υπουργών και κομμουνιστές δουλεύουν για ναρκέμπορους. Και όλοι αυτοί είναι κατά του συστήματος.

Ακόμη πρέπει εντίμως να αποδεχτώ, πως σχεδόν οι μισοί πολίτες της χώρας θα επιμένουν να ψηφίζουν πολιτικούς και κόμματα χωρίς λόγο ύπαρξης, καθόσον θα συνεχίζουν αμείλικτα οι εφαρμοστικοί νόμοι των Μνημονίων για Υγεία, Παιδεία, Πολιτική Προστασία, δρόμους, σιδηροδρομικό δίκτυο κλπ, οπότε θα συνεχίζονται και οι τραγωδίες. Μετά μάλιστα από κάθε τέτοια τραγωδία, οι Έλληνες θα βγαίνουν πάντα οργισμένοι στους δρόμους και ο καθένας θα λέει το δικό του. Άλλοι θα λένε πως “χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά”, ξεχνώντας πως είμαστε πια στην εποχή της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης και πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν καν τι σημαίνει γρανάζι, ενώ ζούμε στην εποχή που τα αφεντικά μπορούν και χωρίς εργάτες, με χιλιάδες ανθρώπους να παρακαλάνε να αποκτήσουν αφεντικό.

Άλλοι θα τραγουδάνε το “Πάγωσε η τσιμινιέρα”, ενώ από δίπλα κάποιος θα ρωτάει “ρε παιδιά, τι σημαίνει τσιμινιέρα;”. Άλλοι θα προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να την συνδυάσουν με τις γυναικοκτονίες, το κίνημα LGBTQ, τα δικαιώματα των μεταναστών, των προσφύγων, των vegan, των ζώων, των φυτών και άλλων.

Βέβαια, ένα πράγμα δεν θα σταματήσει. Χιλιάδες Έλληνες θα συνεχίσουν να φεύγουν στο εξωτερικό. Δεν διαλύονται δηλαδή μόνο οι υποδομές της Ελλάδας αλλά και το ανθρώπινο δυναμικό της. Αν ψάχνω γιατρούς στα διαλυμένα δημόσια νοσοκομεία, και δεν τους βρίσκω, αυτοί οι γιατροί είναι στο Βερολίνο, στο Λονδίνο, στο Άμστερνταμ, στη Ζυρίχη και σε άλλες μεγάλες πόλεις του εξωτερικού.

Φωνάζανε κάποιοι το σύνθημα “Μένουμε Ευρώπη”. Εγώ συνεχίζω να μένω στην Ελλάδα που τρακάρουν τα τρένα επειδή δεν λειτουργεί το φανάρι και ο πρωθυπουργός μαριονέτα, λέει πως 57 άνθρωποι θυσιάστηκαν.

Επειδή είμαι πολιτικά έντιμος με τον εαυτό μου, έκανα λοιπόν πολύ σωστά που εντάχθηκα στο κόμμα ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ. Είναι το μόνο αντισυστημικό κόμμα σήμερα στην Ελλάδα που αξίζει να ενταχθεί κάποιος και να αγωνιστεί για να κυβερνηθεί διαφορετικά η Ελλάδα.

Michail Charalampidis