ΓΚΑΤΖΟΓΙΑΝΝΗΣ: "Αποστολές από την Πατρίδα"

Το νέο του βιβλίο «Αποστολές από την Πατρίδα» παρουσίασε το βράδυ της Δευτέρας σε εκδήλωση στην Αθήνα ο επιφανής ομογενής δημοσιογράφος και συγγραφέας Νίκος Γκατζογιάννης...

Ο Νικόλας Γκατζογιάννης έγινε γνωστός στην Ελλάδα κυρίως λόγω του θρυλικού του βιβλίου "ΕΛΕΝΗ", που έγραψε στη μνήμη της αγαπημένης του μητέρας και έγινε ταινία.

Η ταινία μεταφέρθηκε το 1985 και στις κινηματογραφικές αίθουσες σημειώνοντας τεράστια επιτυχία. Μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες, εξέδωσε χιλιάδες εκατοντάδες αντίτυπα, κέρδισε τον τίτλο του καλύτερου βιβλίου την χρονιά που εξεδόθη και αναγορεύτηκε σε κορυφαίο σύμβολο του ελεύθερου κόσμου απέναντι στο αποτρόπαιο, φρικώδες και οδυνηρό πρόσωπο του ολοκληρωτισμού.

Στην Ελλάδα της δήθεν ιδεολογικής ηγεμονίας της "αριστεράς", το βιβλίο του Νίκου Γκατζογιάννη και η ταινία πολεμήθηκαν λυσσωδώς από τη μεγαλύτερη μερίδα του τύπου αλλά αγαπήθηκαν από την πλειοψηφία του τύπου στο εξωτερικό.

Η ταινία προβλήθηκε μόνο για λίγες ημέρες στην Ελλάδα, λόγω των ‘δημοκρατικών’ απειλών βομβιστικών επιθέσεων, ξυλοδαρμών και προπηλακισμών των θεατών από τους οργανωμένους οπαδούς του ΚΚΕ. Έτσι η προβολή της διεκόπη με εντολή της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ήταν Σάββατο 28 Αυγούστου 1948, όταν η Ελένη Γκατζογιάννη, εκτελέστηκε από τον στρατιωτικό βραχίονα του Κομμουνιστικού Κόμματος, τον ΔΣΕ. Η Ελένη Γκατζογιάννη, ήταν αγρότισσα, μητέρα τεσσάρων παιδιών (τριών κοριτσιών και ενός αγοριού), στο ορεινό χωριό Λιά στην βραχώδη περιοχή της Μουργκάνας στο νομό Θεσπρωτίας.

Εκτελέστηκε διότι σχεδίασε και υλοποίησε την φυγάδευση των παιδιών της από το ανταρτοκρατούμενο χωριό τους, για να αποτρέψει την αναπόδραστη μοίρα τους, δηλαδή το «παιδομάζωμα» από τις τοπικές κομμουνιστικές αρχές.

«Παιδομάζωμα» σήμαινε είτε δια της βίας στρατολόγηση μεγαλύτερων σε ηλικία αγοριών και κοριτσιών, τα οποία εκπαιδεύονταν ως αντάρτες στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού και αποστέλλονταν στην πρώτη γραμμή του μετώπου, είτε δια της βίας μεταφοράς των μικρότερων σε ηλικία αγοριών και κοριτσιών στις όμορες κομμουνιστικές χώρες μακριά από τις οικογένειές τους.

Αυτήν την μοίρα απέτρεψε η Ελένη Γκατζογιάννη για τα παιδιά της, τα οποία έπειτα από πολλές δυσκολίες κατόρθωσαν να επιβιώσουν και να συναντήσουν τον πατέρα τους στην Αμερική, που αρκετά χρόνια πριν την Κατοχή είχε φύγει ως οικονομικός μετανάστης. Το πλήρωσε με την ίδια της την ζωή, αφού πρώτα φυλακίστηκε, βασανίστηκε, πέρασε από λαϊκό δικαστήριο και εκτελέστηκε από στρατιωτικό απόσπασμα, ενώ η σορός της κατέληξε σε μια ρεματιά.

Η τελευταία κραυγή της μάνας μπροστά στις κάννες των όπλων ήταν: «Παιδιά μου !!!!!!»

ΓΚΑΤΖΟΓΙΑΝΝΗΣ: «Όταν το 1948, οκτάχρονο παιδί τότε, εγκατέλειπα το κατειλημμένο από τους κομμουνιστές χωριό μου, η μητέρα μου με συμβούλεψε να ρίξω ‘μαύρη πέτρα’ και ποτέ να μη γυρίσω στη χώρα αυτή, όπου εκείνη υπέφερε τόσο πολύ στη ζωή της. Αυτή ήταν η μόνη συμβουλή της μητέρας μου που δεν έχω τηρήσει και o λόγος είναι: H αγάπη μου για την Ελλάδα».

ΠΗΓΗ: ekirikas.com, wordpress.com