«Ω, τί κόσμος μπαμπά!!»

 

Μετά τα σοκαριστικά γεγονότα σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης ανηλίκων που έχουν συνταράξει κάθε άνθρωπο που  δεν έχει αποκοιμίσει την συνείδησή του, την στιγμή που η υποκρισία των «επαϊόντων» χύνει κροκοδείλια δάκρυα πάνω από το σκέλεθρο μιάς σάπιας κοινωνίας και το κράτος και πάλι αποδείχθηκε ανύπαρκτο....

θα θέλαμε, εμείς που ποτέ δεν επιζητήσαμε μιά τέτοια πολιτεία και δεν ξεχνάμε ότι και οι ίδιοι υπήρξαμε κάποτε παιδιά, με θλίψη, να καταθέσουμε ότι το φαινόμενο αυτό αποτελεί μία διεθνή ψυχοπνευατοσωματική λέπρα που απειλεί την ψυχική και σωματική ακεραιότητα των παιδιών, ενώ διακυβεύει την αξιοπρέπεια, την αυτοεκτίμηση και συνεπώς την ποιότητα της ενήλικης ζωής τους.

Το σύγχρονο έγκλημα, σε μιά «κοινωνία της αδιαφορίας» και του «γενικού ρεμπελιού», περνάει από το Διαδίκτυο και μπήγει νύχια και δόντια στο κορμί και στην ψυχή των παιδιών εκτρέφοντας κατά συρροή δολοφόνους και τέρατα που παριστάνουν τον άνθρωπο. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, όποτε και αν ανοίξεις ειδησεογραφική ιστοσελίδα, θα διαβάσεις μία είδηση με ιστορίες φρίκης γιά «τα χαμένα παιδιά μας» και για όσα «αδιανόητα» και απάνθρωπα έρχονται στο φως. Και τούτο δέν συνέβη τυχαία, ως ένα ατύχημα, κάτι που δέν πήγε καλά, αλλά αποτελεί μέρος ενός γενικότερου στρατηγικού στόχου γιά διάλυση και ξεχαρβάλωμα των πάντων, ώστε να ακολουθήσει «η λύση» και η τάξη από το χάος (Ordo ad chaos), όπως διακηρύττουν οι Ιλουμινάτι, που κατέχουν κεντρικό ρόλο στην έλευση της διαβόητης Νέας Τάξεως Πραγμάτων, της λεγόμενης Νέας Εποχής, μέσω του οδοστρωτήρα της Παγκοσμιοποίησης. Ο τελικός στόχος των Εωσφοριστών είναι ένας κόσμος με έναν παγκόσμιο κυβερνήτη, το παλαιό δηλαδή σατανικό «διαβρωτικό» σχέδιο των μυστικών εταιριών, για την εγκαθίδρυση της «παγκόσμιας διακυβέρνησης», για «να λύσει» τα παγκόσμια προβλήματα. Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι όλα αυτά!!!

Παίζει μεγάλο ρόλο η διάδοση της πληροφορίας από τα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία και επισήμως είναι τα πιο αναξιόπιστα του πλανήτη με βάση έρευνα του Pew Research Center (Ερευνητικό Κέντρο Pew), και στην «προσπάθειά τους να τα γκρεμίσουν όλα» εξαπλώνουν επικίνδυνα το φαινόμενο που ναρκώνει την ψυχή και την οδηγεί σιγά-σιγά στόν πνευματικό θάνατο. Όλη αυτή η κοινωνική παθολογία, που είναι βαθύτατα πνευματική, μας οδηγεί στό φαινόμενο του κυρίαρχου σύγχρονου μηδενισμού και οι εικόνες της επόμενης ημέρας μας τρομάζουν γιατί δεν διακρίνουμε κάποια αγάπη για τον άνθρωπο παιδί που γίνεται έρμαιο και αντικείμενο προς ανταλλαγή. Εάν βέβαια είχε αναπτυχθεί και ενισχυθεί ο δημόσιος τομέας πρόνοιας, δεν θα φθάναμε εδώ που φθάσαμε!

Η βία πλέον προβάλλεται ως πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα. Αν θέλεις σήμερα να δεις βίαιους εγκληματίες, δεν πηγαίνεις στην φυλακή. Οι ακραίες μορφές της βίας από τα καθωσπρέπει τέρατα, μας μεταφέρουν στις πέτρινες κερκίδες του Κολοσσαίου όπου βλέπεις την σφαγή, αισθάνεσαι την γεύση του αίματος στον ουρανίσκο σου που θολώνουν το μυαλό σου και σε υποβάλλουν σε έναν ψυχαναγκασμό. Μιά σάπια πλευρά της κοινωνίας από θύτες υπ-ανθρώπους που σε τρομάζει και σου προκαλεί αποτροπιασμό.

Το ότι πάντα ο βιαστής και ο παιδεραστής, κουρνιάζουν ως όρνεα στην θαλπωρή της εξουσίας και είναι πάντα υπεράνω πάσης υποψίας μας φέρνει στην σκέψη μας την ρήση του θυμόσοφου Λαού μας: «Τις πουτάνες τις ξέρουμε, τις πουτάνες που παριστάνουν τις “κυρίες”, δεν ξέρουμε». Ένας οχετός διεστραμμένων και άρρωστων μυαλών που βρίσκονται και δρούν στο σκοτάδι τοποθετώντας το παιδί σε μιά θέση όπου είναι το αντικείμενο και το διακύβευμα μιάς αλλοτριωτικής ναρκισσιστικής αποπλάνησης που έχει σοβαρές τραυματικές συνέπειες και το συντριπτικό αποτύπωμα είναι αισθητό σε κάθε έκφανση της ζωής του που το σφραγίζουν και το ισοπεδώνουν, σαν να είναι φυσιολογικό να είσαι παιδί και να ζεις στο κακό. Δαιμόνια και αθώα. Μια πτυχή που κανείς δεν θα πίστευε ότι υπάρχει.

Η νεολαία του σήμερα δεν μπορεί να ακουστεί ούτε και από την ίδια την οικογένειά της η οποία αρνείται να δεί, αρνείται να ακούσει. Η νεολαία, αυτοί οι δυστυχισμένοι παιδογέροντες, είναι το θύμα μιάς πραγματικής συλλογικής απώθησης.

Ακούμε για έναν 53χρονο, έναν 35χρονο, έναν 39χρονο έναν, έναν, έναν….. που κατηγορούνται για γενετήσια πράξη με ανήλικα παιδιά, άνθρωποι της διπλανής πόρτας όλων των κοινωνικών στρωμάτων, «ευυπόληπτοι οικογενειάρχες», «θεοσεβούμενοι νοικοκυραίοι» που κρύβονται πίσω απὸ τίτλους καὶ ταμπέλες και δεν μαθαίνουμε ποιοί ακριβώς είναι γιατί έχει φροντίσει για την ανωνυμία τους ο καταστροφικός, για την κοινωνία, νόμος 4624/2019: «Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, μέτρα εφαρμογής του Κανονισμού (ΕΕ) 2016/679 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 27^ης Απριλίου 2016 για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων».

Δεν είναι δυνατόν να είναι αυτή η νεοελληνική κοινωνία. Τόσο σκότος επικρατεί στο μυαλό της; Το σκοτάδι είναι εδώ και ζει και βασιλεύει ανάμεσα μας; Ήταν άραγε πάντα έτσι ή έχει γίνει ο κόσμος πιό άγριος σε μιά χώρα που δεν έχει πλέον να επιδείξει ούτε ένα θετικό επίτευγμα και για έναν λαό που ζει στην πλειοψηφία του την πλήρη συνειδησιακή νέκρωση; Έρεβος παντού. Μαζεύτηκαν κοράκια. Τα καθάρματα, με ξεδιάντροπες πόζες, τρυπώνουν στους αρμούς της εξουσίας αναζητώντας ιδιότητες που τους εξασφαλίζουν την έξωθεν καλή μαρτυρία για να πραγματώνουν την έσωθεν παλιανθρωπιά τους. Σε ένα σύστημα γενικευμένης ατιμωρησίας των ισχυρών, το χρέος καθ’ ενός εξ ημών είναι να αναδεικνύουμε τους αρμούς της εξουσίας που χρησιμοποιούν οι πάσης φύσεως κακοποιητές για να εξασφαλίσουν την ασυλία τους. Τα υπόλοιπα αφορούν στα κράτη Δικαίου στα οποία δυστυχώς δεν ανήκουμε. Σε λίγο δεν θα βρίσκουμε σύννεφο για να πέσουμε. Ένα ειδεχθές έγκλημα που, ως αρρώστια στις ψυχές κάποιων χιλιάδων διεστραμμένων, δεν θα περάσει ποτέ. Αποκτήνωση! Πώς εκφράζεις την αποστροφή σου απέναντι σε μιά αλλοτριωμένη κοινωνία και ένα βρώμικο θέμα; Νοιώθουμε σαν να κολυμπάμε σε ένα απέραντο βούρκο, χωρίς αισθήσεις και χωρίς ελπίδα διεξόδου απ’ αυτόν. Οπλιζόμασθε με αντιασφυξιογόνο μάσκα για την δυσοσμία και με τον κουβά για την απόπτυση της αναγούλας. Συνηθίσαμε το τέρας και λίγο λίγο γινόμαστε σαν τα μούτρα του.

Είναι αδιανόητο σε μιά τέτοια εποχή που ζούμε να εξοβελίζεται η καθοριστική  συμβολή των κοινωνικών επιστημών από το σχολείο. Είναι ολέθρια επιλογή η αφαίρεση των μαθημάτων της Ψυχολογίας και της Κοινωνιολογίας, από το ελληνικό σχολείο και πολύ λυπούμεθα που ακόμα και το ΣτΕ δικαίωσε μιά τέτοια «εκπαιδευτική» επιλογή συμβάλλοντας στην έκθεση που υφίστανται τα παιδιά μας σε σεξουαλικό περιεχόμενο στα σχολικά εγχειρίδια. Οι δημαγωγικές στρατηγικές της πολιτικής ζωής δεν επιτρέπεται να «καθοδηγούν» τις στρατηγικές επιλογές του εκπαιδευτικού συστήματος. Αυτό είναι το φυσικό επακόλουθο μιάς γενικευμένης και μεθοδικής καταστροφής αξιών και προτύπων σε μιά κοινωνία αυτοθέωσης του ανθρώπου χωρίς Θεό.

Η διάδοση της παιδικής πορνογραφίας στο «σκοτεινό διαδίκτυο» (dark web) είναι μιά πραγματικότης και δεν αποτελεί ιδιωτική υπόθεση, αλλά σοβαρή κοινωνική παθογένεια. Παραβιάζονται τα ατομικά δικαιώματα και βιάζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια αδιανόητα μεγάλου αριθμού παιδιών. Είναι άδικο ένα παιδί που η μητέρα του το εγκατέλειψε στο μαιευτήριο και έκτοτε δεν έδωσε σημεία ζωής να μεγαλώνει στο ίδρυμα γιατί αναζητείται ο άγνωστος πατέρας. Είναι άδικο επίσης ένα παιδί να μεγαλώνει και να ενηλικιώνεται μέσα στο ίδρυμα με το πρόσχημα της επιστροφής στην βιολογική του οικογένεια η οποία το επισκέπτεται μία φορά τον μήνα.

Τίποτα δεν είναι λιγότερο βέβαιο αν αναλογιστούμε την αυξανόμενη αποτρόπαια νοσηρή εμμονή στην παιδική πορνογραφία σε ολόκληρο τον κόσμο. Μια αναζήτηση στο Google για τον όρο «teen porn», η οποία έδινε 14 εκατομμύρια αποτελέσματα το 2006, εμφανίζει τώρα δύο δισεκατομμύρια 690 εκατομμύρια αποτελέσματα τροφοδοτώντας το βδέλυγμα της παιδοεγκληματικότητας κάνοντάς το να φαίνεται σαν κάτι το φυσιολογικό.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, υπάρχει μία οργάνωση, η NAMBLA (Σύνδεσμος Αγάπης Ανδρών/Αγορίων της Βόρειας Αμερικής), η οποία ιδρύθηκε το 1978 και μάχεται υπέρ της παιδοφιλίας και της παιδεραστίας, στην Ολλανδία δε, νομιμοποιήθηκε το Κόμμα των Παιδόφιλων (PNVD) από το Τοπικό Δικαστήριο της Χάγης και η Ολλανδική Κυβέρνηση το αναγνώρισε επίσημα. Και είναι όλως περίεργο πώς ακόμα και δικαστήριο νομιμοποίησε αυτούς τους εγκληματίες. Η ανθρωπότητα μπαίνει σιγά-σιγά σε χρόνια εσχατολογικά...

Για να σπάσει το δύσοσμο απόστημα μιάς παιδοεγκληματικής συμπεριφοράς που στοιχειώνει τις ιστοσελίδες παιδικής πορνογραφίας πρέπει να βάλουμε τέλος στην υβριστική τύφλωση του ηδονισμού. Θα πρέπει να πάρουμε την ευθύνη μας στο κομμάτι της γονεϊκότητας. Πώς βλέπουμε το παιδί μας, ποιά είναι η ευθύνη μας στο πώς μεγαλώνουμε ένα παιδί.

Αλλά ποιός νοιάζεται στην Ελλάδα για μιά κοινωνία που πάσχει από ψυχοπνευματική πανούκλα, όταν ο ωχαδερφισμός και η έλλειψη ενσυναίσθησης έχουν ποτίσει τα κύτταρα της; Βρωμίσαμε. Βρωμοκοπήσαμε. Δεν μάς ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας. Τέτοια κατάντια σε αυτήν την χώρα, όχι, δεν αξίζει.

Πόσοι Έλληνες πολίτες ένιωσαν την ανάγκη να βγουν στους δρόμους αυθόρμητα, χωρίς να προηγηθεί κάλεσμα κομμάτων και συλλογικοτήτων; Με αγανάκτηση γνήσια και όχι κατευθυνόμενη, για να καταγγείλουν την στάση της κυβέρνησης, της δικαιοσύνης και του τύπου στα απανωτά σκάνδαλα βιασμού και παιδοφιλίας; Ο λαός, που ό,τι και αν του κάνουν δεν εξεγείρεται, κοιμάται όρθιος, μέχρι τουλάχιστον να δει τον βιαστή στο κρεβάτι του δικού του παιδιού.

Εμείς όμως ελπίζουμε στο ότι η χώρα ευτυχώς έχει εκατομμύρια πολίτες που αναζητούν δρόμους για την μελλοντική της πρόοδο και την επιβολή της ηθικής. Σε αυτούς στηριζόμαστε στοχεύοντας στο αύριο. Πρέπει να φύγουμε από την αντίληψη ενός «κόσμου μιάς χρήσης», ενός κόσμου δηλαδή που τον χρησιμοποιούμε και μετά τον πετάμε.

Χρειαζόμαστε ένα κράτος που θα αναλάβει την ηθική και νομική της υποχρέωση νια μην καλύπτει καμία «σκοτεινή» υπόθεση και κανέναν ισχυρό. Ένα κράτος που να σέβεται την κοινωνία στην συνθετότητά της και να δρα με βάση τα ανθρώπινα κοινωνικά δικαιώματα και όχι τα συμφέροντα ομάδων και πόλων εξουσίας. Πιστεύουμε πως όλοι μας καλούμαστε νὰ αναλάβουμε τις ατομικές μας ευθύνες. Τώρα που όλη αυτή η πτώση έχει ονόματα πολλά, τώρα είναι η στιγμή και δεν πρέπει με τίποτα να χαθεί. Αν δεν είναι τώρα η ώρα τότε πότε είναι η ώρα; Όσο ταχύτερα συμβεί αυτό, τόσο πιό γρήγορα θα εξέλθουμε της ηθικής καταπτώσεως. Τότε, ίσως, καταφέρουμε να μειώσουμε τον ευτελισμό της εξοικείωσης με το κακό, γιατί η κόλαση είναι μπροστά μας.

Ωστόσο στην ελληνική έννομη τάξη η παιδική ηλικία δεν προστατεύεται ως αυτοτελές έννομο αγαθό.

Το 2007 η δικαστής Γρεβενών κυρία Μαρία Μαργαρίτη ξεμπρόστιασε ολόκληρο το δικαστικό σώμα όταν κατήγγειλε ότι δικαστικοί είχαν μετατρέψει το δικαστικό μέγαρο σε χώρο πορνείας παιδιών που λειτουργούσε σε μυστικό χώρο ειδικά διαμορφωμένο εντός των δικαστηρίων όπου εκατοντάδες ανήλικοι κακοποιούνταν και πολλές φορές έναντι αμοιβής, τις ανώμαλες δε εκτροπές απολάμβαναν δικαστικοί και άλλοι «μεσάζοντες» και μάλιστα έδωσε και ονόματα όπως του εισαγγελέα Άγγελου Καμηλάρη, κτλ.

Το αποτέλεσμα ήταν, η Εφέτης κυρία Μαρία Μαργαρίτη, να εκδιωχθεί κακήν κακώς από το δικαστικό σώμα. Από τα στοιχεία όμως, προκύπτει συγκάλυψη του κυκλώματος. Ω, τί κόσμος μπαμπά!!  

Οι παιδόφιλοι ψάχνουν όπου δεν θα έχουν έλεγχο: Ιδρύματα, παιδιά εκτός γάμου, διαζύγια, εξωτερικό, τρίτο κόσμο, όπου με το χρήμα μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανώμαλες επιθυμίες τους που εκπορεύονται από την σαπίλα της ψυχής τους και τον καμένο τους εγκέφαλο.

Σύμφωνα με πανεπιστημιακές έρευνες, σε ποσοστό 66% των παιδεραστών, ανήκουν στο οικογενειακό περιβάλλον των θυμάτων τους. Ο παιδεραστής είναι γείτονας, δάσκαλος ή προπονητής. Επιπλέον: «Μέλη της οικογένειας όπως πατεράδες, μανάδες, παππούδες, θείοι, ξαδέλφια ή θετοί γονείς έχει αποδειχθεί ότι έχουν εμφανίσει τέτοιες τερατώδεις συμπεριφορές». Η ελληνική αστυνομία αποκάλυψε 1.000 Έλληνες παιδόφιλους που παρακολουθούν βιασμούς παιδιών μικρότερων των 8 ετών: Η επιχείρηση «Zeppelin» της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, μέσω του σύγχρονου «υπερόπλου» CPS (Child Protection System- Σύστημα Παιδικής Προστασίας), παρακολουθεί όλο το 24ωρο τις ανταλλαγές μεταξύ σεσημασμένων, αλλά τούτο δεν συνεπάγεται και εφησυχασμό.

Στο εξωτερικό, έχουν γίνει σοβαρές μελέτες για την παιδοφιλία δικηγόρων-δικαστικών που συνδέονται με άλλα κέντρα εξουσίας (πολιτικούς, εκκλησία, κτλ). Φυσικά, κάθε γενίκευση θα ήταν άδικη για το σύνολο των έντιμων δικαστών οι οποίοι όμως δεν εγείρονται και η αποσιώπηση στα νομικά ονομάζεται συναυτουργία.

Ακόμα και με νομικούς όρους είναι τόσο ιδιαζόντως ειδεχθής η φύση των αδικημάτων που προκαλούν φρίκη, αποτροπιασμό, οργή και αγανάκτηση.

Το 2006 με επικεφαλής της «Κίνησης πολιτών γιά την επαναφορά της θανατικής ποινής» γιά ειδεχθή και αποτρόπαια εγκλήματα, όπως του βιασμού και της παιδεραστίας, τον εκ των υπογραφόντων το παρόν Οδυσσέα Τηλιγάδα, όχι μόνο γίναμε αντικείμενο πρωτοσέλιδων και σχολίων αλλά και ΟΥΔΕΙΣ βοήθησε στην προσπάθειά μας την οποία χαρακτήρισαν ακραία και υπερσυντηρητική. Ο βιασμός και η παιδεραστία, είναι εγκλήματα που δεν σκοτώνουν μόνο το σώμα αλλά είναι δηλητηριώδεις εκφάνσεις που σκοτώνουν κυρίως την ψυχή και τα θύματα ζούν το δράμα τους γιατί έχουν μνήμες που τα κυνηγούν και τα απειλούν υποκλέπτοντας το μέλλον τους.

             Κατόπιν των ανωτέρω, η πρότασή μας παραμένει πάντα επίκαιρη: «Όλοι αυτοί αξίζει να τιμωρηθούν με την επαναφορά της θανατικής ποινής». Μια δικαιοσύνη που αποδίδεται, ανακουφίζει, γίνεται μιά κάθαρση και οφείλει να δώσει το ΠΑΡΟΝ. Όταν ο εγκληματίας μένει ατιμώρητος, είναι βέβαιο ότι θα επαναλάβει έγκλημα, σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό.

«Η θεία δίκη επιβλέπει τα πάντα και απονέμει στον καθένα αυτό που του αξίζει» Αίσωπος

 

Για την ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ «Ε.ΛΑ.Σ»

ΕΚ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ

Οδυσσέας Τηλιγάδας      Στέργιος Σμυρλής      Μιχαήλ Γιανναρόπουλος   

                                                        210 3250220                    6944325056                       6906888418